Like a stranger

De kleine calico kitten was niet zo veel gegroeid als haar nestgenootjes. Die kleine uitslovers waren zelfs al bezig met kijken. Maar zij niet, waar ze vooral bezig was geweest met leren bewegen had ze geen tijd gehad voor kijken. Wel had ze geuren geleerd. Die van haar familie. En ook was ze wel druk bezig geweest met er minder uit zien als een bolletje pels. Haar pootjes waren sterker en steviger geworden en het begon er al op te lijken dat ze snel zou leren lopen. Haar kopje was mooi fijn geworden met flinterdunne oortjes. Maar al dit groeien was tamelijk saai in je nestje. Dus besloot ze er eens op uit te trekken. Half wankelend en kruipend kwam ze vooruit tot ze de rand van het nest berijkt had en er over heen tuimelde. Met een plofje kwam ze op de grond waarna ze eens tevreden piepte. Ze was uit het nest. Woehoe. Avontuurlijk als ze al was kroop ze vooruit tot op een moment dat ze haar kontje de lucht in stak en probeerde te wandelen. Echter viel ze al om zodra ze een poot van de grond verwijderde. Voor een andere dag dan maar. Ze kroop verder tot ze weer iets raakte. Zodra dit gebeurde keek ze omhoog terwijl ze een betekenloos maar schattig piepje uitte. Praten stond ook nog op haar to do list, maar ook niet voor vandaag.

{ Open

Ze had iets groots gevonden. En het leek zelfs levend. Woehoe~ Nou ja, eigenlijk had ze liever iets gevonden wat ze had kunnen pakken of aanvallen maar dit ging er wel mee door. Ze voelde een blik op haar lijfje branden waardoor ze met gesloten ogen omhoog keek. Fel piepte ze terwijl de calico omhoog probeerde te komen. Dit zorgde echter voor niks meer dan een kleine duik naar de grond. Mokkend kwam ze weer omhoog en realiseerde zich iets. Die kat had niet eens wat gezegt. Wat onbeleefd. Ze piepte klagend terwijl ze de poes in haar poot pookte. Haar kleine pootje kwam niet eens in de buurt van de groote die de kattn had. Maar ja, hopelijk begreep ze haar verwachtingsvolle hint.

Woehoe, ze was gehoort. En de kat deed zelfs iets. Wat spannend. Trots om hetgeen wat ze had bereikt piepte ze weer. Want ja, iets anders om duidelijk te maken dat ze blij was zat er nog niet in. Toen er een warme kop naar haar toe kwam liet ze haar kleine staartje vrolijk heen en weer gaan. Hierna zette ze beiden pootjes op de snuit van de kattin en duwde haar pluizige borstje naar voren. Ze had de grote kat verslagen. Mwahahaha. Bij het horen van de naam stond ze even stil, haar pootjes nog steeds tegen de snuit. Ze wou geluid maken. Een bedoelt geluid dat niet zo verdomd schattig was. Fel begon ze ook met klanken uit te testen tot ze iets kreeg waar ze blij genoeg mee was voor een test. ‘Soowpop’ herhaalde ze hoog.