{OPEN} Inside, outside.

Een solo border patrol. Als Ravenheart hier nou achter kwam? Of Shrewstar, of Innerghost, of haar vader, of haar moeder? Volgens mij zou ze blij zijn als ze de apprentices den nog uit mocht. Maar regels waren er om te breken. Dat was wat zij geloofde.
Vanuit de struiken staarde de jonge apprentice naar de overkant van de border. Ze stond op en racete er naar toe. Misschien kon ze haar vecht technieken eens in praktijd uitoefenen. Ze had wat leuke dingen van Ashdrizzle geleerd. Nu eens zien of ze ze echt goed kende. Maar ze wist niet wie of wat ze tegen komen zou.

OPEN

_{Cocoapaw schudde zijn lange vacht uit en hij strekte zin pootjes terwijl hij zich uitrekte. Hij was afgedwaald, aangezien zijn mentor het weer eens had laten afweten, en was uiteindelijk bij de grens terecht gekomen. Zijn amberkleurige ogen gleden over de grens heen en bleven tot zijn grote verbazing uiteindelijk hangen op een Shadowclan apprentice die ook bij de grens rondhing. Verrek, wat deed die daar dan? Eventjes trok hij verbaasd zijn wenkbrauwen omhoog en liet hij één van zijn oren hangen, maar daarna sprong hij toch iets naar voren. "Ey, Moerasmuis! Wat doe je zo dicht bij de grens!" Echt vijandig klonk zijn stem niet, eerder verbaasd en nieuwsgierig. Maar alsnog moest ze niet proberen om met hem te sollen!}

Roughpaw spitste haar oortjes bij het horen van een stem. Hey! Haar naam was niet moerasmuis, zij heette Roughpaw. De poes grijnsde breed en zwaaide met haar staart. "Zelfde vraag voor jou, eekhoornstaart!" Kaatste ze terug met een grijns. Alles behalve vijandig dus. Ze deed nog enkele stappen richting de grens, en bleef er vlak voor stil staan. "Én nu? Jij heet bij deze eekhoornstaart, en ik ben een moerasmuis," zei ze met een flauwe lach.

_{Tenminste reageerde de kattin met humor. Dat kon hij niet van veel katten zeggen immers! Een lichte grijns speelde op het gelaat van de kater op het moment dat hij omgedoopt werd tot Eekhoornstaart. Daar kon hij nog mee leven. Eekhoorns waren stoer! "Prima, liever een eekhoorn dan een muis!" Hij stak zijn tong eventjes uit, "eekhoorns kunnen klimmen en muizen zijn maar klein! Maar goed, je bent ook kleiner dan ik ben, dus dat is ook wel passend," en hij grijnsde weer. "Maar je hebt mijn vraag niet beantwoord! Anders moet ik je verjagen hoor!"}

Roughpaw grinnikte bij de woorden van de Thunderclan apprentice. Hij was wel oké. En zo lang hij daar zat was het ook oké. "Nou! Ik kom tenminste overal onderuit, jij zal geheid vast komen te zitten," kaatste ze terug. Noway dat Roughpaw zich onderuit liet halen. "Maar je hebt mijn vraag niet beantwoord! Anders moet ik je verjagen hoor!" Roughpaw schudde met haar kop. "Dat moet je niet, want ik zit nog altijd aan mijn kant van de grens, net als jij."

_{Cocoapaw's ogen sperden zich eventjes verbaasd open toen Roughpaw stelde dat hij, als eekhoornstaart, niet eens overal onderuit kon komen! "Heb jij wel eens een eekhoorn gezien? Die komen ook wel overal doorheen hoor!" Kaatste hij, grinnikend. Hij schudde zijn dikke pels eventjes uit. "Zolang je daar blijft dan! Maar pas maar op hoor, ik ben gewapend!" Hij liet zichzelf even in een speelde vechthouding zakken, zwiepend met zijn pluizige staart.}

Het stukje rivaliteit tussen de twee was super grappig. Er was geen enkel spoortje vijandigheid te bekennen, en dat was fijn. "Oh? Nou, moerasmuizen kunnen dat veel beter! Dat omdat ze sneller en kleiner zijn!" Zei ze, wetend dat ze dit ergens verliezen ging. Want ondanks dat muizen wel klimmen konden, gingen ze geen bomen in.
Roughpaw lachte toen de apprentice door zijn poten zakte en haar waarschuwde dat hij gewapend was. "Nou! Ik ben ook gewapend!" Zei zij, haar poot omhoog halend en haar nageltjes zien latend. Ergens haatte ze de grenzen, want het liefst had ze hem nu besprongen op een speelse manier.

_{De Shadowclan apprentice bleef volhouden dat Moerasmuizen beter waren dan eekhoorns. Daar had ze toch echt een grondige en gruwelijke fout gemaakt! "Maar ze kunnen niet klimmen." Dit feit bleef enorm belangrijk voor Cocoa, dat de muis gewoon weg niet klom. En dat maakte ze toch een stuk minder gaaf. Hij deed even alsof hij schrok toen de apprentice haar nagels liet zien. "Oooh.. Ik zou toch bijna een hartaanval krijgen," zei hij met een brede grijns. Nee, deze apprentice was absoluut niet eng.}

Het was niet erg geweest als hij vrijwillig was gaan zwemmen, maar dat was niet zo, hij was gewoon domweg uitgegleden, en had het officieel koud. Aan zijn vacht was haast niet te zien dat Tall het koud had, want hij was niet dom en had zich heus uitgeschud na zijn zwempartij, maar zijn humeur was wel gedaald. Dat was niet erg positief voor de katten van wie de geuren zijn neus binnendrongen, waarom konden ze nou niet even niet dichtbij hem staan? Nu moest hij er wel heen en ze tegenhouden, want ja, zo ging dat nu eenmaal. "Oooh.. Ik zou toch bijna een hartaanval krijgen," Tall rolde met zijn ogen, en duwde zijn weg de bosjes uit zodat hij achter Roughpaw kwam te staan. "Mooi, dat scheelt ons weer," Antwoordde hij de ander droog, en keek hem verwachtingsvol en redelijk geïrriteerd aan.

Eigenlijk wou Roughpaw de apprentice uiteindelijk voorstellen om mee te gaan naar twoleg gebied. Daar zouden ze geen regels breken. Maar de kans kregen ze er niet voor. Haar haren rezen lichtjes bij de chagrijnige stem van Tallshadow. Even bleef ze verstijfd staan. "Hij wou net weg gaan," zei Roughpaw met een kleine grijns rond haar lippen, terwijl ze zich terug trok in de richting van Tallshadow.