Without dark, light dies

Onderwerp: Without dark, light dies do 25 dec 2014 - 0:08

Een koude windvlaag wekte har uit haar diepe, rustige slaap in de warriors den. De warror opende haar hazel bruine ogen en staarde even om zich heen. Ze had het soort gevoel dat ze niet meer in slaap vallen zou, en dat liggen blijven geen optie was. In principe was Nightfrost een rustige, kalme poes. Maar van liggen blijven werd ze onrustig, ging ze teveel nadenken, en voelde ze zich rot. Toen ze apprentice geworden was, had haar moeder het leven in Shadowclan verlaten, en was ze kittypet geworden. Nightfrost had in die tijd haar moeder nog vaak opgezocht, tot zij en de tweebenen verdwenen waren. Sindsdien woonde daar een hond met één tweebeen. Ze was er nog veel mee gepest. Haar moeder die kittypet geworden was, zij die haar moeder op bleef zoeken. Em dat het feit dat haar vader Riverclan was nog weglatend. Een zucht rolde over haar lippen terwijl ze haar ogen op de ronde maan liet rusten.

OOC: Open

De kater lag al uren doodstil in zijn nest, ogen op niks bijzonders gericht. Het enige wat hij deed was staren, en nadenken misschien ook wel. Er waren vele manen verstreken en in geen een was echt iets bijzonders gebeurd. De relatie tussen hem en Minnowleaf liep koeltjes, misschien wel wat té.. Nee, hij mocht hun gevoelens niet in twijfel trekken, maar toch deed hij dat. In zijn ooghoek zag hij hoe een andere warrior de den verliet, nieuwsgierig hief hij zijn kopje. Zou de ander ook niet in slaap kunnen komen in deze duistere nacht? Voorzichtig, om de rode poes vlak bij hem niet wakker te maken, kwam hij overeind en strekte zijn poten even kort uit, waarna hij in de voetstappen van de ander trad en de den verliet. Eenmaal buiten liet hij zijn appelgroene ogen omhoog gaan, daar waar de sterren twinkelden en waar hun voorvaderen van Starclan op hen neerkeken. De kater twijfelde niet en stapte op de zwart met wit gevlekte kattin af, die haar ogen op de volle maan had gericht. "Goedenavond," mauwde de nacht zwarte kater en hij knikte haar kort toe, waarna hij op respectabele afstand van haar ging zitten en zijn ogen ook op de sterrenhemel richtte.

Blijkbaar was Nightfrost niet de enige die niet meer slapen kon. Haar hazel bruine ogen verplaatsten zich van de maan naar de kater die bij haar zitten kwam op een gepaste afstand. Het was een iets oudere warrior wie de naam Frostlake droeg. "Goedenavond," begroette hij haar. Nightfrost knikte hem toe, "Goedenavond," reageerde ze terug. "Kan je ook niet slapen?" vroeg ze maar. Met iemand wat altijd beter dan alleen. Het liefste vergat ze haar herinneringen.

De zwart met wit gevlekte kattin knikte naar hem toen hij bij haar had plaatsgenomen. "Goedenavond," mauwde de poes, die hij nu pas herkende als de iets jongere warrior Nightfrost. "Kan je ook niet slapen?" vroeg deze toen aan hem. De zwarte kater richtte zijn appelgroene ogen op de gevlekte kattin en knikte toen. "Ja," mauwde hij toen enkel. Het was een antwoord waar niet meer uit te halen viel, maar wel genoeg. "Jij ook niet, neem ik aan?" vroeg hij toen aan haar, met een vage glimlach rond zijn lippen. Er waren zo veel dingen die hem wakker hielden. En dan nog met name de stroeve 'relatie' tussen hem en Minnowleaf..

Nightfrost staarde opnieuw naar de maan. Het bracht haar tot rust, en liet haar gedachten over haar moeder varen. Ja,haar moeder, een prachtige zwart witte poes was dat geweest. Eem evenbeeld van Nightfrost zelf. "Ja, herinneringen hielden mij wakker," sprak ze eerlijk uit tegen Frostlake. Hij was een prima kater, iemand die goed was. Vragen naar wat hem wakker had gehouden zou ze niet, anders was hij er zelf wel over begonnen.

De kater keek stilletjes naar de maan, een voorwerp wat hem altijd wel wat kalmeerde, hoe zijn stemming ook was. "Ja, herinneringen hielden mij wakker," mauwde de poes toen eerlijk, waarop hij knikte. Ja, hij kende dat gevoel maar al te goed. Een kleine stilte viel waarop er niet veel te zeggen viel. Het was fijn om eens een gezelschap te hebben die niet al te veel doorvroeg over bepaalde dingen, gewoon eens wat anders. Een koude bries waaide het kamp binnen en deed zijn zwarte vacht licht opwaaien. "Je kan wel merken dat bladkaal er alweer aan zit te komen," merkte hij toen nuchter op.

Het viel even stil, en Nightfrost keek even met een zijdelingse blik jaar Frostlake. Hij leek zich op zijn gemak te voelen, en zo voelde Nightfrost zich ook. Even geen moeilijkheden, dat vond de zwart-witte poes wel even fijn. Frostlakes stem door brak de stilte, en nu wende ze haar volledige blik op hem. "Inderdaad, de kou zit er al aan te komen," miauwde ze instemmend. "Zullen we anders even het kamp uit, voor we de rest van de clan ook wekken?" stelde de poes toen voor.

De kater richtte zijn grasgroene ogen toen weer op de zwart met wit gevlekte kattin naast hem. "Inderdaad, de kou zit er al aan te komen," miauwde ze vervolgens. "Zullen we anders even het kamp uit, voor we de rest van de clan ook wekken?" stelde de kattin met de hazel bruine ogen toen voor. "Goed idee," mauwde de grote, zwarte kater waarna hij zijn achterlijf van de grond tilde. Omdat zijn vacht wat warrig zat schudde hij zich even en keek toen naar Nightfrost, wachtend op haar om te vertrekken.

Onderwerp: Re: Without dark, light dies