A person who loves you truly will never let you go whatever the situation is.

Toen hij het gestalte van de liefde van zijn leven zag zette hij er een soort sprint op af, hij had haar al lang genoeg niet gesproken om haar te kunnen missen. Highfive gaf een kopje als begroeting, waarbij hij spinde. "Hello beautiful." Sprak hij, waarna hij haar in de ogen keek en een glimlach schonk.

+ Snowcrystal

_{Bijna iets te geconcentreerd waren haar ogen gericht op een vogeltje dat zich binnen haar zicht had getoond. Terwijl haar poten langzaam naar voren gleden en ze zich afzette, wist ze het diertje net te vangen voor ze het doodde. Maar het geluid van pootstappen had haar half doen opkijken voor ze een zachte vacht tegen die van haar voelde. Ze stapte even verrast naar achteren maar begon te glimlachen zodra ze zag wie erbij hoorde. Meteen schoot haar kop naar voren en ze drukte haar neus tegen zijn wang. ''Hey there handsome of mine.'' Murmelde ze warm en voelde bijna meteen dat geluk weer over haar heen spoelen. Ze was echt gelukkig en niks dat daar nu nog verandering in kon brengen.}

De stem van de poes deed hem glimlachen, hij was zo zacht en warm. "Hoe gaat het met mijn zonnestraaltje." Sprak hij, waarna hij een kort likje over haar neus gaf. Ze maakte hem zo gelukkig en hij wist dat hij dat ook bij haar deed, een gevoel dat geen miljoenen waard was om weg te nemen.

_{Zodra ze hem zag glimlachen voelde ze haar hart even stilstaan. Het was een aanzicht waar ze werkelijk geen genoeg van kon krijgen in haar leven. Een liefde die voor altijd aan haar zijde zou staan, tegen het goede en het kwaad. Zijn vraag deed haar haar schouders ophalen en ze grinnikte. ''Hmm nou het gaat best wel goed. Onze dochters zijn apprentices en een van mijn zoons is een warrior.'' Antwoordde ze met een brede lach. ''Het kan voor mij niet beter gaan.'' Fluisterde ze en krulde haar staart om die van hem voor ze haar vacht tegen die van hem aandrukte. ''En hoe gaat het met jou?'' Vroeg ze zacht en glimlachte.}

Haar woorden deden hem spinnen, haar geluk was het zijne. De vraag hoe het met hem ging was echter wat ingewikkelder, hoe ging het eigenlijk met hem. Hij liet zijn hoofd in zijn schouders zakken waarna hij deze gelijk weer opbeurde. "Ik uhm," Hij keek haar even bedenkelijk aan. "Ik weet het eigenlijk niet? Ik bedoel... Het gaat natuurlijk goed, ik heb jou in mijn leven en onze kits zijn apprentices. Maar verder?"

_{Voor een seconde vroeg ze zich af wat Moonstripe zou zeggen als hij haar nu zo zou zien, zou hij blij zijn met het feit dat ze iemand had gevonden in haar eigen clan? Of zou hij boos zijn dat ze hem echt voorgoed had verlaten? Haar gedachtes werden onderbroken zodra ze hem naast zich hoorde praten en ze keek op. Vragend keek ze de kater naast zich aan, niet begrijpend wat zijn punt was op dit moment. ''Hoe bedoel je dat?'' Vroeg ze bezorgd, ergens wellicht wel vrezend dat hij er genoeg van had gehad nu en verder ging met een ander. Niet dat ze dapper genoeg zou zijn om de vraag werkelijk te stellen maar het knaagde wel nu aan haar. Misschien had ze iets fout gedaan?}

Hij zag de angst in haar ogen, waarna hij kort over haar kop likte. "Ik bedoel dat ik weinig avonturen heb beleefd door het kitten gedoe. Wat zullen we eens gaan doen, nu ze toch apprentices zijn?" Hij glimlachte, zijn ogen vol glinstering, hij had zo'n zin om met haar te zijn. Het boeide hem niet wat ze zouden doen als ze maar wat tijd alleen zouden krijgen.

_{Zodra ze zijn tong over haar kop voelde kwam de spierwitte poes iets tot rust en ze luisterde naar zijn woorden voor er langzaam een klein grijnsje rond haar snuit verscheen. Even dacht ze na voor ze opstond en zich eens goed uitrekte. ''Laten we beginnen met een simpele wandeling, wie weet wat er ons daarbij al gaat overkomen.'' Antwoordde ze warm en glimlachte voor ze een lik over zijn wang gaf. ''Tenzij je iets anders in gedachten had?'' Murmelde ze voor ze hem afwachtend aankeek. Ze had er best zin in om even alleen met hem te kunnen spenderen en zeker nu kon ze ook weer naast hem slapen nu ze weer bij de warriors sliep. Ze vond het heerlijk om gewoon dicht bij hem in de buurt te kunnen zijn zonder teveel vreemd gedoe.}

Hij knikte, wat zijn wou zou hij doen, als Snow maar tevreden was. "Nee hoor, wandelen is goed." Hij glimlachte en verdwaalde even starend in haar ogen, hij was zo verliefd dat je het wel een ziekte kon noemen. Katten vonden hem irritant, te klef, te lief... Soms was hij bang dat zij het ook zou denken, maar dan had ze het toch allang gezegd? Of ze gebruikte hem voor iets... De gedachten deden zijn maag omkeren, nee, hij zou nu moeten genieten van het moment in plaats van er slecht over denken.

_{Zodra hij knikte glimlachte de spierwitte poes warm, elk moment dat ze met hem aan haar zijde kon spenderen was een prachtig moment. Zodra hij uitgesproken was stond ze langzaam op en grinnikte zacht. ''Wie weet, wellicht staat er een groots avontuur te wachten op ons.'' Antwoordde ze zacht en keek hem toch even bezorgd aan. Hij leek er niet helemaal bij te zijn, dus ze boog zich langzaam naar hem toe om haar neus tegen zijn wang te drukken. ''Hey, is alles wel in orde?'' Vroeg ze fluisterend voor ze hem aankeek en haar staart over zijn rug liet gaan. Als er iets niet goed was met hem zou ze hem regelrecht terugsturen naar het kamp, maar ze rook verder niks aan hem wat haar vertelde dat hij ziek was. Misschien was het wel iets anders? ''Zit je iets dwars?'' Drukte ze zacht door voor ze hem een zachte lik over zijn kop gaf. Ze zou altijd luisteren, zoals hij ook had gedaan zodra ze hem de waarheid had verteld over de vader van haar oudste kittens.}

Hij lachte licht, meer een glimlach. "Ik hoop het!" Hij had er steeds meer zin in, tot de poes over hem begon. Hij fronsde even en stond weer stil om haar aan te kijken. "Dat doet er niet toe. Laten we plezier maken!" Hij glimlachte nogmaals en begon weer te lopen.

_{Ze schoot even zacht in de lach en bleef naar hem kijken. Wellicht maakte ze zich iets te snel zorgen, maar ze gaf teveel om de gekke kater om zoiets zomaar van zich af te laten vallen. Natuurlijk wilde ze geluk meemaken maar als hem iets dwars zat moest hij er gewoon over kunnen spreken. Ze wiebelde even met haar oren zodra hij zei dat het er niet toe deed. ''Oke dan, maar als er echt iets is mag je het gewoon zeggen.'' Murmelde ze zacht en drukte haar neus half tegen zijn wang voor ze naast hem mee liep en in stilte genoot van het moment. Zo had haar leven altijd moeten zijn, en niet alle drama die ze had moeten meemaken. Maar wie was zij om daarover te besluiten het was te lang geleden dat ze er goed over had nagedacht en nu wilde ze het loslaten. Al zou ze hem nooit kunnen vergeten, hij was nog altijd een deel van haar leven, maar ze moest zich richten op het nu. Ze zwiepte even met haar staart en wierp een blik richting Highfive voor ze haar ogen kort sloot.}

"Tuurlijk zeg ik het dan! Daar zijn we toch partners voor?" Miauwde hij en drukte zijn neusje tegen de hare. "Jammer dat het woord partners zo oud klinkt vind je niet? Laten we het anders bewijzen." Sprak hij voor hij wegschoot in een snelle sprint, hopend dat ze de hint zou snappen.

_{Ze bleef naar hem kijken, niet helemaal zeker van de situatie. Maar ze kon ook niet doordrukken, dat zou hem misschien wel boos maken. Al had ze hem nooit echt boos gezien, ze zou het niet per ongeluk willen uitlokken. Ze knikte dus maar even en glimlachte voorzichtig. ''Dat is waar,'' Murmelde ze zacht en sloot haar ogen kort voor ze toch weer even in de lach schoot. Ze tiltte haar kop iets zodra hij wegschoot maar grinnikte terwijl ze haar eigen achterpoten aanspande om achter hem aan te gaan. Haar poten raakte de grond ritmisch en even verloor de witte poes zich in haar passen, in haar poging hem in te halen. ''We moeten er wat anders voor gaan verzinnen dus!'' Riep ze met een enorme grijns maar haar aandacht schoot ook nog naar haar omgeving}

Hij schrok zich rot wanneer hij een geluid van vallen hoorde, en stopte daarom ook gelijk met een soort sliding-stop. Hij zuchtte toen hij hoorde en zag dat alles goed was, maar ging toch nog naar haar toe. "Laat me niet meer zo schrikken wil je." Grapte hij, met een glimlach. Hij duwde zijn neusje tegen de hare en sloot daarbij zijn ogen, hoe vaak hij dat ook deed hij voelde liefde en het was geweldig.

FLUT HAHA

_{Ze zag hem wel schrikken maar haar poten waren te ver weg in hun ritme om te stoppen. Ze vond het heerlijk om te kunnen rennen maar ze schrok zelf ook even zodra ze hem plots zag stoppen. Met moeite remde ze zelf ook af zodat ze naast hem stond voor ze zacht in de lach schoot. ''Heb je zo een slecht geweten dan? Pas maar op hoor of ik bijt stiekem in je slaap je snorharen eraf.'' Plaagde ze hem zacht maar wist zelf ook wel dat ze dat niet zou doen. Zelfs het kleine contact met zijn neusje deed haar buik tintelen. het voelde zo heerlijk om alleen bij hem te zijn en te genieten van zijn aanwezigheid. Ze liet haar staart even langs zijn flank gaan zonder zich weg van hem te bewegen. Hij was voor haar gewoon volmaakt.}

KIJK MIJ DAN JONGUHH xD

"Ja, super slecht. En nee, dat doe je niet." Grinnikte hij. Tuurlijk was het een grapje maar hij wist zeker dat Snow dat nooit zou doen, niet bij hem in ieder geval. "Ik ben zo trots op jou." Spinde hij, haar in haar fel blauwe ogen aankijkend.

_{Ze probeerde zich iets in te houden maar schoot toch weer in de lach bij zijn antwoord. Ze wist wel zeker dat hij absoluut geen slecht geweten had, dat van haar was slechter als ze eerlijk moest zijn. ''Doe ik niet, wacht maar af jij.'' Antwoordde ze bijna uitdagend en grijnsde kort voor ze haar neus zacht tegen zijn schouder drukte en haar ogen sloot. ''Trots op mij? Waarom?'' Vroeg ze zacht. Ze begreep niet waarom hij trots op haar kon zijn. Natuurlijk had haar leven het juiste pad gevonden en brak ze geen regels meer maar ze had genoeg achter de rug waarvan hij alles wist. Ze had nooit echt geweten waarom ze hem de waarheid had verteld over haar andere kittens, maar hij leek haar toen betrouwbaar. Betrouwbaarder dan haar zus eens was geweest. Hoewel ze het haar zus na een lange tijd van pure nijd vergeven bleef er toch wel een scheur achter in haar hart als ze eraan dacht.}

Hij glimlachte op haar reactie, ergens had hij deze verwacht. "Ja op jou. Jij hebt twee prachtige kittens op aarde gebracht, die intussen als erg gegroeid zijn. Jij bent een soort nieuwe kat geworden, vrolijk, enthousiast. En ik hou zo ongelofelijk veel van jou."

_{Zelfs na alles waar ze zich overheen had gezet had de poes nog altijd haar twijfels over het een en het ander. En die zou ze niet meer kwijt raken, maar zolang ze niet negatief omsloegen accepteerde ze die en leefde er mee. Ze wiebelde toch even verlegen met haar oren zodra Highfive haar vraag beantwoordde. Was ze echt zoveel veranderd in de tijd dat ze al haar problemen achter zich had gezet? Zelf zag ze er niet teveel van, maar dat was altijd met jezelf. ''Ik heb niks meer om me echt zorgen over te maken, al mijn kleine engeltjes groeien op als loyale warriors en ik heb jou aan mijn zijde om mij te steunen en mijn leven mee te delen. Dat is de grootste reden dat ik me zo voel.'' Sprak ze zelf zacht en keek hem warm aan, wetend dat ze daar geen woord aan fout sprak. Zelfs de kittens van Moonstripe toonden zich als loyale warriors en nu groeien hun twee prachtige dochters op tot warriors onder de leiding van even loyale warriors. Al was ze zelf degene die Lilypaw trainde, toch had ze er vertrouwen in dat Nightfire hun andere dochtertje goed zou onderwijzen. ''Ik kan meer in de goedheid van anderen geloven en durf meer te zien dat eigenlijk iedereen een goede kant heeft.'' Fluisterde ze langzaam maar glimlachte breed.}