Silence is the thing I want to hear (Runekit)

Numbpaw kwam net terug na zijn lange jacht, het duurde lang om te jagen. Hij was er ook heel slecht in, hij had in bijna een halve dag pas 1 muis gevangen. Hij liep de dorntunnel in en liep naar de hoop vol met prooi, daar legde elke kat zijn vangst op. Hij zag achter zich een andere apprentices aan komen met een hele mond vol muizen of juist twee vogels, hij zuchtte. Weer een dag na een andere, hij legde het muisje rustig neer op de prooi stapel. Vlak daarna liep hij zonder iets van eten te paken naar de Apprentices den, misschien kon hij daar even rusten naar een lange dag prooi zoeken. Hij zou waarschijnlijk nog slechter iets vangen als bladkaal kwam, hij trippelde de den in. Hij zocht een goede plaats waar mos lag en vestigde zich daar, gelukkig waren er nog weinig apprenticen. Numb sloeg zijn staart op zijn poten heen en wilde zijn ogen dicht doen, toch hoorde hij nog wat gepraat bij de den dichtbij. Hij is al met een patrol meegegaan dus vond het al dat hij deze week teveel had gedaan voor zijn doen, kort keek hij geïriteerd in het rond. Hij hoorde iets, iets wat hem niet beviel.

Runekit

Het was hem al verteld door Maskheart en zijn ouders. Dat hij geen apprentice kon worden op de aankomende ceremonie, ondanks dat hij al 6 manen oud was. En waarom? Omdat een of andere gek had besloten zijn klauw over zijn rechteroog te halen. Zijn broertje en zusje waren evengoed geschrokken, evenals zijn moeder, maar niemand van hen was nu blind aan één oog. Het zat hem vreselijk dwars dat hij degen was die 'pech' had. Alsof hij nog niet genoeg te verduren had door zijn kleine bouw en zijn redelijk hoge stem. Was het dan niet voldoende om elke dag opmerkingen naar je kop geslingerd te krijgen? Moest dat enkel erger worden door het feit dat hij pas later kon beginnen met zijn training. Met een frons op zijn voorhoofd stapte hij naar de apprentices den en ging voor de ingang zitten. Daar had hij binnenkort kunnen slapen, was hij niet betrokken geweest in het hele incident met de rogue. En hoewel die kat dood was, had hij nog genoeg wraak te plannen.

Numbpaw keek rustig in het rond nog steeds was er niemand te bekennen, tot een schaduw bij de opening van de Apprentices den stond. Hij keek er kort naar, waarom had hij het probleem dat hij nooit echt vrienden of iets anders kon maken. Misschien was hij hard kwa antwoorden en ook vaak bitter maar dat had meestal geen reden om niet hier te zijn, eigenlijk had hij liever rust. Hij had geen zin om zich druk over iets te maken, even bleef hij een tijdje denken tot hij besloot om naar de opening te gaan van de apprentices den. Het duurde niet lang tot hij een kater zag van ongeveer zijn leeftijd, hij wist niks wat te doen en bleef voorzichtig naar het lijfje van het dier staren. Hij voelde hoe de wind waaide maar wist geen woord uit zijn mond te halen, ook wist hij niet hoe hij moest reageren of moest beginnen. Hij besloot om zijn staart voor zijn voor poten te slaan, 'hoi.' begon hij zonder enige emotie te tonen in zij stem. Zelf kon Numb alleen maar naar zijn poten staren, het voelde of er een stilte viel.