Do I ever get to know the truth? [ Nevermind ]

Ze lag verveeld voor zich uit te staren. Voor haar neus lag haar mooie 'geleende,' bloem. Het blauw stak helder af tegen de donkere grond van de aarde. Buiten regende het. Er was niks interessants in deze den, alleen haar fantastische bloem. Verder klonk alleen de rustige ademhalingen van de verscheidene katten hierbinnen. Windpaw, de andere apprentice die ze geprobeerd had te redden bij fourtrees. Ze zag meer katten, maar bij naam kon ze hen niet meer echt noemen. Ze deed er dan ook geen moeite voor. Ze wist wel waar Littlestream lag. De kattin was al wakker geweest, maar sliep op het moment. Ze kon er niet meer identificeren. Hoewel? De kat die er zojuist de den binnengestapt was, die kende ze. Te goed, inmiddels. Hij had haar bijna vermoord. Maar ze was niet bang voor hem, zoals je mocht verwachten. Hij wist iets. Iets wat voor haar hee belangrijk was, en ze wilde het weten.

+ Nevermind

Zijn oren waren in zijn nek geplooid, zijn blauwe ogen vol meet schuld. Hij haalde diep adem. Hij moest zijn excuses gaan aanbieden he? Hij beet even onzeker op zijn onderlip. Hij slikte even de droogte weg... Maar dat lukte niet. Het sneed in zijn keel, brandde in zijn mond. Zou hij dit echt niet kunnen? Hij zuchtte even beverig en waagde een stap naar voren. Hij haalde terug adem en zette nog een stap naar voren. Hij sperde zijn ogen open, woede danste in zijn blauwe ogen. Toch was de leegte er duidelijk in te zien. Met een forse tred wandelde de kater de den binnen. Zijn ogen glommen in het duister en hij zocht iemand. Maar zouden ze hem wel willen zien? Hij die hun leven bijna stal?

Ze zag hoe zijn ogen cyaan opgloeiden in het schemerduister van de den. Zijn zwarte pels glansde in het zwakke licht. Ze richtte haar kop naar hem op, tot ze zeker weten rook dat het Nevermind was. Haar ijzig blauwe ogen staarden in zijn heldere exemplaren. "Hallo, Nevermind," begon ze, maar eigenlijk kon ze niet wachten tot ze hem kon ondervragen over haar moeder. Hij wist immers zoveel meer, daar was ze héél zeker van. Waarom was ze niet bang, kun je je afvragen. Wel, het was een moment van kwaadheid geweest. Een aanval. Nevermind zelf was niet slecht. Ze wist het zeker... toch?