Missing the happy thoughts [+Iciclespirit]

Thymewillow had gejaagd. Het had niks opgeleverd; de prooi had zich niet laten zien. In gedachten verzonken liep hij the camp binnen. Hij keek naar zijn voorpoten en liep gedachteloos naar een kant. Toen hij weer naar voren keek, zag de grote grijze kater dat hij bij de Nursery was gekomen. Ach waarom ook niet? Hij had vriendschap nodig, en bij Icicle kon hij dat zeker vinden. Hij drong de kleine opening binnen en liep regelrecht op de lichtgrijze queen af. "Hey Icicle" murmelde hij en gaf haar een kopje. Hij wist nu al zeker dat dit hem zou opvrolijken, na die slechte jacht.

De grijze queen zat voor de nursery. Ze bewoog het puntje van haar staart en staarde vor zich uit. Haar korte vacht stond al uit tegen de koude wind en ze keek om zich heen door het kamp, zoals ze wel vaker deed. Ze dacht na. Aan haar kittens, aan alles wat er gebeurd was in de laatste paar moons. Haar gedachten vlogen terug naar voor haar zwangerschap. Toen ze vocht in het Windclankamp, en een kat vermoordde, tegen haar wil in. Toen ze vlak daarna bijna verdronk, en daarbij Thymewillow ontmoette. Toen zij en Thyme op de rotsen zaten, toen ze zwanger raakte van hem. Toen ze daarom zo blij was. De geboorte van de drie kits. Het moment waarop ze hun oogjes openden. Het moment dat ze de nursery voor het eerst verlieten, en toen ze gingen spelen met andere kittens. En tussendoor was daar ook Lockkit, een kitten die erg in de knoop leek te zitten met zichzelf. Icicle had haar willen helpen, maar ze had gefaald. En toen ontsnapte Fluffy uit het kamp. Ze had niet genoeg toezicht gehouden. Haar kitten was ontsnapt, was in het prikkeldraad geraakt en was gewond. Haar naam werd veranderd. Firestar stierf, en Silverstar nam de leiding. Nu was alles weer redelijk normaal. Er was één ding. In die laatste herinneringen miste haar mate. Hij was er niet. Hij was er nooit. Dat kwam wel vaker voor, dat vaders hun kits en mate niet vaak of helemaal niet opzochten. Maar dit was anders. Ze had gedacht dat Thyme oprecht van haar hield. Maar ze begon te twijfelen.
Net op dat moment ontwaarde ze een bekende grijze vacht in de menigte. Het was hem, haar mate, die ze al zo lang niet meer had gezien. Hij groette haar. "Hey Icicle," Hij strekte zijn kop uit om deze tegen de hare te wrijven, maar ze dook eronderdoor en keek hem aan. Woede borrelde omhoog. Waar was hij heen gegaan? "Kom je nu mee!" spuugde ze naar hem. "Waar was je? Waar was je al die tijd?" Ze was zo boos op hem. Hij had er moeten zijn, maar hij was er niet geweest. Niet voor haar. "Wat moeten de kits wel denken? Flashkit kwam laatst bij me om te vragen wie ookalweer hun vader was! Vind je dat normaal?" Het was echt gebeurd. Hun jongste kitten had haar vader zo lang niet meer gezien dat ze niet eens meer wist wie hun vader was. Ze had het gevraagd. Icicle had rustig geantwoord, maar eigenlijk gaf dat de doorslag voor haar. Daarom viel ze nu zo tegen hem uit.

Geschrokken deinsde de gespierde kater achteruit toen zijn mate haar haren opzette en boos naar hem keek. "Kom je nu mee!" spuugde de queen. "Waar was je? Waar was je al die tijd? "I-ik.." stamelde Thyme, niet goed wetend wat hij zeggen moest. Wat moest Icicle wel niet denken? Ze had gelijk. Hij was maar een keer verder bij haar op bezoek geweest. Dat was erg weinig, realiseerde hij zich. Thymewillow keek naar de grond, en voelde zich helemaal warm worden van schaamte."Wat moeten de kits wel niet denken? Flashkit kwam laatst bij me om te vragen wie ookalweer hun vader was! Vind jij dat normaal?" viel de grijze poes tegen hem uit. Zijn ogen vlogen open toen hij dat hoorde, en keek de queen aan. "Ik heb verschrikkelijk veel taken. Maar ik had misschien wel vaker langs moeten komen. Het spijt me verschrikkelijk Icicle, dat het zo ver moest komen. Ik probeer echt langs te komen, maar ik heb het echt druk, en bij de volgende ceremonie krijg ik ook nog waarschijnlijk een Apprentice erbij." sprak hij rustig. Eigenlijk voelde hij zich verschrikkelijk klein. Thymewillow baalde heel erg dat een kitten van hem aan zijn mate moest vragen wie hun vader ook al weer was. Dat was echt stom. Verschrikkelijk stom. Als hij nou vaker langsgekomen was, was het misschien niet zo ver gekomen

Onderwerp: Re: Missing the happy thoughts [+Iciclespirit]