Little secrets

Opgerold tegen de Queen  keken zijn twee ronde oogjes naar de uitgang van de nursery. De zoete geur van de nursery vulde zijn neus. Een zuchtje verliet zijn bekje en hij liet zijn kopje op zijn pootjes vallen. Tijdens de lange nachten, kon hij geen slaap vatten met als gevolg dat hij enkel sliep wanneer het daglicht in de nursery scheen. Het kleine katertje hield niet van de duisternis, dan kwamen er allemaal vage geluiden en herinneringen te boven. Deze nacht was niet anders. Hij klungelde over het mosbedje heen en rolde ervan af. Verder kwam hij echter niet. Zijn zintuigen waren dan wel wat meer ontwikkeld en hij was al flink wat aangesterkt, maar zijn poten gebruiken was hem nog niet gelukt. Stuntelig probeerde hij overeind te komen. Zijn pootje wreef over zijn neusje toen een schaduw over hem heen viel.
{ VOLEKIT }

De gestreepte kater keek rusteloos om zich heen. Hij kon niet slapen, wat nogal vreemd was aangezien hij normaal gezien als een blok in slaap viel. Zijn mosbed leek opeens vreselijk slecht te liggen. Alsof het uit puntige stenen bestond. Volekit's amberkleurige kijkers bleven bij een andere kitten steken, hij leek de slaap ook niet te kunnen vatten. "Kan je ook niet slapen?", miauwde de gestreepte kitten knorrig.

Het zwart-witte katertje stond aan de grond genageld met twee amberkleurige ogen zo groot als schoteltjes. Een geschrokken piep verliet zijn bekje. De kitten begreep niet hoe de schaduw een stem kon hebben! Zijn hartje klopte luid in zijn keel. Enkele seconden later was hij weer helemaal over de shock heen. De kitten haalde zijn lip op waardoor zijn kleine tandjes duidelijk ontbloot waren. Een zachte grom ontsnapte langs zijn mondje, nauwelijks hoorbaar. Maar toch al een hele prestatie voor het katje. Het moest een grappig zicht geweest zijn, maar de kitten meende het. Zijn pluizige kittenvachtje stond helemaal overeind, klaar om op de schaduw te springen.

De zwart-witte kitten ontblootte zijn kleine tandjes en gromde. "Is er iets?", snoof de lichtbruine kater luid. Je moest je toch wel een beetje netjes gedragen in het bijzijn van een vreemdeling.

Zijn pluizige kittenvachtje ging langzaam liggen toen het gestalte van een kitten voor hem opdoemde. De kitten was heel wat ouder dan hijzelf, maar nog niet oud genoeg voor een apprentice. "Is er iets?" snoof de kater luid. De lichtbruine kitten had duidelijk niet zijn beste humeur meegebracht. Of misschien was dat gewoon hoe hij altijd was. De kitten gokte op het laatste. Rudekit haalde diep adem en vulde zijn longen met lucht. "Nee, moet dhat dhan?" snoof hij grof terug.