Broken circle~ {Open}

Vervolg op:
https://www.warriorcatsnl.com/t21357-i-m-gonna-show-you-it-s-gonna-hurt-you

Samenvatting gebeurtenis voorheen:

Het gedonder bonsde hard in zijn zwarte oren, zijn klauwen klauwden in het rond. Meer dan een blauwe massa was er niet. Eindenlijk kwam hij bove "He-.." Hij had adem kunnen halen, eindenlijk. Maar zijn adem stokte in zijn keel toen hij zag waarheen hij werd gevoerd, waar de sterke stroming hem heenbracht.

Een waterval.

Zijn voorpoten maaiden in de lucht, maar zijn achterpoten protesteerden luidkeels. Een schreeuw klonk door de omgeving, een schreeuw van hem, toen hij trachtte zijn achterpoten te gebruiken maar er een felle pijnscheut door hem heenkwam. Cyber kon zijn eigen bot tegen zijn vel en spieren voelen schurken. Dit kòn niet goed zijn..

Het werd weer blauw voor zijn ogen, de sterke stroming en de ongelovelijke druk van het water trok hem naar beneden, en vervolgens nog verder naar beneden. Hard schreeuwde Cyber in het water om zich heen, al wist hij dat het niets uitmaaktte. Alles om zich heen kolkte, de zwart-witte Rogue draaide onophoudelijk rond terwijl de zwaartekracht op hem drukte. Zijn lijf stoote een aantal keren tegen iets, wat het de muur of was het een boomstronk die meegevoerd werd door de rivier of gewoon de sterke massa water die op hem inbeukte? Het antwoord wist hij niet, laat staan dat hij iets zag.

Cybers poten wijsden naar beneden maar konden geen grond, geen houvast vinden. Niets om naar te grijpen. Tot Cyber een stevig, vlak oppervlakte raakte. Maar het was geen grond, het was nog meer water. Hij kon ademen, of toch die ene seconde voordat hij terug onder het oppervlak verdween. Een harde steek trok weer door zijn poten. Maar niet enkel door zijn poten.. ook zijn staart, rug, hoof en heel zijn lichaam bonkte van de pijn. Dan ooh ja dan eindenlijk kwam hij tot het oppervlak. Snel hapte Cyber naar adem en maakte zich klaar om onvermijdenlijk weer onder water getrokken te worden. Maar dat gebeurde niet. De kracht die aan zijn pels trok en zijn poten onophoudenlijk deed branden verdween niet, maar De brede Rogue werd niet meer meegesleurd naar de bodem. Even leek hij levensloos onder water te dobbelen, niet zeker wat boven of onder was. Maar dan deed Cyber zijn ogen open. Voor hem was een massa van vis, takken, vuil, bloed en vooral: Water te bespeuren. Een eeuwigheid leek voorbij te kruipen waarna hij zuurstoftekort kreeg en Cyber met zijn voorpoten pijnlijk omhoog begon te klauwen, niet zeker meer van hoe hij moest zwemmen. Zijn achterpoten leek hij niet meer te kunnen gebruiken maar zijn voorpoten leken nog wel min of meer mee te werken.

Zijn hoofd doorbrak het oppervlak, nog geen korte tijd later vloeide er al wel weer een rood vloeistof over zijn ogen waardoor zijn zicht vertroebelde. Maar hij kon ademen, en zien en wist dat hij vermoedenlijk nog leefde "He-glup-lp" stootte hij vermoeid en water slikkend uit. Zijn poten konden nog amper door het veel te zware en dikke water gaan, maar hij bleef min of meer boven.

Inf; Cyber brak zijn beiden achterpoten en een deeltje van zijn staart, er is een rib in zijn ruggengraat verplaatst, zijn klauwen van zijn voorpoten zijn gescheurd, hij heeft enkele zowel lichte als zware bloederige verwondingen zoals vacht en huid dat door de rotsen van hem is geschuurd en een zware hoofdwond.

Een plons had de kater laten opkijken en de hazelmuis rende naar zijn veilige holletje toe. Ugh,wat nou weer. Lynxfang draaide zich om en rende richting de River. Hij vond daar een kat,die moeite had om boven water te komen. Hij zat onder het bloed en kleurde het water met hem mee. Het was een onbekende voor hem. Lynxfang volgde de kat en sprong het water in. Met krachtige slagen peddelde hij naar de kater en greep hem vast in zijn nekvel. Het was een sterke kat,maar zo te merken was hij inmiddels wat verzwakt. Lynxfang peddelde door het koude water terug naar de kant en klom er met moeite op. Hij ging rillend zitten en keek naar de vreemde kat. Hij zag er slecht had,zelfs Lynxfanb die geen verstand van wonden enzo had kon dat zien. Vooral zijn achterpoten en staart zagen er verkeerd uit. Hij was Rogue. Wat deed een Rogue hier,dit was een grens. "Alles oké?". Die andere kwestie kwam later wel.

Verward keek hij op toen een Rogue geur zijn neusgaten binnendrong, hoewel deze licht was. De geur van water was sterker maar voornamelijk bloed, en veel. Zou het een gevecht geweest zijn om een Rogue het Riverclan territorium uit te jagen? Zonder na te denken ging hij op de geur af, waardoor hij op een ernstig verwonde Rogue afliep. Hij zette zich stevig neer voor hij zijn tanden in zijn nek waar nog geen wonden zaten zette, hem omhoog proberend te trekken. Zijn poten strekte hij en hij goed bijna uit, maar met veel moeite kreeg hij de kater op de kant. Misselijkheid was het eerste wat in hem opkwam, hem helpen het tweede. Hij had totaal geen idee wat hij moest doen, hoewel hij wist dat hij het bloeden moest laten stoppen. "Het komt goed." Sprak hij geruststellend naar de kater, waarna hij wegrende om een paar goede bladeren op te zoeken. Eenmaal gevonden, rende hij terug. "Het uhm... Prikt misschien een beetje." Sprak hij, waarna hij de bladeren voorzichtig op zijn wonden uit zijn bek liet vallen en met zijn poot rustig goed legde. "Hoe is het gebeurd?" Hij wist niet of dit een verstandige vraag was, maar niet geschoten was altijd mis.

JA VERDOMME IK ZIE NET DAT ER VOOR ME GEPOST IS. ZZIM GA NU ETEN, Brb

Hij keek versuft op toen Cyber enige verplaatsing in het water voelde, er kwame een kat op hem afgezwommen. In paniek probeerde de Rogue weg te zwemmen maar de pijnscheuten lieten hem al snel ophouwen. Hij opende zijn mond in paniek om een geluidloze schreeuw uit te stoten toen er ook al een tweede kat verscheen. Meer dan een wazig beeld verscheen niet, de normaal oh zo sterke en moedige en weet-ik-veel-wat-nog-e kater was nu totaal in paniek. 'Ze gaan me vermoorden, z-..z-..ze..' bleef hij maar denken, niet enkel omdat hij het ook echt dacht maar die gedachte leidde zijn andere gedachten weg van zijn achterlijf die voelde alsof er een wals overheen werd gehaald telkens dat het water een klein schokje gaf. Het werd zwart voor zijn ogen, zijn bewustzijn verdween.

'He- mt- goed..' ... 'Al-Oké?..' Zijn oren bonkten pijnlijk, de geluiden van buitenaf klonken onatuurlijke en ongeloofenlijk luide geluiden. "Ga.. weg..pijn..grr" Zachtjes gromde Cyber terwijl zijn natte pels hem omlaag trok, alsof iemand hem aan de grond had vastgelijmd. Even verdween de kat die ier als laatste bij was gekomen. Cyber kon een verlichte zucht niet tegenhouden terwijl zijn kilgroene ogen hielden wel de eerste kat in de gaten. "Wat denk je." Was Cybers antwoord op de vraag of het oké was. Het was bedoeld als snauw, maar kwam er maar heel zachtjes en zwak uit.

De kater kwam terug met een groenige wazige vlek tussen zijn tanden, vaststelling: zijn zicht was nog steeds niet helemaal terug. Maar zijn gevoel was duidenlijk wel terug "Raraueruwtch!" pijnlijk stootte Cyber een grom uit en trok wild met zijn achterpoten waar hij al snel spijt van kreeg. Een volgende pijnlijke kreet teisterde het gebied waarna hij paniekerig weg probeerde te kruipen. Zijn tanden waren wit ontbloot en diep gromde Cyber naar de kater al kon hij amper bewegen. "Er zit een sadist in jullie clan." siste hij verwijtend, die Silvergale die hem in de kloof duwde kwam namenlijk ook uit de Riverclan.

Cyber liet zijn kop terug neervallen en sloot uitgeput zijn ogen, het eiste duidenlijk zijn tol. De zwart-witte kater was namenlijk weer even weggevlogen van deze wereld.

Hij besloot niet te zeggen dat hij rustig moest blijven, waarschijnlijk zou dat hem alleen maar bozer maken. In plaats daarvan wachtte hij geduldig tot hij antwoord kreeg, het was logisch dat hij in paniek was. Rustig ging hij zitten, waarna hij de Rogue kalm en warm aankeek. "Een sadist? Weet je misschien ook de naam?" Zijn stem klonk geruststellend, iets wat hem hopelijk wat kalmer zou krijgen. Als hij zo tegen bleef stribbelen zou hij het alleen maar erger maken.

Toen de sterke kater bijkwam bleek het dat die waterrat nog meer domme vragen in petto had, als deze mafkezen hun eigen clan nog niet eens kenden? Wat waren ze dan? Een stelletje babymuizen die in een val zaten jah! Waarom zou je der ook blijven. Cyber keek de kater dreigend aan en siste tussen zijn scherpe tanden door, zijn achterpoten had hij zo dicht mogenlijk bij zijn buik getrokken voor zover dit in een aanvaardbare hoeveelheid pijn mogenlijk was. "Raad dan poessie poessie! Raad dan, het is wel jouw clan hoor." Siste Cyber half spottend, half verwijtend. Als die Riverclan nu snugger genoeg was geweest om door te hebben dat die zilveren poes een sadist was dan had de clan wel met haar afgerekend en was dit nooit gebeurd! Cyber bleef heel de tijd zacht maar dreigend grommen. De andere kater van de Riverclan was zo blijkt verdwenen, want toen Cyber rond zich keek kon hij deze niet meer vinden. Ach beter voor hem! Eén rat minder is minder kans besmet te worden met het stinkende-vissen-syndroom! Cyber keek terug naar die kater voor hem, die lieve warme blik.. fake! Allemaal fake! Niemand wist waar riverclankatten achter dat gezicht tot staat waren! Pha.. "uch.." mompelde Cyber pijnlijk in elkaar krimpend, lachen was toch niet zo'n goed idee. Zijn rug leek te branden. Maar nog steeds keek hij de jongere kater voor zich aan met dodenlijke, tegelijk bange blik.

OCC; omdat Aimée (voor altijd of langere tijd) is gestopt heb ik er maar even duidenlijk gemaakt dat Lynx is weggelopen ofzo.