{Ganzen opdracht}

De gevlekte kitten keek slaapdronken om zich heen. Alles was bedekt met een onbekend, wit spul, sneeuw als ze zich niet vergiste. Sparrowkits groene kijkers waren onlosmakelijk op het koude, witte tapijd gericht. Haar neus kriebelde, alsof er veren in zaten. Sparrowkit ging zitten en haalde diep adem om het gevoel te verdrijven. "Atchoe!", piepte de kitten wanneer ze opeens krachtig uitademde. Sparrowkit voelde een druppel op haar neus en stak deze in een hoopje mos om hem weer droog te maken. Later besefte ze echter dat het geen mos was, maar de staart van een oudere kat was. "S-sorry", stamelde Sparrowkit, waarbij ze een paar pasjes achteruit zette.

-Open c:

Met een wat rusteloze blik zat hij in het kamp. Waarom liepen dingen nooit zoals je zou willen? Waarom ging er altijd zoveel mis… Hij deed zijn best voor zijn pleegkittens, maar die zagen hem liever vertrekken. Jagen op prooi op het land vond hij nog erg lastig en hij wilde het zo graag goed doen en dat ook aan Silvercloud kunnen laten zien. Ooh, soms wilde hij zo graag dat alles gewoon soepeltjes verliep, maar dat zou wel nooit gebeuren. Opeens voelde hij iets aan zijn staart en zijn eerste reactie zou zijn om zijn staart weg te trekken, maar hij hield zich in. Wat verrast keek hij achterom, waardoor de blik in zijn lichtblauwe ogen meteen op de kitten viel. Er ontstond een geamuseerde blik in zijn ogen toen hij zag wat de kitten aan het doen was. Nog nooit had iemand zijn staart gebruikt om zijn neus aan af te vegen, dus moest hij zachtjes grinniken. “Geeft niet.” Zei hij meteen toen ze zich verontschuldigde. “Je hebt mij uit mijn overpeinzingen gehaald, dat is alleen maar goed.” Hij glimlachte vriendelijk naar haar. “Wat is jou naam ook alweer?” Hij wist niet alle namen van de kittens, het waren er dan ook best veel op het moment.