Have no fear

Roguegebied. Hate slofte vooruit. Waarom kon hij nu niet gewoon een relatie hebben met een ThunderClanner? Waarom moest er steeds weer een kat opduiken die hun zeldzame momenten verpestte? En dan waren er nog de Kittypets, die het expres op hem gemunt hadden en hem het leven zuur wilden maken. Dus, toen hij zin had om domme katten te gaan pesten, besloot hij naar het Roguegebied te gaan. Daar waren ook slappelingen, die te zwak waren om bij de BloodClan te gaan. Genoeg keuze voor hem wie hij graag wilde pesten.
Het was al enige tijd geleden dat Hate poot had gezet in het Roguegebied. De zon was begonnen aan haar afdaling naar beneden en nog steeds had hij geen kat te zien gekregen. Het leven leek hem altijd wel tegen te zitten. Met een plof liet hij zich vallen. Hij had alleen niet gekeken waar hij op landde, en een scherpe steen prikte in zijn buik. Zuchtend rolde hij een eindje naar de zijkant en vouwde zijn poten onder zich. Dan maar wachten op die stommerds.

{+ Eerste post voor Hellhound}

In een langzame pas baande de kater zich een weg door de struiken. Toen hij nog nog was vloog hij hier zowat door heen. Zijn vacht was nog niet zo lang en zijn lichaam nog niet zo groot. Eenmaal door de bossen heen kwam hij op een open plekje van amper anderhalve vossenlengte. Er lag een groot nest en een wat kleiner samen met hier en daar een aantal botten. Precies zoals ze had achter hadden gelaten de laatste keer dat ze samen gingen trainen. Alles leek zo vredig, tot die clankat alles moest ruïneren. Zijn mentor vermoord en hij alleen achtergelaten. Het had niet lang geduurd voor hij zich aansloot bij de Bloodclan. Enkele moons later vermoordde hij een kittypet en werd een volledige member. Hellhound zuchtte voor hij zich omdraaide en vertrok uit de open plek. Na een moeilijke weg door de bossen keek hij uit over een droog gebied. Een onbekende liep door het gebied, de rode kater stak zijn neus in de lucht. De zwarte kater behoorde tot de Bloodclan toe. Hellhound zag hoe deze boven op een steen neer plofte en daarna op zijn zij rode. Licht schudde de kater met zijn kop voor hij naar de andere kat toe liep. "Wat doe je hier?"

'Wat doe je hier?' Hate schrok en sprong op. Hij had de kat helemaal niet aan horen komen en ook niet geroken. 'Goedemiddag,' begon hij, langzaam rondjes lopend om de rode kater. Hellhound, als hij het zich goed herinnerde. 'Mag ik mijn zaken mijn zaken laten?' Zijn staart zwiepte heen en weer. Toen hij een heel rondje had gelopen, ging hij zitten. 'Maar wat ik véél interessanter vind, is wat jij hier doet, Hellhound.' Hij glimlachte. Het was geen aardige glimlach, maar meer iets wat zei ''Ik mag je niet en ik doe aardig maar ik haat je eigenlijk ga weg''.

De zwarte kater leek lichtelijk te schrikken aangezien hij opsprong. 'Goedemiddag,' begon de Bloodclanner vriendelijk. Vervolgens draaide de kater rondjes om hem heen, Hellhound vond het niet bepaald imponerend. 'Mag ik mijn zaken mijn zaken laten?' Vroeg de kater waarna de rosse Bloodclanner ongeïnteresseerd bromde. Nadat de zwarte kater zijn rondje had gelopen stopte hij voor Hellhound's neus en ging zitten. 'Maar wat ik véél interessanter vind, is wat jij hier doet, Hellhound.' Vroeg hij vervolgens. De rosse kater zuchtte, was het nou de bedoeling dat hij zelf wel antwoordde maar de kater tegenover hem dat niet moest? "Ik vroeg het eerst, als jij het vertelt, vertel ik het ook. Wel zo eerlijk vind je niet?"

Oh, Hellhound wilde over eerlijkheid praten. 'Wat valt onder eerlijkheid? Valt het onder eerlijkheid als je moeder dood gaat en je vader jou en je zusjes wegstuurt? Valt het onder eerlijkheid dat je gedwongen bent je zusjes te doden, omdat jij het anders niet zou overleven? Of bedoel je met eerlijkheid dat het goed was dat de BloodClan me heeft aangenomen? Over eerlijkheid valt te twisten,' zei Hate. Hiermee zou hij zijn punt wel maken. Of niet. Wat maakte hem het uit. Als de andere kater het niet snapte was het zijn probleem. Zou hij vertellen wat hij hier deed? Nee wacht, hij had een goed idee! Hij zou een wazige leugen opzetten die niemand zou geloven en ongelofelijk sarcastisch was. 'Ik ben hier, omdat ik kikkers zocht. En mij is verteld -volgens mij door Icy zelfs, enige tijd geleden- dat die hier te vinden waren.' Zo, was dat goed genoeg? Vanbinnen grijnsde Hate breed, maar voor Hellhound keek hij zo serieus mogelijk. Wie had er Rogues nodig als de stomste stommerds gewoon in zijn Clan zaten?

'Wat valt onder eerlijkheid? Valt het onder eerlijkheid als je moeder dood gaat en je vader jou en je zusjes wegstuurt? Valt het onder eerlijkheid dat je gedwongen bent je zusjes te doden, omdat jij het anders niet zou overleven? Of bedoel je met eerlijkheid dat het goed was dat de BloodClan me heeft aangenomen? Over eerlijkheid valt te twisten,' zette de zwarte kater een heel verhaal op. Hellhound maakte het niet zo veel uit, zelf had hij ook een verhaal. Dus wat die zwarte kater kon, kon hij zelf ook. 'Ik ben hier, omdat ik kikkers zocht. En mij is verteld -volgens mij door Icy zelfs, enige tijd geleden- dat die hier te vinden waren.' Vervolgde hij uiteindelijk een antwoord, dat volgens Hellhound niet helemaal klopte. "Over eerlijkheid valt inderdaad te denken. Was het bijvoorbeeld een goede keus om mijn broertje te vermoorden om een goede reden te hebben om de clan te verlaten. Daarna als rogue toch door een Skyclanner getraind te worden. Dat hij werd vermoord door een Thunderclanner en die Thunderclanner vervolgens door mij. Ook het bloed van mijn vader en zusje zit aan met klauwen net als het bloed van een Shadowclan katten en misschien haar kittens. Was het goed om bij de Bloodclan te gaan, nee over eerlijkheid kan je bij mij ook veel zeggen." Vertelde Hellhound rustig waarna hij zijn staart om zijn poten sloeg. "En ik was hier dus om naar een vorig thuis te kijken."

Hellhound leek niet onder de indruk van Hates verhaal. 'Over eerlijkheid valt inderdaad te denken. Was het bijvoorbeeld een goede keus om mijn broertje te vermoorden om een goede reden te hebben om de clan te verlaten. Daarna als Rogue toch door een SkyClanner getraind te worden. Dat hij werd vermoord door een ThunderClanner en die ThunderClanner vervolgens door mij. Ook het bloed van mijn vader en zusje zit aan met klauwen net als het bloed van een ShadowClan katten en misschien haar kittens. Was het goed om bij de BloodClan te gaan, nee over eerlijkheid kan je bij mij ook veel zeggen,' zei hij. Hate trok één wenkbrauw op. Had deze kat op jonge leeftijd zelf kittens vermoord? Nee hè. Zijn verhaal was toch indrukwekkender. 'En ik was hier dus om naar een vorig huis te kijken,' zei de rode kater. Waarom zou hij dat willen? Hate wilde toch ook niet terug naar zijn geboorteplaats? Maar ja, dat zou vast de logica van de andere kater zijn. Het was een tijdje stil. 'Nou, succes,' zei Hate uiteindelijk.

De zwarte kater leek zich nu stil te houden door zijn verhaal. Ach het was ook weer duidelijk hoe het leven in elkaar zat. De stilte die er hing werd weer verbroken door de zwarte member. 'Nou, succes,' zei de kater droogjes. Voor amper een seconde kneep Hellhound zijn groene ogen fijn. Zo makkelijk was je niet van hem af. "Ik heb vertelt wat ik hier kwam doen, nu wil ik jouw echte reden ook horen." Zei de rosse kater rustig terwijl hij zijn staart om zijn poten sloeg.

De stilte duurde welgeteld een seconde. 'Ik heb verteld wat ik hier kwam doen, nu wil ik jouw echte reden ook horen,' zei Hellhound. De zwarte kater rolde met zijn ogen. 'Dat heb ik je al verteld: Kikkers,' antwoordde hij geïrriteerd. Hij keek de andere kat uitdagend aan en liet zijn staart heen en weer zwiepen. 'Niet echt de slimste van de Elite, eh,' mompelde hij. Het liefst wilde hij zo snel mogelijk weg komen van hier. Of in ieder geval, van Hellhound. Eerst was de rosse kat wel oké, maar nu begon hij echt irritant te worden. 'Nou pluizebol, ga dan,' spoorde Hate aan. Nu sloeg zijn staart ongeduldig heen en weer. Al vond hij het wel leuk om de rosse kat op te jagen. Dat was eens een keer iets anders dan domme Kittypets. Maar Hellhound kon ook wel gemeten worden met het denkvermogen van een Kittypet.

'Dat heb ik je al verteld: Kikkers,' antwoordde de zwarte kater geïrriteerd. Het amuseerde Hellhound lichtelijk maar wees er ook op dat hij er niet verder over wilde praten. 'Niet echt de slimste van de Elite, eh,' mompelde de zwarte kater waarna Hellhound met zijn ogen rolde. Hij was juist een van de slimmere, dat was het hele punt. 'Nou pluizebol, ga dan,' deed de kater een poging om Hellhound weg te krijgen en te irriteren. Pluizebol, dat had hij al weer een tijdje niet gehoord. Toen de rosse kater zich net bij de Bloodclan voegde was zijn vacht behoorlijk pluizig. Nu was dat echter al een heel stuk minder. Toch deed het hem totaal niets meer als katten hem zo noemde. "Ben je zo onzeker over je leugen dat je me nu al weg wil hebben?"

'Ben je zo onzeker over je leugen dat je me nu al weg wil hebben?' StarClan, dit is echt een irritante kat. Hate keek de pluizige kat strak aan. 'Nee, ik prefereer ieders aanwezigheid, en daarnaast eenzaamheid, boven jou,' antwoordde hij. Misschien hield die kat dan eindelijk eens op met stoer doen door te laten zien hoe bijdehand hij was. Om zijn woorden kracht bij te zetten, draaide Hate zich om en begon weg te lopen. Na een paar passen realiseerde hij zich dat het een domme actie was. Weglopen voor zijn problemen. Of nou eigenlijk, voor irritante katten die hij wel kon pesten. Zou hij nog terug kunnen lopen om verder te gaan? Vast wel. 'Maar even serieus, man,' hij wilde eens een nieuw woord uitproberen, 'hoe kan een Kittypet als jij zo pluizig zijn? Zelfs op de mistigste dag heb ik nog nooit een kat zo wollig als jij gezien. Hoe doe je dat toch?' Er groeide een neppe lach op zijn gezicht. 'Misschien kan je ze aan je Kittypetvriendjes vertellen. Kunnen jullie een mode-show houden.'

'Nee, ik prefereer ieders aanwezigheid, en daarnaast eenzaamheid, boven jou,' antwoordde de kater waarna hij weg begon te lopen. Even hield Hellhound zijn kop lichtelijk scheef met een grijns er op toen de zwarte Bloodclanner zich omdraaide en terug kwam lopen. Blijkbaar had die zich beseft dat weglopen voor problemen geen goed plan was. 'Maar even serieus, man,' begon de kater weer. Man. Dat was het woord voor een mannelijke twoleg. Was de zwarte kater een Kittypet ofzo? 'Hoe kan een Kittypet als jij zo pluizig zijn? Zelfs op de mistigste dag heb ik nog nooit een kat zo wollig als jij gezien. Hoe doe je dat toch?' Er verscheen een glimlach op de kop van de zwarte kater. 'Misschien kan je ze aan je Kittypetvriendjes vertellen. Kunnen jullie een mode-show houden.' Hellhound maakte een kort lachend geluidje waarna hij de Bloodclanner spottend aankeek. "Me een Kittypet noemen en pluizig? Kon je nou serieus niet met iets beters komen?" Zei de rosse kater met een spottende toon in zijn stem.

Hellhound maakte een geluid wat klonk als een mislukte lach. 'Me een Kittypet noemen en pluizig? Kon je nou serieus niet met iets beters komen?' vroeg hij spottend. Hate trok zijn wenkbrauwen op. 'Jawel, maar ik denk dat je dan huilend naar je Twolegs gaat,' antwoordde hij, waarna hij weer een rondje begon te lopen om de oudere kat. Nou ja, zo veel ouder kon hij niet zijn. Hoogstens een maan of twee. Maar ja, omvang telde ook mee. Hate wist dat hij in het voordeel zou zijn, gezien zijn grootte en behendigheid. Zou hij Hellhound een mep verkopen, gewoon voor de lol? Ja, hij zou het doen. Ineens schoot hij naar voren en sloeg naar Hellhounds kop. Daarna maaide hij in de richting van diens buik. Dat zou hem leren.

'Jawel, maar ik denk dat je dan huilend naar je Twolegs gaat,' antwoordde de kater, waardoor Hellhound met zijn ogen rolde. Het was duidelijk genoeg dat de zwarte Bloodclanner niets beters dan dat kon bedenken. Dat bewees zijn niveau van denken ook weer. Voor de tweede keer begon de kat rondjes om het meen te lopen. Hellhound hield zijn ogen strak op de kater, hij wist gewoon al dat die iets zou gaan proberen. En ja hoor, zoals verwacht sprong de kater op hem af om hem een klap tegen zijn kop te geven. Précies zoals verwacht. Snel opende de rosse kater zijn bek en beet vol in de poot van de Bloodclanner. Met een ruk van zijn kop trok hij die ook nog eens weg van zijn buik aangezien hij de kat toch al vast had. Zelf viel hij niet aan aangezien hij geen zin had in preken van Claw om onnodig of voor een onfatsoenlijke reden een clangenoot aan te vallen.

Oh StarClan, wat deed Hellhounds beet pijn. Misschien brak hij zijn poot wel. Zo snel hij kon krabbelde Hate bij de grotere kat vandaan, voordat die hem misschien met één harde klap buiten westen sloeg. Maar de klap kwam niet. In feite viel de rosse kat helemaal niet aan. 'Wat is er mis met jou, wil je niet vechten ofzo?' mompelde Hate, zo zacht dat hij hoopte dat de andere kat hem niet zou horen. Grote kans dat die dat wel deed, aangezien hij nooit goed was geweest in zacht praten. Maar als Hellhound hem toch niet aanviel, kon hij net zo goed controleren of zijn poot gebroken was. Hij zette hem op de grond en leunde er met al zijn gewicht op. Het deed pijn. Veel pijn. Maar hij zakte er niet doorheen, wat waarschijnlijk iets goeds betekende. Of niet. Misschien was er iets met zijn botten en gewrichten mis gegaan. Daar zou Hellhound voor boeten. Ooit. Niet nu, niet vandaag. Misschien zou de andere kat hem wel willen laten boeten voor iets. Het gesprek ofzo, of iets anders irritants. Hij kon hier het beste maar zo snel mogelijk vandaan gaan. Nogmaals draaide de zwarte kat zich om en begon te lopen, zonder een woord te zeggen. Dit keer keerde hij niet om. Hij liep regelrecht terug naar het BloodClan kamp. Geen gekheid vandaag meer.

Rustig keek de rosse kater toe hoe de zwarte Bloodclanner zijn poot checkte zodra hij merkte dat Hellhound niet aanviel. 'Wat is er mis met jou, wil je niet vechten ofzo?' Hoorde hij de kat mompelen, de kater schonk er geen aandacht aan en reageerde daarom ook niet. Ergens was hij opgelucht dat er gewoon op de poot kon worden gestaan. Dat zorgde er meteen voor dat hij geen last zou hebben van preken van Claw. Zonder nog iets te zeggen draaide de zwarte kater zich weer om en begon weer weg te lopen. Mooi, daar was hij dan ook weer vanaf. Zodra de Bloodclanner nog maar een klein stipje aan de horizon was begon Hellhound ook te lopen, de andere kant op. Vandaag zou hij maar eens niet in het kamp overnachten.