Fly away, little sparrow

Onderwerp: Fly away, little sparrow ma 29 dec 2014 - 18:28

Met rustige stappen wandelde de gevlekte kattin verder. Het geraas van de monsters klonk als geschreeuw in haar oren, daarom plooide ze haar oren naar achter en zuchtte ze enkel zachtjes. Kleine condenswolkjes stegen op. Het was nog niet aan het sneeuwen, maar het vroos al serieus. De ijzel ging als aan de bomen en het gras en ze had ook gezien dat de monsters wat verminderd waren en tragerder over hun pad reden. Dit was haar tweede leafbare, als ze het goed had. De vorige Leafbare had ze toen meegemaakt als kitten... En nu... Als deputy. Haar adem stokte wat... Wat een grote verandering.

{SPARROWPAW-FEATHER}

De kater kuchte een keer omdat de kou hem al aardig in de longen was gaan zitten, maar echt ziek was hij niet. Hij was onderweg naar de plek waar alle vier de clans elke volle maan in vrede bijeen kwamen. Er waren bepaalde kruiden die hij zocht, en die waren vooral rond dit gebied te vinden. Zoekend keek de kater rond, en aan de overkant van de weg zag hij toen een plantje staan waar hij naar zocht. Hij keek om zich heen of er een monster aankwam, en toen dat niet het geval was hupste naar de overkant. Hij moest snel handelen, want hij had het nooit zo op de stinkende paden. Hij trok het plantje uit de grond en zou later de bladeren er wel af gaan trekken, voor nu was dat plantje aan de overkant krijgen zijn enige doel. Hij keek, stapte het pad op en begon te lopen. Het ging bij hem echter niet zo snel, wat er voor zorgde dat hij midden op het pad was toen deze hevig begon te trillen. In de verte kwam er een groot monster aanrijden. Sparrow verstijfde over zijn hele lichaam en keek toe hoe het enorme ding recht op hem af kwam zetten..

Rustig wandelde de poes verder. Haar blik gleed kalm over de bomen van het Thudnerclan gebied. Ze zuchtte even zachtjes. Ze zou zometeen het Thunderpath bereiken en ze wilde zeker weten dat er daar geen problemen waren. Met een paar rustige, maar toch snelle passen, wandelde ze verder. Het duurde dan ook niet lang voordat ze de geur van de monsters rook. Ze trok even haar neus op en wandelde stug verder. Langzaam kwam ze van tussen de bosjes die haar verborgen hielden voor het zwarte pad dat door het bos liep. Ze liet even haar blik over het Thunderpath gaan, het was best rustig. Toen ze opeens een tabby vacht zag, kneep ze haar oogjes toch even tot spleetjes. Toen rook ze de geur van een monster. Meteen keek ze op en zag ze een groot monster op het pad razen. Haar instincten begonnen meteen te werken en zonder er echt bij na te denken schoot de grijs-wit gevlekte kattin naar voren. Met grote passen liep ze naar de kater en trok ze hem weg van zijn plaats waarna ze met grote passen terug liep. Het monster kwam dichter. Het pad trilde harder. Ze had moeite met hem mee te sleuren en het ging trager dan verwacht. Toch dreef de adrenaline haar verder. Toen ze opeens het geschreeuw van het monster in haar oren hoorde donderen, spande ze al haar spieren op en sprong ze op, de kat meesleurend in de bossen van Thunderclan. Ze had het monster op het nippertje kunnen ontwijken. De kattin hijgde trillend en liet de kater nu los, nog teveel in shock om iets te doen.

Het ging allemaal zo snel voor hem, zo snel dat het voelde alsof zijn hele leven aan hem voorbij flitste. Vlak voordat het monster hem zou raken sloot hij zijn ogen, nagels uit hun hulzen geschoten en oren naar achteren. Maar toen het moment aanbrak dat zijn botten zouden moeten kraken door de harde klap met het metalen voertuig, werd hij door iets zachts aan de kant geduwd, wat wel heel ruw was natuurlijk. De lucht werd even uit zijn longen geperst en met een klap kwam hij aan de overkant terecht, wat vijandelijk territorium bleek te zijn, dat rook hij aan de geur. Met zijn amberkleurige ogen nog altijd weid opengesperd keek hij verward om zich heen. Een grijs met wit gevlekte kattin had hem van het pad af geduwd, en zo te ruiken aan haar geur was ze van de Thunderclan. "B-bedankt," stotterde de kater toen nog half in shock en keek even naar zijn verlamde achterpoot die wat raar gedraaid lag door de situatie. Hij stond trillend op zodat de poot weer wat 'normaal' kwam te staan.

Ze hijgde zachtjes. Haar grote ogen gericht op het volgende monster dat voorbij raasde. Ze slikte even, te bang om te reageren... Voor nu... want eigenlijk was er nu niks om bang voor te zijn, ze waren veilig en dat telde. "B-bedankt," Ze keek even opzij, haar adem nog steeds gejaagd. Ze knikte even naar hem en bekeek hem toen even kort. Zijn poot lag raar... "Gaat het?" zei ze met een gejaagde stem, haar ogen nog steeds gericht op de poot. Toen de kater overeind kwam kwam deze vanzelf terug goed. Ze zuchtte zachtjes en keek de kater recht aan. "Wacht... Ben jij niet de Medicine cat apprentice van Windclan?" zei ze met een klein fronsje op haar gezicht.

Er viel een kleine stilte waarbij de jonge kater ook niet goed wist wat hij moest doen. "Gaat het?" vroeg de wit met grijs gevlekte kattin hem vervolgens, waarop de kater knikte. Hij merkte dat ze naar zijn poot staarde, ja, dat ding zei voor de meeste katten vaak al genoeg. "Wacht... Ben jij niet de Medicine cat apprentice van Windclan?" vroeg ze toen. De kater knikte weer een keer, en herkende de kattin nu. "Ja, Sparrowpaw is de naam. Vanavond zal ik officieel medicine cat worden," mauwde hij er toen achter aan. Hierna keek hij naar de kattin. "Jij bent de nieuwe deputy van Thunderclan, toch?" vroeg hij toen en hield zijn kopje een beetje scheef. Hij had ook zo hier en daar zijn contacten. "Gefeliciteerd met je rang," mauwde hij toen en wist een kleine glimlach op zijn gezicht te toveren. Hierna dwaalde zijn blik wat af naar het Thunderpath. Het plantje wat overreden, hij zou later wel een andere vinden..

OCC: Dit is dus op de dag dat Brindlepool verdween, 's avonds maakt hij zijn reis naar de Highstones.

Hij was in orde, mooi. Een trillende lach verscheen op haar lippen. "Ja, Sparrowpaw is de naam. Vanavond zal ik officieel medicine cat worden," Ze knikte even naar hem. Sparrowpaw, ja dat was het inderdaad. "Jij bent de nieuwe deputy van Thunderclan, toch?" Ze knikte nogmaals naar hem, maar liet haar spijt niet door op haar gezicht, niet naar een kat buiten de clan. "Gefeliciteerd met je rang," Hoeveel pijn het ook deed, ze knikte toch even naar hem. "Bedankt," zei ze zachtjes. Ze knipperde daarna even met haar ogen en kwam overeind. "Ik kan je wel naar Fourtrees helpen..." zei ze zachtjes. "We kunnen het niet riskeren het pad over te steken en jij moet koste wat kost teruggaan naar je clan zodat je je nieuwe rang kan krijgen," zei ze met een klein lachje. Daarna keek ze even naar zijn poot. Hopend dat hij het goed zou komen.

Onderwerp: Re: Fly away, little sparrow