I'm gonna show you, it's gonna hurt you

De grijze poes twijfelde er geen seconde aan. Terwijl ze op weg was naar het versmalde stuk van de kloof bleven haar zintuigen alles nauwlettend in de gaten houden. Zowel haar ogen die een duistere blik droegen en haar reuk de geur van wild konijn opving, werkte de rest van haar zintuigen niet minder beter. Elke kleine verplaatsing voelde ze via schokken in de grond. Haar blik ging naar beneden naar de afgrond waar vast al veel katten gestorven waren. Een grijns kwam op haar mondhoeken te staan. Één van haar klauwen tikte een kiezeltje aan die in enkele vallen helemaal beneden de kloof lag. Dit was gewoon perfect. Vervolgens ging ze met haar tenen net over de rand staan en in een lenige sprong kwam ze terug neer aan de andere kant van het terrein. De poes keek nog even achterom en verdween toen dieper het territorium in.

Dat ze hier die verrader bijna gedood had, en zelf bijna overleed aan haar verwondingen wist ze nog goed genoeg. Maar dat gaf haar nog geen reden om uit dit stomme gebied te blijven. Na wat afstand afgelegd te hebben bleef ze zitten op een rots die uitzicht gaf op een groot deel van het territorium. Terwijl ze dat deed probeerde ze de hoofdpijn uit haar voorhoofd weg te krijgen. Daar waar de witte Windclanner voor een groot litteken gezorgd had.

Het water in de verte gutste tegen de rotsten, de ruwe slagen sneden de rotsten tot precisie en liet littekens achter langs de randen van de klif. Hier wou je niet invallen, maar was wel een idiale plek om een lijk te dumpen.. of gewoon een nog levende kat in te duwen. De kans dat je levend en wel uit het water komt is miniem en niemand zou weten wie de moordenaar was want alle geuren en sporen zouden van het dode lichaam afgewassen worden. Zie, daarom was Cyber zo graag op verkenning, dit zou hij lang onthouden en vast en zeker nog kunnen gebruiken. Het getrappel van een vluchtende haas klonk in de verte, het dier verschoot van de grijze poes die de Rogue al snel opviel tegen de verder bruinige grassen van het Windclanterritorium. "Ah, een oude bekende" zei Cyber laag met een vermaakte grijns, net hard genoeg dat enkel Silvergale het zou horen. "Wat doet de vis hier zo op het drogen?" zei hij, half als grap en half als werkelijke vraag. Zijn witte poten schopten tegen enkele steentjes waardoor deze expres in de rivier beneden zouden vallen, het getik en het plonsje klonk telkens zacht in zijn zwarte oren. Als een monotoom onheilspellen achtertoontje

Tik tik - tik tik - tik tik -tik tik -tik tik - tik tik

De wind droeg de vieze geur van een Rogue mee die ze op dit moment liever niet om zich heen had. 'Ah, een oude bekende,' Zonder moeite te doen en zich om te draaien bleef ze kalm voor zich uit staren terwijl de ergernis in haar borst langzaam groter werd. 'Wat doet de vis hier zo op het drogen?' De zilveren poes gromde licht maar liet niets van haar irritatie merken. "Dat kan ik even goed aan jou vragen," Bromde ze hem toe. De poes schraapte ongemerkt haar klauwen over de grond terwijl ze de drang verbeet om de kater in de haren te vliegen. Ze wenste geen gezelschap op dit moment. De enige wie ze nu rond haar wou hebben was die vuile verrader, zodat ze er eens en altijd een eind kon aan maken. Haar klauwen kneden wat aarde fijn waarna ze een sadistische grijns op haar lippen kreeg.

Hij keek grijnzend naar de grijze poes, kattig madametje ze. De zware Rogue liet zijn tong langzaam over zijn witte blinkende tanden glijden "De koningin is niet zo goed gezind?" spotte hij met haar vermakelijke gedrag. "Zal ik de koning gaan halen met zijn hoge moed? Met zijn dappere Hart?" Cyber doelde duidenlijk op Silhouetteheart en Silvers relatie met hem. Zijn witte puntje van zijn verder egaal zwarte staart zwiepte kort heen en weer en zijn grijns was niet te negeren. Wat deed Silvergale hier?

Het irriteerde haar dat de kater nog steeds niet weg ging. Ze trok haar lip geïrriteerd op maar liet het toen weer bedaren. Ze moest zich niet laten doen door een stomme opmerking van die kater. "Moet je niet bij je echte 'bondgenoten' lopen." Ze haatte het dat hij haar overal leek te volgen. Zelfs na de gathering bleef hij haar volgen. Hoewel ze hem toen dankbaar was voor de hulp had hij haar toen ook maar laten stikken. 'Zal ik de koning gaan halen met zijn hoge moed? Met zijn dappere hart?' Haar haren rezen al de hoogte in nadat hij dat had gezegd. De poes draaide zich kwaad om en greep toen de kater stevig vast bij zijn keel. "Luister hé jij. Ik heb al heel wat doden op mijn naam staan. Eentje meer of minder zal me rekening niet maken hoor." Ze hield de kater de kant van het ravijn uit waarbij ze hem stevig vasthield en hem toen met een smak de andere kant op gooide. Hij mocht toen ooit nog zo lief zijn geweest om haar te helpen, maar die tijden waren voorbij. Ze wilde niets meer met die drie katers te maken hebben. De enige die ze echt vertrouwde was Jeff. Daarbij hield het op. De poes draaide zicht toen om en wandelde een stuk verder langs de rand van het ravijn. De zwart-witte kater geheel vergetend.

Toen Cyber bij zijn nek werd gegrepen deed hij niets en hield hij zich ontspannen, hij had niets te vrezen. Niet nu. Blablablabla, wat een betekenisloze gebluf seg. Cyber kon de glimlach op zijn gezicht nog steeds niet loslaten terwijl zijn nek tussen de tanden van Silvergale was geklemt. Eenmaal hij weg werd gegooit kon hij zijn val grotendeels tegenhouden met zijn poten en veerde hij snel recht. Het getik van haar poten klonk al wat meer van hem af en toen de zwart-witte Rogue zich omdraaide zag hij inderdaad dat ze wegstapte langs de rand. Ze leek hem vergeten, pha ja voorlopig misschien. "Ik vraag het nog maar eens, waarom ben je hier? Moet je niet bij je clan zijn?" Het woord 'clan' spuugde hij er uit gewoonte uit alsof hij een rotte rat in zijn mond had.

OCC; beetje flut pff

De zilveren poes draaide zich met een ruk terug om nadat de voetstappen van de kater alsmaar dichter leken te komen. Dreigend haalde ze uit met haar klauw over zijn neusbrug waarbij ze gromde. "Was ik niet duidelijk? Ik hoef geen gezelschap. En al helemaal niet van jou!" Lekker dankbaar was ze. Voor de kater die haar toen in leven had gehouden, na het gevecht met de twee Windclanners. De poes haar ogen schoten bliksem naar de kater en toen ze weer verder wilde lopen waaide een nieuwe, maar ondertussen al gekende geur hun kant op. Vanop de kleine afstand die tussen hen in lag kon ze de poes meteen herkennen. Het was die Rogue weer die ze niet lang geleden ontmoet had op haar territorium. Silver snoof en keek de poes minachtend aan. "Zeg me niet dat jij die gek hier ook kent?" Ze gebaarde met haar snuit naar de zwart-witte kater, maar bleef ook de poes kwaad aankijken. Hoe was het ook mogelijk. Wanneer ze de rust het meest nodig heeft komen net deze twee katten haar bezoeken. Silver zuchtte en liep mokkend wat vooruit te struinen.

"Je lijkt net Seraphina wel" siste Cyber plots boos, ze was eigenlijk net hetzelfde. Blauwe ogen en grijze vacht, en net dezelfde toon van stem als ze geirriteerd was. "oh sh*t sorry excuseer me" Cyber draaide zich woedend om dat hij emotioneel was geworden, de tranen stroomden over zijn wange, nooit meer was hij van plan haar naam nog uit te spreken. De naam van de enige poes waar hij ooit van had gehouden. De zwart-witte kater had heus wel gemerkt dat de witte kanarie erbij was gekomen, die Moonwhite leek hem soms net te achtervolgen, maar dat kon hem nu echt niet uitmaken. Zacht gromde hij terwijl Cyber met een witte poot de tranen probeerde weg te wrijven. Waarom net nu?

OCC; pahah hij word emotioneel

"Was ik niet duidelijk? Ik hoef geen gezelschap. En al helemaal niet van jou!" Een andere kat had zich ook bij Silvergale gevoegd, iets wat de zilveren poes blijkbaar niet aanstond. "Zeg me niet dat jij die gek hier ook kent?" Die gek kende ze maar al te goed, maar voordat ze zelf iets kon uitbrengen siste de kater plots iets boos. "Je lijkt net Seraphina wel" Wel, wel, what have we here? Een klein grijnsje stond rond Moons lippen bij het zien van de kater zijn uitdrukking. "oh sh*t sorry excuseer me" Zag ze daar een zwakke plek? De oh zo gevaarlijke Cyber had een zwakte. Hij herpakte zich echter al snel en stond van het ene moment op het andere naar haar te grommen. "Ho, Tijger. Ik was net aan het genieten van jullie schouwspel." mompelde ze met een kleine, bijna sadistische, grijns rond haar lippen. Moonwhite stond nog steeds aan de andere kant van de kloof, dus voorlopig konden ze haar niet fysiek aanvallen. Of je moest natuurlijk een grote sprong maken over de diepte. Maar dan zou ze hun aanval wel makkelijk kunnen afweren.

Cyber begon kwaad naar de witte poes te stappen, zijn kilgroene ogen liepen over van woede terwijl zijn tanden ontbloot waren. Al stonder er nog duidenlijk tranen in zijn ogen en waren zijn wangen nog nat. "Hou je bek! Jij hebt niet je mate verloren, jij hebt niet je kits verloren!" snauwde hij kwaad, als die poes nog één stom woord over haar lippen liet rollen zou hij over dat ding nier springen en haar vacht af haar lijfje scheuren!

De frustratie in haar lijf bedaarde toen ze eindelijk de kater zag breken. Een valse lach verscheen op haar snuit terwijl haar klauwen zich weer introkken en haar blik de zwart-witte kater volgde toen die begon te huilen en te schelden op de witte rogue aan de overkant. Silver lachte nu nog gemener. "Hahaha poor baby. Kan je het niet halen tegen twee poezen? Wat zielig hoor huilbaby!" Ze zag de kater gestalten maken om op de poes te springen. Silver baande zich een weg tot naast de kater waarna ze hem een gemene duw gaf en hem uit evenwicht bracht. Ze mocht die poes dan misschien niet mogen, maar de kleine baby pesten deed ze maar al te graag.

Heel even leek Cyber zijn evenwicht te verliesen, maar de Rogue zette nog net op tijd zijn klauwen stevig in de grond en zakte wat door zijn poten om minder kans op te vallen te maken. Diep grommend draaide Cyber zich met een grom om naar de zilveren poes. "Hou je bek breinloze muis" siste hij met vurige ogen, Cyber haalde kwaad met uitgestoken nagels uit naar de poes en verplaatste zich ondertussen handig weg van de rand van dat afgrond-gedoe. Als die twee konijnenkeutels nu niet..graoauw!

De poes keek hem nog met een grijns en optrokken wenkbrauw op toen de hond in haar gezicht begon te brullen. "Ho ho, kalm aan poedel." De poes liet haar tong rond haar lippen gaan waarbij ze nog steeds de grijns droeg die zich verbrede nadat ze haar klauwen uitsloeg naar de kater en hem vast reeg in zijn nek waarbij ze hem richting de afgrond duwde. "Oh boy you're gonna miss this life!" Ondertussen had zich een krankzinnige blik op haar gelaat gewerkt. "Bye bye," Zei ze smalend terwijl ze hem losliet.

De geluiden om hem heen leken een fractie van een seconde totaal te verdwijnen, waarna ze terugkwamen met het volume alsof er om hem heen een groot gevecht bezig was. Het lawaai beukte in zijn oren en zijn hart kon hij vervaarlijk snel en hard horen en voelen kloppen in zijn borstkas. Zijn ogen werden groot en staarden geschrokken en verwijtend in de ogen van Silvergale, zonder los te laten. Hij verloor zijn gewicht en leek te zweven in het niets, zijn mond was opengespert zonder dat er geluid uit kwam. En dan viel hij, ja hij leek te vliegen. Maar het deed veel meer pijn. Zijn lichaam stuiterde tegen de rand in een paniekerige poging om de rand vast te klauwen, Cyber hoorde gekraak in zijn poot en verloor het bewustzijn, al schreeuwend van de pijn. Maar de zwart-witte kater wist het zeker, tot het moment dat hij het bewustzijn verloor had hij gestaard in de blauwige ogen van de poes. Ze hadden de kleur van rustig water, en de kleur van de heldere hemel. Mooi

"Haump!" Cyber snakte naar adem op het moment dat zijn lichaam in iets ijzigs koud viel, maar enkel water vulde zijn lonen. Een hard geluid en gekraak vulde weer zijn oren toen zijn lichaam hard tegen de rand botste. Het blauwige werd zwart, hij verloor het bewustzijn..

Weer schokte hij waker toen een stroming hard aan zijn vacht rukte, Cyber probeerde omhoog te peddelen. Maar zijn lichaam kon hij niet bewegen, terwijl de koude vloeistof zijn longen vulde. Zijn poten graaidden in het rond, althans in zijn gedachten. In het echt bleven ze stil hangen in het water. Snuit naar beneden, zijn rug naar boven. Of was het omgekeerd? Wat was boven? Wat was onder? Zijn mond stond open, zijn ogen waren opengespert, niets dan blauw vulde zijn gezichtsveld.

De grijze poes keek de kater nog grijnzend na toen die na enkele klappen tegen de rand eindelijk beneden in de rivier leek terecht te komen. De poes grinnikte waarbij ze haar kop terug omhoog hield waarbij ze de poes aan de andere kant van het ravijn nog steeds grijnzend aankeek. "You're lucky now. Next time it may be you," Sprak ze duidelijk krankzinnig. Iemand moest het ooit doen. De poes staarde in de verte van het Riverclan gebied voor zich uit. Dit was waar ze behoorde. Maar de roep om terug te keren naar dat stomme clanleventje was ver weg. De poes draaide zich met een ruk om. Geneigd om weg te gaan toen er plotseling een geur uit het Windclan gebied leek te komen. Instinctief draaide de poes haar die kant op waarbij haar oren plat in haar nek gingen liggen.

Voor de duidelijkheid, Cyber post even niet meer ^^'