{Quantas + SPT}

De poes gaf haar vacht enkele likken voordat ze weer op pad vertrok. Ze kon toch niet voor eeuwig blijven zitten waar ze was alleen maar omdat ze zwanger was? Haar snuit stak de lucht in toen een onbekende geur gepaard met het beeld van een kater haar neus indrong.

De zwarte kater was diep in gedachten aan het ronddwalen, niet lettende op zijn omgeving. Een onbekende geur de lucht vulde. Het drong echter niet tot hem door, tot de kater in de verte een soortgenoot zag zitten. Een poes, duidelijk zwanger. Quantas bleef een moment stil staan alsof hij van het ene op het andere moment bevroren was, starende naar de poes. Had hij hier wel zin in nu? Ik heb ook geen keus, ze heeft me al lang gezien. Langzaam bewoog de kater zich richting de poes. Deze zat en Quantas nam aan dat ze moe was, het dragen van kittens was niet niks. "Gaat het?" Zei hij kalm, de poes bestuderende. "Mijn naam is Quantas."

Haar blik bleef ijzig kalm voor zich uitstaren toen de kater die haar eerder opgevallen was op haar afstapte. Silver zuchte. Moest dit ook nu? Haar haren rezen overeen maar alleen om aan te tonen dat ze nog steeds sterk genoeg was om een gevecht aan te gaan. Tenslotte keek ze op naar de kater. Stoïcijns. Maar met de nodige portie kilheid in haar blik. "I'm okey. Lange wandelingen zijn vermoeiend." Ze likte haar poot schoon terwijl ze rustig uitademde. Hoe had ze het voor elkaar gekregen om eens niet te schelden?

De poes was niet erg blij met zijn aanwezigheid merkte hij aan haar reactie. Quantas had echter respect voor haar omdat ze zwanger was. Haar doden zou waarschijnlijk niet lastig zijn. Een lange wandeling had haar blijkbaar al uitgeput, laat staan wat een gevecht met haar zou doen. Hij negeerde echter het stemmetje in zijn hoofd dat hem vertelde haar een koekje van eigen deeg te geven. Hij deed juist het tegenover gestelde door opgewekt zijn staart in de lucht te gooien terwijl hij de afstand tussen hen verkleinde. "Something wrong, Madam?" Sprak hij iets opgewekter dan hij eigenlijk was. De reactie van de zwarte rogue kon op twee manieren opgevat worden. Vriendelijk, zoals hij het bedoelde, of uitdagend, omdat het eigenlijk iets te opgewekt was..

Silver trok haar wenkbrauw licht de hoogte in. Het liep niet zoals ze verwachte. Haast elke rogue die ze tegen kwam leek wel op zijn territorium gesteld. Het verbaasde haar dan ook zeer toen ze een uithaal van de kater verwachtte maar die niet kwam. In plaats daarvan schudde ze stevig haar kop op zijn vraag. "I told you I'm fine." Deze keer klonk ze brutaler dan voorheen. Maar de vriendelijke lach op haar snuit liet merken dat ze het niet meende. Ze zuchtte waarbij ze haar staart om haar zij sloeg. "Silver is the name." Het kon vast geen kwaad om op deze manier haar naam prijs te geven. Alles om een verkeerde indruk te wekken.

Quantas glimlachte, probeerde de poes hem af te schrikken op de een of andere manier? Nee, de glimlach verraadde haar. Zo gevaarlijk was ze helemaal niet. Silver dus. De poes had een bepaalde geur bij zich. Hij probeerde het te plaatsen. Het moest van een clan zijn, maar hij wist zo niet welke. Hij was te kort in het gebied om alle geuren al te herkennen. Clankatten. Bah, dat heb ik weer. Een hekel had hij, aan clankatten. Niet zo erg als aan kittypets, maar clankatten waren ook vervelend. Met hun zogenaamde eigen territoria. Hij was al eerder in de problemen gekomen omdat hij in het territorium was gekomen van een clan. Hij zelf was niet zo gesteld op zijn territorium. Hij had niet eens een eigen territorium. Hij wist dat hij zich op het territorium van rogues bevond, maar het kon hem niet schelen waar hij was. Hij vond dat alles 10 meter om hem heen zijn territorium was. Als je je daarbinnen misdroeg, dan had je een probleem.
"Why hello Silver," Begroette hij haar nogmaals. "Verdwaald? Het lijkt hier niet echt op clanterritory he?" Sprak hij met een licht spottende ondertoon. De zwarte kater wilde toch een beetje duidelijk te maken dat hij niet van clankatten hield. Dit was de meest vriendelijke manier die hij kon bedenken.

Wat haar betrof gaf ze de kater nu graag een klauw tegen zijn kaak. Maar ze wist zich deze keer aardig goed te bedwingen. 'Why hello Silver, Verdwaald? Het lijkt hier niet echt op clanterritory he?' De poes schudde haar kop en kon het niet laten om te lachen bij die zin. Ze meende het dan ook echt. Ze haatte het om een clankat genoemd te worden. Maar voor deze ene keer zag ze er wel het plezier van in. "Nee boy. Ik ben geen clankat. Ik leef hier een eind verderop trouwens." Sprak ze met een lachje. Ze vond het oprecht grappig dat men nog steeds dacht dat ze bij die achterlijke viskatten leefde.

Verbaasd keek de zwarte kater op. Ze was geen clankat? Toch droeg ze duidelijk de geur er van. Het zal wel niet dan, ze is het in ieder geval geweest. Wat hij er uit op kon maken was dat ze dus net als hij nu een rogue was. Hij was nu wel benieuwd waarom ze de clan verlaten had. "Dus, wat deed je het besluit maken om de clan te verlaten?" Zelf had hij nooit bij een clan gewild. Leven volgens regels? Niets voor hem. Leven op een bepaald terrein ook niet, hij was er om rond te trekken. Dit kon als clankat ook wel, maar niet zo vrij als hij nu kon.

Silver wiebelde nerveus met haar oren. Het leek er sterk op dat de kater haar door had. Maar op zijn reactie liet ze niet blijken dat ze verrast was. "Regeltjes.." Lachte ze duidelijk opgewekt. "Die zijn er om te breken. Net als botten trouwens," Ze had nog steeds een klein lachje op haar snuit die; in haar standpunt; liet twijfelen of ze het gek was, of het als een grapje bedoelde. Ze gaf de kater een por tegen zijn schouder. "En jij dan? Zo te zien houdt je je ook niet bepaald aan de regeltjes. Isn't it?" Ze trok haar wenkbrauw licht op. Het was zo duidelijk dat dit niet ZIJN gebied was. Silver greens bij die gedachte en schudde haar kop.