I'm here to join [Lítill]

Onderwerp: I'm here to join [Lítill] vr 2 jan 2015 - 15:56

Stonepaw, een grijze kater, liep voor de tweede keer het BloodClankamp door. Hij negeerde de verbaaste katten die hem vreemd aankeken. Een ShadowClanner in het Elite kamp? Stone wist niet precies welke van deze vele moordenaars nou de leider was, dus hij liep naar een zwarte kater. ''Waar is jullie leider?'' vroeg hij. De kat zei echter niks, maar wees naar een andere kat. Met stevige passen liep de kater op hem af. Als hij niet geaccepteerd zou worden zou hij als rogue gaan leven. Want hij wilde echt niet meer terug naar de ShadowClan.

+Litíll

Lítill liep rustig de schuur uit, zijn ogen stonden niet zo super vrolijk. Hij was nog magerder geworden en hij was de laatste tijd niet zo goed gezind. Een geur van ShadowClan drong zijn neus binnen en toen zelfs die desbetreffende kat het kamp binnenliep vernauwden zijn ogen. ''Waar is jullie leider?'' Ach, wat mooi dat de clankatten nog niet eens wisten dat hij de leader was. Natuurlijk wees die kat de kleine kater door naar hem, zonder eigenlijk maar iets te zeggen over zijn geur. Hij liep met stevige passen naar hem toe, zo hij voelde zich stoer. Lítill keek hem aan, terwijl hij overeind kwam. "Waar hebben we een bezoek van ShadowClan aan te danken?" vroeg hij ietwat kil aan hem. Fijn, dit kon er ook nog wel bij. Waar waren die members van hem als je ze nodig had om een uk te vermoorden?

Een witte kater met bruine vlekken, nog best klein, kwam naar hem toe. ''Waar hebben we een bezoek van ShadowClan aan te danken?'' vroeg hij. Aha, dat was dus de leider. Mooi, dan keek hij niet alleen naar de grote van de kat. Stonepaw haatte dat katten hem als een kitten behandelde toen hij apprentice was. En dan vooral Hiddendance. Als die kat hem zou beledigen omdat hij de BloodClan inging.. ''Ik kom hier om lid te worden van jullie Clan,'' sprak Stonepaw zo zelfverzekerd mogelijk. Hij zou het wel vragender willen zeggen, maar dan zou hij overkomen als een.. zwakke kat of zo? Anyways, hij wachtte rustig op het antwoord van de kater.

''Ik kom hier om lid te worden van jullie Clan,'' Clan? Deze kater wist bijna niks schijnbaar. Lítill lachte even om hoe stoer deze kater probeerde te doen. "Ten eerste, noemen wij het niet echt als Bloodclan zoals jullie het kennen. Wij noemen ons zelf de Elite." sprak hij tegen hem, nog steeds op een redelijk kille toon. "En waarom zou ik jou in mijn elite laten, hm?" vroeg hij aan hem, niet zeker wetende of deze kater wel geschikt was voor zijn groep.

Al een paar uur was hij terug in het kamp. In die tijd had hij helemaal niks nuttigs gedaan. Draco had besloten dat hij wel wat rust had verdiend na al zijn 'uitjes'. Hij was pas net wakker en bestudeerde nu het kamp, zonder echt naar iets op zoek te zijn. Gapend kwam hij overeind toen een maar al te bekende kater het kamp in liep. Natuurlijk was Stone van plan de Elite te joinen en blijkbaar was de uitgekozen datum vandaag. Met een grijns op zijn gezicht keek hij toe hoe de apprentice opzoek ging naar Lítill. Pas toen hun kleine leider een vraag stelde liep hij naar voren. 'Omdat ik hem met veel moeite hier heen heb gehaald.' Zijn houding was ietwat respectvol richting de leider, maar zodra hij niet keek wierp Draco een grijns richting zijn vriend. Zonder geluid te maken miauwde hij 'leuk om je weer te zien', de grijze kater moest het maar begrijpen. Daarna keek hij weer naar de leider en wachtte tot een van beide reactie zou geven.

-Toestemming om te posten.

De eerste fout had hij al gemaakt. BloodClan zeggen inplaats van Elite. Misschien werd dit moeilijker dan hij dacht. Stonepaw zou juist denken dat de Clans hun Elite noemen, omdat ze niet echt geaccepteerd zijn door de StarClan, en dus ook geen 'Clan' heten, maar zichzelf wel noemen.. Fout gedacht. Hij wilde zijn mond openen om de volgende vraag te beantwoorden, maar hoe? Eigenlijks omdat de BloodCl- eh, Elite wel bij hem paste. Bovendien zat Draco er ook in en dat was zijn enige vriend. Misschien zou hij er hier wel meer maken. Alhoewel, dat alleen als ze hem niet gingen haten door zijn ShadowClanbloed. Zo waren de Clans vaak wel; geen bloed geen echte warrior. Plotseling op dat moment kwam Draco naar hun toe. Hij was blij om de kater te zien. ''Omdat ik hem met veel moeite hierheen heb gehaald,'' miauwde hij op de vraag van Litíll. Blijkbaar ging hij proberen Stone in de Cl- Elite te krijgen.

'Omdat ik hem met veel moeite hier heen heb gehaald.' Lítill keek fel naar de kater, Draco. "Oh is dat zo? Nou dan weet ik meteen dat hij goed is." miauwde hij zwaar sarcastisch. "En hoe kan ik nou een kat mijn elite laten joinen als hij zichzelf nog niet eens heeft voorgesteld, je bent wel slim bezig." miauwde hij nonchalant tegen de grijze kater. Niet dat hij wist hoe hijzelf heette, maar dat zou hij ooit wel weten. Na zijn opdracht, daar zou hij van gaan genieten.

Hij wist gewoon dat Stone het fijn vond dat hij er bij stond en Draco zelf ook. Wat hij zou gaan doen als het mis ging was een goede vraag... maar het idee was prettig. 'Ik praat alleen maar met katten die goed genoeg zijn voor de Elite.' Was zijn antwoord op de sarcastische opmerking van de leider. Het was een groot leugen, maar dat wist Lítill niet. Hij gaf een knikje naar Stone dat hij zichzelf maar moest voorstellen. Daarna zette hij een stap achteruit zodat ze konden doen wat ze wilden. Al bleef hij waakzaam toekijken.

''Oh is dat zo? Nou dan weet ik meteen dat hij goed is,'' miauwde de leider op Draco's antwoord. Tja, dat haar 'ie een punt. ''Ik praat alleen maar met katten die goed genoeg zijn voor de Elite,'' reageerde zijn vriend daar echter op terug. ''En hoe kan ik nou een kat mijn Elite laten joinen als hij zich nog niet eens heeft voorgesteld. Je bent wel slim bezig,'' vervolgde de leider echter. Ook wist Stonepaw zijn naam nog niet. ''Mijn naam is Stonepaw,'' miauwde hij. Hopelijk ging hij hem niet beoordelen omdat hij nog een apprentice was in de Clan. Hij was bijna warrior geweest. ''En wat is jou naam?''

'Ik praat alleen maar met katten die goed genoeg zijn voor de Elite.' kwam het antwoord van de kater. Lítill wist niet zeker of hij dat zou moeten geloven, maar hij deed wel meteen een stap naar achter. ''Mijn naam is Stonepaw,'' Dus nog een Young One, bij de clans beter bekend als Apprentice. Hm. Dan kon hij hem nog wel omvormen naar zijn wil dus. ''En wat is jou naam?'' Lítill keek hem even aan. Hij negeerde de vraag en keek naar Draco. "Kom maar weer terug naar voren Draco" beval hij aan de witte kater, waarna hij naar de twee katten keek. "Ik wil dat jullie gaan sparren tegen elkaar. Daarin beslis ik of je mag joinen Stonepaw." miauwde hij killetjes waarna hij wat verder van ze weg ging staan. "Oh en Draco, als je je inhoud, dan zul je niet zonder wonden ermee wegkomen." vervolgde hij streng, waarna hij knikte. "Let's begin."

Ongeduldig wachtte hij af tot zijn vriend zich had voorgesteld. Hij merkte dat lítill zijn kant op keek en keek terug. Hij volgde het bevel van de kleine kater op en stapte naar voren. De instructies waren duidelijk en hij ging klaar staan. Lítill wist vast niet dat ze la eerder tegen elkaar gevochten hadden. Toen had Stonepaw zich heek goed verweerd, Dracdo vertrouwde erop dat hij het nu weer zou doen. Met zijn nagels uitgeklapt keek hij naar de grijze kater. Een klein knikje uit zijn richting was het teken dat zijn vriend eerst moest aanvallen. Waakzaam wachtte hij af zodat hij zich meteen zou kunnen verweren als dat nodig was. Inhouden ging hij zich zeker niet, de witte kater wist wel beter dan dat.

Zijn vraag werd genegeerd. Hm. Stonepaw wou niet overkomen als een kat die niks durfde te vragen, maar als de vragen toch alleen maar genegeerd werden. ''Kom maar weer terug naar voren Draco,'' miauwde de leider. Draco deed wat hij zei. Stone vroeg zich af waarom. ''Ik wil dat jullie twee gaan sparren. Daarin beslis ik of je mag joinen Stonepaw.'' Dus ze moesten sparren. Twijfels kwamen bij Stonepaw maar toen bedacht hij dat hij wel goed kon vechten. Hiddendance had hem laatst nog geleerd dat je voor moorden bij de onderbuik en keel moet pakken. Die technieken kon hij gebruiken, maar dit keer zonder Draco te doden, of course. De witte kater liet hem als eerste aanvallen en die kans nam Stone. Met volle vaart en uitgeklapte nagels rende hij recht op Draco af. Toen hij dichtbij genoeg was klauwde hij over de kop van de witte kater. Hij hield zich niet in en als het raak was zou het zeker bloeden. Draco kon wel wat hebben. Daarna sprong hij op zijn rug en zette zijn nagels in het vel van de kater.

Al was het niet al te prettig, de grijze kater vocht goed. Tijd om zijn vriend hiermee te complimenteren had hij echter niet. Al het kleintse gebrek aan aandacht zou zijn leider waarschijnlijk al zien als expres slap zijn.Er druipte al bloed van zijn gezicht af en zijn rug begon nu pijn te doen. Een paar katten keken toe naar het gebeuren. Draco zou ze eens wat laten zien, al moest het niet ten koste van Stone zijn. Grommend haalde hij uit naar het gewicht op zijn rug, om meteen daarna over de grond te rollen en weer overeind te springen. Stone moest hem nu wel loslaten.

Stone voelde een klauw in zijn rug en van schrik boorde hij zijn nagels nog harder in Draco. Tot de witte kater begon te rollen. Snel liet hij los, waarna hij razendsnel overeind probeerde te krabbelen. Hij wiebelde even maar vond al snel weer evenwicht. Als een pijl schoot hij weer naar zijn tegenstander en probeerde in zijn schouder te bijten. Hij wilde iedere kans te pakken om aan te vallen. Daarna schopte hij met zijn achter poten naar Draco's zij om hem omver te duwen.

Hij voelde Stone's tanden in zijn schouder boren. Hij kon zijn poot niet tegenhouden toen hij richting het gezicht van Stone sloeg met uitgeklapte nagels. Inhouden deed hij echt niet. Zodra de grijze kater hem omver duwde kwam hij weer overeind en beet Stone is zijn oor. Natuurlijk deed hij wel zijn best om er geen stuk af te scheuren. Dat had iemand bij hem al een keer gedaan. Al zou het zijn grijze vriend best goed staan. Even ging zijn blik naar lítill, wanneer mochten ze hiermee stoppen?

Stonepaw sloeg geirriteerd met zijn staart toen zijn oor gepakt werd. Waarom altijd zijn oor? Waarom? Katten hadden altijd iets met zijn oor. Geirriteerd sloeg Stonepaw met zijn poot naar Draco's gezicht. Alles om ervoor te zorgen dat hij losliet.

Met een eenvoudige beweging ontweek hij Stone's klauwen. De grijze kater mocht nog wel wat harder vechten. Zijn klauwen boorde hij zonder er over na te denken opnieuw in de grijze kat. Even wierp hij een blik op de leider voor hij Stone tegen de grond aandrukte. Dit was net een van hun spelletjes maar dan serieuzer. Niet heel moeilijk.

Vechten met Draco, hoe vaak had hij dat wel niet gedaan? Bij hun ontmoeting een moddergevecht, hem bijna vermoord, elkaar uit de boom duwen.. Yep, dit was niet veel meer, alleen wat serieuzer. Dus gebruikte Stonepaw ook wat meer kracht bij zijn volgende aanval. Hij klauwde naar Draco's gezicht, ergens onder zijn oog, zodat hij los zou laten. Natuurlijk zou hij de kat niet blind maken, net zoals Draco Stone niet doof zou maken. Hij schopte de witte kat van zich af met zijn achterpoten. Get off me, you bitch.

Hij ging snel achteruit om de nagels van Stone te ontwijken. Hij liep maar een paar krassen op die er nauwelijks toededen. Hij sprong naar achter en gaf zichzelf even de ruimte voor hij weer naar voren schoot. Met een aanval van rechts probeerde hij de kater onderuit te halen om vervolgens zijn buik open te halen. Draco ging weer achteruit en keek uitdagend naar de kater.

Onderwerp: Re: I'm here to join [Lítill]