I want to do something for you little one...

Zijn schouders waren dan wel niet breed maar de jonge rode kater zag er zelf van top tot teen niet goed uit. Niet dat er iemand echt goed naar omkeek, de enige die eens wat interesse had getoond voor wat hij had meegemaakt was Brokenwing. Ze had ook naar zijn gehele verhaal geluisterd en hij was blij dat hij het een keer gewoon had kunnen vertellen. Zijn ogen gleden naar de nursery, zich afvragend of er ooit een tijd zou komen waar hij zijn eigen kittens naar buiten zag sluipen en ze zou zien opgroeien. Slikkend begon hij erop af te lopen zonder op te kijken voor iemand. Eenmaal bij de ingang bleef hij staan en duwde langzaam zijn kop naar binnen voor hij bijna naar binnen kroop. Zijn ogen gleden langs de queens die hem een vreemde blik toewierpen, die hij met moeite negeerde. Hij had gehoord dat Er een kitten was dat geen vader meer had en hij kon inzien hoe dat was. Hij was verder opgegroeid omdat zijn beide ouders waren gestorven. Zijn vader stierf voordat hij geboren was en zijn moeder verdween toen hij pas twee manen was. Stilletjes keek de rode kater neer op het kleine katertje dat bij een van de pleegmoeders lag te drinken. ''Hij heeft niemand verder meer?'' Durfde hij zacht te vragen en zodra hij een ja kreeg als antwoord boog hij naar voren om aan de vacht van het katertje te snuiven. Het gevoel dat in hem brandde maakte hem bijna onwennig maar elk kitten had op zijn minst een goede ouder nodig. natuurlijk zouden de queens wel goed voor hem zorgen maar wie zou er verder nog voor hem zijn? Zonder op het commentaar te letten liet hij zijn magere lichaam zakken en legde zijn kop neer naast het lichaam van het katertje. ''Milkykit was zijn naam toch?'' Vroeg hij nu, zijn stem nog altijd even zacht maar het antwoord drong niet tot hem door. het enige wat hij voelde was de brandende blik van de queen die voor hem zorgde, alsof ze niet begreep waarom hij hier was. Misschien kon hij wel voor het katertje zorgen, of op zijn minst helpen. Hij had genoeg meegemaakt om een kitten te kunnen beschermen en om te voorkomen dat hij door hetzelfde moest gaan als Heartbroken zelf was gegaan. "Perhaps, I could be usefull to him.'' Fluisterde de kater nu en sloot even zijn ogen.

-Eerste post voor Milkykit

De geluiden waren ver weg en heel vaag. Onbegrijpelijk, maar die van zijn moeder herkende hij uit alle duizenden vage stemmen. "Ja." Hij bewoog zachtjes bij de stem van zijn moeder. ''Milkykit was zijn naam toch?'' Deze stem kende hij niet. Een vlaag kwam tegen zijn gezicht. En dan nog één. Het duurde eventjes toen de kitten begreep dat het een adem was. Nieuwsgierig draaide hij zich naar de adem. "Perhaps, I could be usefull to him.'' Onhandig kroop hij naar de windvlagen toe. Zijn vachtje werd warrig door de adem wind. Hij probeerde een van zijn witte pootjes op de bron van de adem te zetten. Een geschrokken piep verliet zijn bekje toen hij iets nat voelde. Meteen liet hij zijn kleine pootje vallen.

het katertje waar hij nu met zijn kop naast lag leek in beweging te komen, maar hij schoof niet weg. Wellicht zou hij nooit zelf kittens in zijn leven hebben en was dit een kans om te bewijzen dat hij nog niet helemaal vernield was. Hij wist niet wat de poes ervan vond maar hij werd in ieder geval niet weggeslagen door haar. Zodra hij het jonge katje naar zich toe zag kruipen slikte hij maar zijn amberen ogen werden groot van verbazing zodra er pootje op zijn neus belandde. Als het katertje niet had gepiept had hij misschien anders gereageerd maar hij tilde zijn kop op om te snuffelen aan zijn vachtje. ''Hij is in orde? Ik heb hem niks gedaan?'' Zijn stem was nerveus, meer omdat hij nooit echt om had gegaan met kittens. Maar zodra er niks aan de hand bleek te zijn legde hij zijn kop weer neer om naar het katertje te kijken. ''Sorry ventje, ik wilde je niet laten schrikken.'' Zei hij zacht maar kon zijn ogen niet van het katertje afhalen.

De geluiden waren ver weg en heel vaag. Onbegrijpelijk, maar die van zijn moeder herkende hij uit alle duizenden vage stemmen. "Ja." Hij bewoog zachtjes bij de stem van zijn moeder. ''Milkykit was zijn naam toch?'' Deze stem kende hij niet. Een vlaag kwam tegen zijn gezicht. En dan nog één. Het duurde eventjes toen de kitten begreep dat het een adem was. Nieuwsgierig draaide hij zich naar de adem. "Perhaps, I could be usefull to him.'' Onhandig kroop hij naar de windvlagen toe. Zijn vachtje werd warrig door de adem wind. Hij probeerde een van zijn witte pootjes op de bron van de adem te zetten. Een geschrokken piep verliet zijn bekje toen hij iets nat voelde. Meteen liet hij zijn kleine pootje vallen.

Het natte ding ging aan hem snuffelen. Milkykit grinnikte zachtjes. Het kietelde. ''Hij is in orde? Ik heb hem niks gedaan?'' De stem klonk nerveus. ''Sorry ventje, ik wilde je niet laten schrikken.'' Nu klonk hij zacht. Wat verwarrend. Alweer afgeleid kroop hij terug naar het natte ding toe. Het interesseerde hem enorm. Toen hij zijn neusje tegen het natte ding legde besefte hij dat dit ook een neus was. Hij piepte verbaast tegen de neus. Deze was echt groot. Was het een reus?

Hij keek met bijna vertederde ogen neer op het kleine katertje. Nooit had hij verwacht dat kittens zo aandoenlijk konden zijn zoals dit kleine katertje was. Hij bleef weer stil liggen zodra het kitten weer op hem af kroop. Dit keer bewoog hij niet zodra het kleine neusje van het kitten die van hem raakte, zelfs zodra het katertje weer piepte. Het klonk in zijn oren verbaasd en hij grinnikte zacht. ''Geen zorgen klein ventje, zodra jij ouder bent is jouw neusje ook groter.'' Fluisterde hij zacht, geen idee hebbend of het jonge katje hem eigenlijk wel zou kunnen begrijpen. Hij wierp een schuine blik naar de moeder maar ze joeg hem niet weg. Hij begon zich langzaamaan te ontspannen naast het jonge leventje. Dit was allemaal nog wel wat vreemd voor de rode kater maar om hier zo te liggen joeg het gevoel van ellende lichtelijk weg. Voor het eerst in vele manen was hij het even kwijt.

Het natte ding ging aan hem snuffelen. Milkykit grinnikte zachtjes. Het kietelde. ''Hij is in orde? Ik heb hem niks gedaan?'' De stem klonk nerveus. ''Sorry ventje, ik wilde je niet laten schrikken.'' Nu klonk hij zacht. Wat verwarrend. Alweer afgeleid kroop hij terug naar het natte ding toe. Het interesseerde hem enorm. Toen hij zijn neusje tegen het natte ding legde besefte hij dat dit ook een neus was. Hij piepte verbaast tegen de neus. Deze was echt groot. Was het een reus?

De reus begon terug te praten. ''Geen zorgen klein ventje, zodra jij ouder bent is jouw neusje ook groter.'' Milkykit geeuwde tegen de neus aan. Hij verstond er helemaal niets van, maar hij vond dat hij moest antwoorden. Dus hij begon een zinnetje te miauwen. Het was niet echt een antwoord, eerder gebrabbel dat niets betekende. Hij voelde hoe de reus begon te ontspannen. Milky geeuwde nog een keer en kroop dichter tegen de neus aan.

De magere rode kater begon zo onderhand zwaar vertederd te raken van het kleine katje. Hij wist niet hoe het kwam maar het was voor hem zo enorm aandoenlijk dat hij niet kon opstaan en weglopen nu. Zodra het kleine katertje geeuwde glimlachte hij breed, wetend dat Milkykit het niet zou kunnen zien. Zijn oren waren naar voren gestoken zodra hij geluid hoorde komen van het kleine katertje en hij grinnikte zacht voor hij toch zijn kop iets optilde om te zorgen dat het kleine katje tegen zijn wang aan kwam te liggen, iets wat Heartbroken een heel stuk warmer leek. ''Je vind het niet erg als ik hier blijf?'' Vroeg hij toch zacht voor de zekerheid terwijl hij naar de poes opkeek die haar kop schudde. De meeste zouden hem nu allang hebben weggejaagd als een mafkees zoals hij zo dichtbij kwam, maar hij verdiende toch ook wel een kans om te bewijzen dat hij nog altijd een gouden hartje had kloppen. ''Hoor je dat jochie, ik blijf nu even lekker hier.'' Murmelde hij zacht.

Onderwerp: Re: I want to do something for you little one...