Met kleine pasjes liep haar lichaampje over het Windclan territorium. Een uitje had ze wel verdiend, hoewel ze niet veel meer had gedaan jagen en Elders dennen schoonmaken. Haar eindbestemming was het Rogue Territorium. Vorige keer had ze daar een paar tweebenen gespot in de verte, maar door de late avond moest ze wel terugkeren. Ze had in ieder geval de plek goed in haar brein gestampt, zodat ze als ze tijd had er heen kon gaan om te kijken wat er aan de hand was. Ze was wijs genoeg, ze was allang over haar warrior leeftijd maar haar voormalige Medicine Cat Apprentice rang heeft een grote impact gehad in trainingen, jagen vooral. Iets wat ze totaal niet kon, hoewel ze kleine dieren wel te pakken kreeg. Ze trok een kleine sprint toen het 'gebeuren' in zicht was. Daar aangekomen wou ze gelijk terug, een grote hond die op haar af kwam. Hij was wit met zwarte stippen, erg groot en hij leek er ook niet al te blij uit. Vol verbazing bleef ze staan, waarna het tot haar door drong. Ze moest hier weg, haar leven was in gevaar. In een soepele beweging draaide ze om, maar het was te laat. De zware poten van het beest lagen op haar rug, haar in een harde klap naar de grond brengen. Het beest begon te blaffen, waardoor rillingen door haar lijf kwamen. Haar kaak deed ongelofelijke pijn, maar dat was niets vergelijken met de tanden van de Dalmatier die haar vacht eraf rukte. Ze was nog levend, maar ze was er zeker van dat ze het niet meer ging halen. Het beest was gek aan het grommen en aan het schudden met zijn hoofd. Daarna vond zijn bek eindelijk haar nek, waardoor alles zwart werd en alle pijn verdween. De hond bleef immers doorgaan, haar lichaam rukte hij tot duizend stukken. Iets wat ze kon zien, gezien haar geest aan het reizen was.
Wat verward trok ze haar ogen open, waarna ze bang opsprong en naar achter toe liep. Alles... Glinsterde? Waar was ze? Wat was er aan de hand? "H-Hallo! Waar ben ik?" Ze ging langzaam zitten en keek naar haar poten, waarna alles duidelijk werd. Sterren? Z-ze was dood. Dit was Starclan. Dát was de waarheid...