Higher [ Aurorapaw ]

Onderwerp: Higher [ Aurorapaw ] di 30 dec 2014 - 21:26

Zeker van mijn zaak stapte ik door het territorium van mijn clan. Ik wist waar ik naar opzoek was, ik wist wat ik wilde. Waar ik die vastbeslotenheid opeens vandaan haalde was voor mij ook een raadsel. Doelbewust ging ik veder tot mijn doel. Echter was er enkele aarzeling in mijn ogen te zien toen de zwarte, verkoolde boom voor me opdoemde. De Burnt Sycamore was toch best wel hoog, en misschien niet de beste plek om je klim-skills te trainen. Maar ik had me er op voorbereid, en zette na enkele aarzeling toch mijn klauwen in de bast van de boom. Ik spande mijn spieren aan, en trok me langzaam maar zeker op. Andere pootje, optrekken, andere pootje, optrekken. Zo ging dat toch wel goed. Na korte inspanning wist ik dan ook de eerste tak te bereiken, en hijgend rustte ik even uit. Het was toch wel zwaar. Ik had wel eens eerder katten zien klimmen, dat zag er wel soepel uit. Kennelijk was het zwaarder dan het leek. Ik wierp even een vlugge blik naar beneden, maar de afstand deerde me niet. Gelukkig maar. Mij ogen schoten weer naar boven, en ik wilde net weer gaan klimmen toen.. Krak! Zonder dat ik door had wat er gebeurde brak de tak af, en met een harde klap knalde ik op de grond. Een pijnscheut schoot door mijn schouder, en ik kreunde van de pijn. Hopeloos bleef ik liggen, even niet in staat om me te bewegen. Dat deed verdomd veel pijn..

[ Eerste post Aurorapaw, dan open ]

Onderwerp: Re: Higher [ Aurorapaw ] ma 5 jan 2015 - 19:34

Rustig liep de poes door het territorium. Ze moest gewoon even weg van alle drukte in het kamp. Bovendien moest de prooistapel gevuld. Maar vandaag besloot Aurora eens niet te jagen, maar zichzelf te verbeteren. Ze was dus op weg naar de Burnt Sycamore. Ze was er bijna, tot ze een luide krak hoorde. Even stond ze stil. Wat dat van de boom? Aurorapaw trippelde nu wat sneller naar de verkoolde boom. Eindelijk was de apprentice daar. Ze hoorde gekreun, wat van onder haar kwam. Een kat! De poes had snel door wat er gebeurd was, en waar de luide krak vandaan kwam. Als ze zich niet vergiste was het Emberpaw, en kater die ze al eerder had ontmoet. "Oh starclan," Even wist ze niet wat ze moest zeggen. 'Gaat het?' Was te zoetsappig en cliché. "Kan je nog staan?" Aurora zakte omlaag, om de tabby apprentice te helpen. Al kende ze hem niet zo goed, en was ze niet de vriendelijkste, hier had ze een den mee gedeeld. Niet helpen zou lullig zijn.