the snow is falling down

Spinpaw kwam het kamp binnen met een muis in zijn mond. hij wou het naar de stapel leggen, maar hoorde in de apprentice den was er een geluid van een apprentice die niet kon slapen. Hij draaide zich om en liep naar binnen. Spinpaw leek wel een sneeuwman met al dat sneeuw op zijn vacht. Hij schudde zich uit en het sneeuw viel per ongeluk op Lightpaw(Lightleaf). Spinpaw stopte direct met schudden. "Sorry Lightpaw." Verontschuldigde hij zich tegen Lightpaw.


~Ik wist niet wat ik moest schrijven (Lightpaw of Lightleaf).

Lightpaw kromp ineen bij de onverwachtse koude. Ze trok geïrriteerd met haar oren. Toen de sneeuw begon te smelten sijpelde het haar vacht binnen. 'Sorry Lightpaw,' nam een stem haar ergernis weg. De bruine poes kon niet lang boos blijven. Een karaktertrek die alleen voor haar soms ongunstig was. Ze sloeg haar ogen op en zag een kater met felblauwe ogen staan. 'Dat is oké, ik kon toch niet slapen,' verklaarde ze. Om de kater heen hing een walm van muis. Haar maag prikte pijnlijk als reactie. Die had dus wél een goede jacht gehad.

OCC; anders doen we gewoon dat dit nog in de winter plaatsvind en ze nog apprentice is.

Lightpaw draaide zich om naar Spinpaw. 'Dat is oké, ik kon toch niet slapen,' zei ze. Spinpaw zag dat ze wat last had van haar buik. "Zou je met me deze muis delen?" Vroeg hij aan haar. Spinpaw had toch niet meer zo veel honger. Hij stapte wat dichter bij Lichtpaw en legde de muis tussen hen.

Spinpaw stelde voor haar vangst te delen. Lightpaw twijfelde uit angst dat ze het gewoon uit beleefdheid vroeg. 'Ja, lekker,' hakte ze de knoop door. Ze zou het extra voedsel nodig hebben. Voorzichtig nam ze een hapje. 'Vind jij het ook zo koud?' vroeg ze met haar stukje muis net achter te kiezen. Ze moest lachen om haar vraag. Over het weer praten was altijd veilig. Met haar half slapend hoofd wilde ze geen diep gesprek aangaan.

'Ja, lekker,' antwoordde de kattin. Lightpaw nam een hapje en Spinpaw nam er ook één. 'Vind jij het ook zo koud?' vroeg ze. Lightpaw lachte met haar vraag. "Buiten is het echt berekoud! Maar binnen is het wat warmer." Zei hij met een warme stem. Hij nam nog een hap van de muis en ging naast Lichtpaw staan. Vacht tegen Vacht. Hmm lekker warm. Zei hij zijn hoofd.

'Buiten is het echt berekoud! Maar binnen is het wat warmer,' zei Spinpaw. Hij ging naast haar zitten. De poes verschoot van het plotse contact. Het voelde heel intiem. De warmte was welkom. Het was gewoon een beetje...dicht. Ze schraapte haar keel. 'Ik..eu,ja,' stamelde ze. Lightpaw had net ontdekt dat ze niet goed was in die dingen subtiel aan te brengen. Haar spieren stonden gespannen. De bruine poes wou wel ontspannen, het was niet zo makkelijk met de koude van buiten en zijn dichte vacht.

Spinpaw voelde dat Lightpaw gespannen zat. 'Ik..eu,ja,' stamelde ze. Spinpaw begreep dat ze zo deed. Hij gaf haar wat ruimte en ging een klein stukje opzij. "Het spijt me dat ik zo dicht kwam, maar het voelde wel gezellig." De kater lekte zijn poten tot ze wat warmer werden. Zijn poten deden echt pijn van de koude. Zijn poten waren zelfs nog aan het rillen van de kou.

Een rode blos kroop over haar wangen toen Spinpaw opzij schoof. 'Het spijt me dat ik zo dicht kwam, maar het voelde wel gezellig,' zei hij. Lightpaw liet een slecht aftreksel van een lachje zien. 'Is het ook hoor, we moeten iets doen met die koude' glimlachte ze. Haar oorpuntjes hadden warm, viel het zo op dat ze er van geschrokken was? Zo erg was het toch niet? Ze besloot meer op haar reacties te letten. De poes overbrugde de afstand tussen hun twee. Haar vacht streek langs de zijne. Ze voelde niets dat wees op speciale gevoelens. Als ze sliepen kropen de apprentices ook dicht bij elkaar, dit was niet anders. Ze voelde zich slaperig worden. Met een gevulde buik ging alles veel makkelijker. Haar gedachten gingen al naar een andere plaats. Zachtjes wandelde ze naar de poort van dromenland.

Pinpaw hief zijn hoofd omhoog en keek naar Lichtpaw die een klein lachje maakte. 'Is het ook hoor, we moeten iets doen met die koude' glimlachte lightpaw. Spinpaw fronste. Wat gaan we doen met die sneeuw? "Hé als jij wilt, kunnen we gaan ..." Spinpaw werd doorbroken door een andere apprentice die lag te wiebelen in zijn nest. Spinpaw begon opnieuw, maar fluisterend. "Ik ben moe gaan we slapen?" Zei hij terwijl hij keek naar de nesten. Hij legde zich in een krul. Naast Lightpaw zodat hij het nog warm had.