Settling in (open)

Nu had iedereen het in de warriors den wel gemerkt. Een dikke buik die de jonge warrior alleen maar onhandiger deed worden bij haar taken. Met lichte tranen in haar ogen had ze deze gesloten tijdens haar laatste nacht in de warriors den. Bij het opstaan deden haar spieren zeer en proefde ze een brakke smaak in haar mond. Met moeite wist ze zichzelf overeind te hijsen en kroop ze voor de eerste zonnestralen de warme den uit.
Van de ene den naar de andere was het, want al snel stond ze in de zoetgeurende nursery. Heimwee emoties golfden in haar kop en het liefst wilde ze zich nu omdraaien en meteen terugrennen naar de warriors den, maar nee, dit was voor nu haar nieuwe thuis. Stilletjes e zonder iemand ook maar aan de kijken, liep ze met laaggehouden kop naar een vrijstaand nest. Na nog extra te hebben gecheckt of er geen queen in lag, zakte ze door haar oververmoeide poten en besloot deze te verzorgen met haar tong. Vervolgens legde ze haar kopje op haar poten en keek wat suf voor zich uit. Een warm welkom verdiende ze hier toch niet.

OOC; Open~

Met onhandige pasjes en een norse uitdrukking betrad de gestreepte kitten de nursery. Het was tijd voor zijn middagdutje. Net wanneer Volekit zich wou oprollen, bleef zijn blik bij een onbekende poes steken. Ze was vast in verwachting, maar zelfs dan kon je waarschijnlijk wel iets beter doen dan gewoon wat zielig in de nursery zitten. "Wat doe jij hier?", miauwde Volekit knorrig, ergens was zijn norse gedrag wel schattig.

Als ze nou maar gewoon in slaap kon vallen, dan was alles beter. Maar voordat ze daar überhaupt aan kon denken stond er een kitten voor haar neus. "Wat doe jij hier?" De toon die de kitten droeg deed haar oortjes wat angstig naar achteren bewegen en ze kwam lichtelijk overeind. "Ik.. ik ben een nieuwe queen." Murmelde ze, alsof ze er nog niet eens zeker van was.

"Ik.. ik ben een nieuwe queen.", was het antwoord, het klonk niet erg luid. De gestreepte kitten knikte, ze was waarschijnlijk gewoon moe en kwam al in de nursery liggen omdat het hier warmer en rustiger was, maar dat nam niet weg dat hij het hier vreselijk saai vond. "Hoe heet je?", er weerklonk een nieuwsgierige ondertoon in zijn norse stem.

De kleine kitten was zeker niet van plan om weg te gaan, maar goed, ze kon toch niet echt meer slapen. "Hoe heet je?" Vroeg het gestreepte ventje toen. "Runningvole, jij?" Ze was niet echt spraakzaam op het moment, maar haar mood was gewoon ver beneden aangenaam.

"Runningvole, jij?", Toevallig, zeg. "Ik ben Volekit", antwoordde de gestreepte kater, er was een trotse ondertoon in zijn norse stem vindbaar. Runningvole was niet erg spraakzaam. Misschien wou ze geen kittens? Het leek Volekit nogal vreemd, aangezien de meeste queens het fantastisch leken te vinden om voor kleine vachtballen te zorgen. "Wil je geen kittens?",

Het ventje stelde zichzelf voor als Volekit en Runningvole wilde iets over zijn toekomstdromen vragen, maar het katertje vroeg door, helaas. "Wil je geen kittens?" Ze beet iets te pijnlijk op haar lip en proefde de vieze ijzeren smaak van bloed. "Nou ik.. ik.. hmm.." Een wat hulpeloze ondertoon weerklonk in haar stem en als het nog even door was gegaan had ze het gevoel van tranen in haar blauwe kijkers gevoeld.
"Hee Runningvole," Een tweede kitten, deze wel bekend, mengde zich in het gesprek en de jonge queen nam wat opgelucht adem. "H-allo Blackkit, alles goed ..?" Probeerde ze met een waterig glimlachje.

"Nou ik.. ik.. hmm..", niet echt een duidelijk antwoord, maar wel genoeg voor Volekit om te beseffen dat de gevlekte poes geen kittens wou, nog niet, althans. De gestreepte kater opende zijn mond om iets te zeggen, maar deed deze weer dicht wanneer Blackkit er bij kwam staan. "Hee Runningvole", hoorde hij de andere kitten zeggen, hij voelde zich lichtjes beledigd omdat ze hem helemaal leek te negeren. "H-allo Blackkit, alles goed ..?", negeerden ze hem nu allebei? "Dag Blackkit", miauwde Volekit kalmpjes, waarbij hij haar strak aan keek.

De twee kittens kenden elkaar, wat haar ook logisch leek en even haalde de queen dankbaar adem voor een beetje ruimte in het gesprek. "Hoe is het met jou? En je zwangerschap?" Ze richtte haar blauwe kijkers weer op de twee kittens. "Wel goed, denk ik.." Glimlachte ze zachtjes, al vermeldde ze niet dat ze doodsbang was voor de bevalling die straks om het hoekje zou komen kijken.

"Euh, ik ga maar", mompelde de gestreepte kitten, waarbij hij zijn blik van de ene kat naar de andere liet glijden. Volekit draaide zich om en trippelde weg. De lichtbruine tabby rekte zich uit en rolde zich op in zijn mosnest.
-hij's het topic uit c: