Half awake, half alive

Onderwerp: Half awake, half alive za 13 dec 2014 - 18:26

L I T T L E S T R E A M

'When you leave, my colors turn to g r e y.'

Haar ademhaling was terug naar het normale tempo gegaan. Ook diens hartslag die te voelen was aan haar aderen was terug regelmatig. Alles duidde erop dat het goed ging met haar, en als je de doffe vacht en ziekmakende wonden wegdacht, dan leek het wel alsof de poes gewoon sliep. Ergens kon je het zo wel bekijken; ze was levend maar niet bij bewustzijn. Echter duurde deze slaap wel overdreven lang, echter kon de kattin hier zelf niets aan doen. Er waren al enkele dagen gepasseerd sinds ze aangereden was, maar alsnog had de Medicine cat sindsdien niets meer van zich laten weten. Het leek er dan ook niet op dat Starclan haar al snel weer wakker liet worden, maar vermoedens klopten niet altijd.
Plots schokte haar voorpootje even, en begon de poes zachtjes te murmelen. Hierna bewoog ook één van haar oortjes. Uiteindelijk was het zover; haar groene ogen openden zich langzaam en met een wazig zicht keek ze voor zich uit. Waar was ze? Maar toen ze nog enkele keren knipperde, viel het haar op dat ze zich gewoon in de medicijn den bevond. Had ze de hele tijd liggen slapen? Voorzichtig probeerde de poes zich overeind te hijsen, echter gebeurde dit niet zonder problemen, en al vooral niet zonder pijn. Ter vergeefs viel de grijze kat weer in het mos neer, een zacht pufje uit haar bekje duwende. Ze wist wie ze was, wat ze was. Maar wat van de rest? Voor haar zag ze nog een andere zwarte kat liggen. Maar ook al was haar zicht terug gekeerd, ze wist niet wie het was, noch hoe dit hier terecht was gekomen. En dit hele gedoe werd er niet bepaald beter op door de kloppende pijn in haar hoofd, welke er ook nog voor zorgde dat ze uiteindelijk haar kopje terug neer moest leggen.

Open~ Liefst voor iemand die ze kent.

Ondanks dat Innerghost gewoon weer in de Warriors den sliep, was ze nog dagelijks in de medicine cat den te vinden. Vaak voor ze de patrouilles regelen ging, of er vlak na, maar voor en na het jagen. Nu dus ook weer. Zehad net gejaagd, en voor alle zekerheid, iets wat meer hoop was, een muis mee genomen. Ze had maar twee muizen gevangen, gezien het jagen nu moeilijk ging met een stijve linker achterpoot, en een kapotte staart.
"Littlestream, mijn dochter. Ik had je nooit mogen verwaarlozen, je nooit mijn nest uit moetn zetten. Het spijt me zo. Eigenlijk had ik nooit zo vroeg Queen moeten worden, er voor moeten zorgen hoe ik met situaties om had moeten gaan. Verlaat me alsjeblieft niet, mijn kleine Littlestream. Geef me nog één kas een goede moeder vor je te zijn..." murmelde ze, nauwelijks hoorbaar.
De muis lag voor haar poten, ze vreesde er voor deze muis zelf weer op te moeten eten, gezien at was hoe het ging de afgelopen dagen. Maar honger had ze niet, al ontkwam ze er niet aan om te eten, gezien Leopardgaze haar op d'r hielen zat. En ze wist zelf ook wel dat ze zichzelf niet verwaarlozen mocht. Daar zou ze niet enkel zichzelf mee hebben, maar ook de rest van de Clan. Haar vrienden, haar familie.
Het pootje van Littlestream schokte plots heen en weer, en meteen rezen haar nekharen wat. Niet uit angst of woede, nee uit verassing. Ze bleef stil, maar keek hoopvol naarhaar dochter, hopend dit zich niet ingebeeld te hebben. Niet veel later begon Littlestream geluidjes te maken. "Rustig maar, Littlestream. Word maar wakker, mijn dochter," klonk haar warme zachte stem. Innerghost bleef rustig voor haar liggen. Littlestream werd wakker, haar ogen gingen open, en voorzichtig gaf Innerghost haar wat ruimte. Ze probeerde op te staan, iets wat niet lukte. En ze zag hoe de grijze poes haar op merkte. "Welkom terug," murmelde ze zachtjes. "Wil je mij vertellen wie je bent en wat je weet?"

L I T T L E S T R E A M

'When you leave, my colors turn to g r e y.'

Omdat ze haar kopje neer had gelegd vanwege de barstende hoofdpijn die gaande was, had ze niet door dat er ondertussen een zwarte poes naast haar stond. Of misschien had ze haar zonet gezien, maar was ze het vergeten. Ze wist het niet goed, wat ergens ook logisch was aangezien ze nog niet geheel wakker geworden was. 'Wil je mij vertellen wie je bent en wat je weet?' Ze schrok lichtjes op en haar groene ogen werden groot. Het vroeg dan ook veel moeite om opzij te kijken, naar de kattin die naast haar stond. "Ik.." Miauwde ze, nu pas merkende hoe droeg haar keel wel niet aanvoelde. Ook de energie had haar lichaam al verlaten, wegens het feit dat ze enkele dagen lang niet gegeten had. Haar blik keek de onbekende poes vragend aan, alsof ze niet wist met wie ze praatte. Maar net toen ze opnieuw haar mond wou openen om response te geven op de vraag van de kat, werd haar hoofd weer licht en voelde ze de wereld om haar heen tuimelen. "Wat..?" Klonk ze nog, waarna ze haar kopje liet neervallen op het mos. Ook enkele tellen nadien sloten haar ogen zich weer, wat aangaf dat ze zich opnieuw bevond in een diepe, droomloze slaap.

Misschien is het leuk dat iemand het topic joint :3

Innerghost had de twee belangrijke vragen gesteld om te kijken hoe iemand was na een coma. Helaas kreeg ze enkel een hele vragende blik, en in principe geen antwoorden. Wel wist ze dat Littlestream gewoon praten kon. "Littlestream... Ik ben je moeder, herken je me?" miauwde ze heel rustig en warm. Echter ontstond er meer verwarring en viel haar kopje opnieuw neer in haar nest. Ze moest vast honger hebben, of een hele erge dorst. "Oh Littlestream..." murmelde ze enkel, waarbij ze haar kopje boog en haar zachte, tedere likken over haar kop gaf. Ze keek naar het muisje bij haar poten. Ze beet er een stukje af zodat het makkelijker in te nemen zou zijn, mocht ze weer wakker worden. Dol graag wou de zwarte poes de den uitlopen om het nieuws te delen dat haar dochter bij gekomen was, maar ze durfde de grijze poes nu ook niet alleen te laten. Al was het maar voor een seconde.

Onderwerp: Re: Half awake, half alive zo 14 dec 2014 - 0:19

De kater had graag in de den willen zijn, maar het feit dat de grote zwarte poes daar ook was belette het hem. Niet dat hij Inner nu meed, allesbehalve, maar hij kon het begrijpen als de deputy niet wilde dat er de hele tijd iemand bij haar was als ze bij haar dochter was. Daarom stond Tall erbuiten, en wachtte geduldig tot de zwarte poes klaar was. Daarna zou hij verdergaan en de wacht overnemen. Sowieso vertrouwde hij anderen niet echt in de wacht overnemen, vandaar ook dat hij de laatste paar nachten uiterst slecht geslapen had, steeds weer opnieuw zag hij het beeld voor zich.
Zijn moedeloze blik veranderde acuut in alertheid toen de stem van Innerghost weerklonk, en duidelijk maakte dat de grijze poes wakker was, even wist hij zich nog in te houden, maar toen vloog ook de kater naarbinnen. Natuurlijk bleef hij uitzonderlijk stil, en stond op een klein afstandje, maar het was genoeg voor zijn hart om weer normaal te kunnen doen. Steeds had het geleken alsof er een steen of vergelijkbaar zwaar ding op had gelegen. Nu was het verdwenen en was het vrij. "Was ze wakker?" Zijn stem was schor, wat duidelijk liet merken hoe moe hij eigenlijk was. Slapen kon hij toch niet, dus de kater maalde er niet om.

Daar lag haar dochter, opnieuw niet bij bewustzijn. Ze vroeg zich af... Zou ze wakker worden als ze haar kopje een paar stevige likken gaf? Zou ze wakker worden als ze bij haar weg liep? "Was ze wakker?" klonk er opeens een stem. De vacht van Innerghost rees kort, puur uit bescherming, maar ze wist dat dat nergens voor nodig was. Ze knikte en ging weer rustig zitten. "Ja, ze was wakker," murmelde ze, opnieuw haar ogen gevestigd op Littlestream. "Maar ze viel weer weg..." vervolgde ze haar woorden. Ze keek Tallshadow aan. "Zou jij misschien nat mos willen ophalen? Als ze wakker word zou ze vast dorst hebben," vroeg ze aan de jonge warrior.

De kater schrok van het feit dat de moederpoes haar vacht opzette, en wist dus niets anders te doen dan knikken toen hem gevraagd werd mos in water te dopen. Zo lastig was het nou ook weer niet, er was een stroompje dichtbij het kamp zodat elders niet ver hoefden te lopen, dus hij zou hoogstens een paar minuutjes weg zijn. Daarom pakte hij meteen wat mos van de schone hoop in de hoek van de den, en liep ermee naar buiten. Rechtstreeks liep de kater naar het stroompje, en liet het mos erin weken. Het zoog zich vol, en na iets wat leek op een uur, maar vast een minuut was, hees hij het weer op en liep er voorzichtig mee terug naar de medicine cat den. "Hier is het," Mauwde hij, en legde het op ander schoon mos zodat het niet vies zou worden. Na deze handeling ging hij weer naast Innerghost zitten. "Gaat het trouwens met u?" Vroeg hij toen voorzichtig, hij wist nog wel dat de poes ook een gevecht had gehad die dag.

Onderwerp: Re: Half awake, half alive di 16 dec 2014 - 9:43

Tallshadow vertrok meteen om nat mos te halen, en opgelucht haalde Innerghost adem. Ze staarde naar haar dochter, hopend haar ogen weer open te zien gaan. "Word maar weer wakker, dochter van me," fluisterde ze, wetend dat ze niet wakker ging worden, nu. De stem van Tallshadow liet haar op kijken, en ze knikte hem toe. Tallshadow nam plek naast haar. "Goed, dankjewel," miauwde ze rustig, haar ogen op Littlestream houdend. "Gaat het trouwen met u?" Vroeg Tallshadow haar. Innerghost keek zijdelings naar Tallshadow en knikte. "Het gaat beter. Mijn staart ben ik gewoon voor de helft kwijt, maar verder ben ik weer gewoon op de been," vertelde ze. Het ging de jonge warrior niks aan hoe haar emotionele toestand was. Die zorgen hoefde hij niet op zijn schouders te dragen.

OOC: 2500ste post (:

De deputy bleef wat afstandelijk, de hele tijd door, maar het maakte hem niet uit, de kater snapte het wel. Ze had ook veel meegemaakt. "Het gaat beter. Mijn staart ben ik gewoon voor de helft kwijt, maar verder ben ik weer gewoon op de been," Tall knikte, en keek toen weer even naar zijn poten voor hem. Hij wilde niet weg. "Vind u het erg als ik blijf?" Vroeg hij dus, zijn poten heen en weer schuivende omdat het hem misschien een vreemde vraag leek. Little was echt een van zijn beste vrienden, toch? Hij had altijd lol met haar en gek genoeg kon ze je altijd beter doen voelen. Zijn poot deed al tijden geen pijn meer, en toch elke keer als hij de witte vacht ervan zag verscheen een kleine glimlach.

Onderwerp: Re: Half awake, half alive wo 17 dec 2014 - 9:38

Innerghost voelde zich anders dan normaal. Wat afstandelijk naar anderen, en niet gelukkig. Ze was ook niet de gelukkigste, maar dit was het soort gevoel dat Innerghost gewoon niet kende. Bij Leopardgaze voelde ze zich wel prima, en tijdens haar warrior, en Deputy taken voelde ze zich ook sterk en goed. Het leidde haar af van wat ze werkelijk voelde. Bij Littlestream zitten bracht haar op een vage manier tot rust, maar maakte haar ook verdrietig. Ja, verdrietig. Dat was iets wat ze eigenlijk nog nooit echt geuit had. Maar dat zou niemand ook van de grote zwarte Deputy van Shadowclan verwachten. "Vind u het erg als ik blijf?" Vroeg Tallpaw. Innerghost voelde zich schuldig dat ze ook afstandelijk tegen hem deed. Ze was hem als familie gaan beschouwen, dus het voelde onterecht. Ze glimlachte en keek op zij. "Natuurlijk mag je blijven, Tallshadow," miauwde ze rustig. "Dit hoef jij jezelf niet kwalijk te nemen, hé?" Zei ze toen, om er zeker van te zijn dat Tallshadow zichzelf hier niet verantwoordelijk voor voelde.

Ze leek iets te ontspannen, en dat maakte dat hij ook wel durfde te ontspannen want ja, als er een schaap over de dam was volgden er meer. "Dit hoef jij jezelf niet kwalijk te nemen, hé?" Hij slikte, en knikte voor de verandering eens niet meteen. Op dat moment zelf had hij al problemen gehad met de poes achterlaten, hij had gewoon moeten blijven. Uiteindelijk begon hij zich maar gewoon uit te leggen, het zou niet goed zijn om te knikken, het was lastiger dan dat. "Maar ik had er wél wat aan kunnen doen, en dan had het allemaal niet zo hoeven zijn," Mauwde hij uiteindelijk, verslagen.

Onderwerp: Re: Half awake, half alive