Verward keek hij op toen hij verderop wat geritsel hoorde, hoewel het niet van takken klonk of iets dergelijks. Meer, graven? Hij wist niet zeker of hij er naar toe moest, misschien was iemand zijn prooi aan het verstoppen... Na een paar seconden twijfelen ging hij toch op het geluid af, zijn ogen zonder enige sprankel van licht, iets wat hij vaker had deze dagen. Toen hij op een kater die vast zat onder een wortel af liep deed het hem toch licht grinniken. "Hoe krijg je dat voor elkaar?!" Vroeg hij, zijn stem eerder verbaasd dan blij.