We are like bad romance but we make it work

De grijze kater stapte het kamp binnen. Zijn flanken waren klam van het rennen en hij koelde snel af. Zelfs na zijn vele trainingen waren vogels voor de kater het moeilijkste te vangen. Zijn brede en groffe bouw was gemaakt voor grote prooien en vechten, duidelijk niet sneaky stil zijn en hoog springen. Toch had hij na de training van zijn apprentice zijn dag hiervoor vrij gemaakt. En nu kwam hij trots terug met een raaf en twee postduiven. Hij had ook nog een klein musje gevangen maar die had hij in de ochtend al verobert. De grote kater legde de beesten op de stapel en zocht een klein muisje om zijn luide maag mee te stillen. Hierna wou hij Running zoeken om te vragen of ze nog in staat was naar de lichtjes te lopen. En anders maar een klein rondje om de spieren los te krijgen. Maar als hij haar niet gevonden kreeg zou hij wel gaan jagen.. Alleen geen vogels meer, die was hij ondertussen wel weer zat. Zo begon de grote kater tevreden met zijn muisje.

{ Eerste post Shrewstar

Zich in het laatste beetje zonlicht gehesen te hebben, keek ze tevreden uit over de open plek en gunde zichzelf een korte, maar hevige wasbeurt. Bij zonsondergang, niet ver van dit moment af, zou ze een patrouille leiden om de prooistapel weer wat bij te vullen. Want ja, warriors hadden rond dit tijdstip honger en dus zou de prooistapel waarschijnlijk bij de tijd dat ze terugkwam gehalveerd zijn. Net toen de zwarte witte poes zich wilde uitrekken, vingen haar groene kijkers een forse kater op, die net zijn prooien op de stapel had gelegd. Een scherpe glans verscheen in die kijkers en met een soepele beweging kwam ze overeind en trippelde op de jonge warrior af, dondersgoed wetende wie het was, maar ze speelde nog even alsof ze dom was. "Goede vangsten, Acefray." Complimenteerde ze hem met een gewoonlijk nors glimlachje.

Ace was moe en stijf. Hij had meer gedaan dan zijn lichaam toeliet op een koude dag. Maar ja, hij moest ook blijven oefenen.. En het jagen hielp hem zo goed mogelijk ontspannen. De spanning tussen Tall en hij was tastbaar, hun vriendschap leed veel op het moment. En dan had je nog het feit dat hij vader zou worden, Littlestream nog maar half op de wereld was en hij nog mentor was van zee evill. Eenmaal klaar met zijn maal ruimde hij de rotzooi op en keek even zoekend rond. Plots, in ieder geval voor hem, dook Vlekje op. Of beter gezegt Shrewstar. Bij haar compliment knikte hij "Dankjewel" Ace was al niet geweldig met de situatie te lezen en was nu verdomd bang dat hij het verkeerd opvatte. Hij was er zich ook sterk van bewust dat dit Runnings moeder was...

De clanleader was nooit echt gesteld geweest op die overbeleefde antwoorden, maar toen de jonge warrior haar zo een bedankje gaf, draaide ze haar oren toch wat beledigd naar achteren en versmalde ze haar groene blik. "En Acefray," Begon ze, terwijl ze nog steeds voor hem stond en geen enkele spier had bewogen. "ben je al gewend geraakt aan het warriorleven? Het is zeker heel anders dan toen je nog een apprentice was, niet?"

Ace was oprecht bang. Moorden in een clan mocht wel verboden zijn maar Shrewstar leek een kattin die best kon martelen. Want tja, daar was ze al mee bezig met de arme Ace. Zijn linkeroor bungelde nerveus naast zijn kop terwijl de ander angstig verdween in zijn nekfluff. Toch bleef hij er moedig staan. Hij was van grote enorm en kwam boven de leidster uit. Dit betekende niet dat het niet duidelijk was wie er hier de baas was. "Ik-ehem.." Hij wierp zijn groene blik even op de grond. Kom op, hij was nooit bang geweest voor een kat. Ace haalde diep adem en keek de ander recht aan, zijn stem nu vast. "Nee mevrouw, nog zeker niet, er is zeker veel anders." zijn oor wiebelde even. Op hoop van zegen. "Maar u bent vast niet zonder reden naar me toe gekomen.. En ik heb een vermoeden." Misschien brutaal maar eerlijk zoals Ace altijd was. En recht door zee. Twee goede eigenschappen nietwaar?

Het was een wat vreemd aanzicht, dat moest ze toegeven. Een duidelijk grotere kater, die nu met angst haar kant opkeek, maar Shrewstar deed ook niets om die blik in zijn ogen weg te halen. Ze kon het niet voor niets zo lang uithouden met Wolftail. "Nee mevrouw, nog zeker niet, er is zeker veel anders." En vervolgens sprak hij de woorden uit die haar licht triomfant deden opkijken. "Dat klopt." Zei ze, met nog altijd een strenge ondertoon in haar stem. "Maar vertel mij eens wat dat vermoeden van je is, dan?" Hij moest de woorden zelf zeggen.

Yush, hij zat op de goede weg. Dit betekende nog niet dat de strijd was gestreden. Hij had nog een lange weg te gaan. Maar in ieder geval kreeg hij het idee dat zijn o naturel het beste werkte. Gewoon eerlijk en recht door zee. Ja.. Zelfmoordpoging dus.. Maar goed, hij had een mooi leven geleid. En hij was misschien was over dramatisch... "Dat u hier niet als leidster bent maar als moeder" verwoorde hij simpel. Tall was nu meer broer als vriend en Shrew meer moeder als leidster. Hij slikte. "Omdat Running en ik partners zijn en.. Net iets meer over een paar manen.." Oke, dat was eruit. Zijn groene blik gleed naar die van de gevlekte kattin. Running leek op haar, op de ogen na natuurlijk. Maar vreemd genoeg beviel Running hem veel meer..

"Dat u hier niet als leidster bent maar als moeder" Ze hief haar wenkbrauwen wat op, maar dat was ook het enige dat aan haar gelaatsuitdrukking veranderde. "Omdat Running en ik partners zijn en.. Net iets meer over een paar manen.." Hij durfde het wel te verwoorden en dat moest Shrewstar wel toegeven, dat hij moed had. "Goed geraden." Antwoordde ze, instinctief iets meer van een grauw in haar stem. "Wat is je plan?" Vroeg ze gelijk daarna, niet meer een spelletje spelende, maar gelijk om antwoorden vragende.

Ace was bang maar leek zich goed weg te zetten. Of in ieder geval beter als voorheen. En hoewel hij zeker wou proberen alles rustig te brengen zat dat er niet in. Nee.. Hij draaide niet om het punt heen. Iets was misschien was jammer was voor de leidster voor hem. Bij haar woorden draaide Ace zijn oren weg. Parden? Plan. Dit was allemaal spontaan en ongeplant gebeurt. Hij antwoorde dus eerlijk en ferm. "Ik ga mijn best doen de beste vader en partner te zijn. Maar dat was vanzelfsprekend, niet?" Op het laatste klonk een lichte brom. Ze ging er wel mooi van uit dat hij hier slechte daddy werd. Pff. Hij deed ook geen moeite het licht gekwetste uit zijn stem te halen.

Onderwerp: Re: We are like bad romance but we make it work