Hunting~

Rustig liep Dapple in het territorium. Dapple had zijn "oorlogswond" goed laten verzorgen. Stomme kitten van Whitelion. Starling was toen fikser gewond, maar hij durfde eigenlijk niet naar haar toe te gaan toen. Dapple liep steeds sneller, hij had tempo er best goed inzitten maar... derp. Hij struikelde over een tak, waardoor hij versufd opkeek. Oh nee, hopen maar dat niemand hem zag.

- Eerste post Starling :3

Ze snoof toen ze de eekhoorn voor haar neus tussen de struiken zag wegglippen en boorde haar nageltjes in de grond. De bladeren kleurden al oranje goud en de temperatuur leek ook met graden tegelijk naar beneden te zijn gezakt. Met een lichte grauw die voortkwam uit haar keel draaide ze zich om en stapte verder door het territorium. Haar trainingen waren niet stilgelegd, als ze niet mee kon trainen met andere koppels, oefende ze zelf technieken. Die Snowdrop zou zien, zodra ze uit die medicine cat's den kwam, dat haar apprentice veel beter af was zonder haar.
Door een plotseling geluid draaide ze haar kop met een ruk om en haar nagels gleden uit hun hulsjes. Wie was daar? Wie durfde haar zomaar te besluipen? Met een opgezette rug liep ze door de struikgewassen heen en keek met opgetrokken lip naar de kat die het geluid had voortgebracht. Tot haar verrassing was het Dapplepaw, een katertje dat ze ook al een hele tijd niet meer gezien had. Misschien was hij eindelijk verstandig en liet hij haar met rust. "Oh jij bent er ook nog." Murmelde ze luchtig.

"Oh jij bent er ook nog." Starling..! Dat was toevallig, hij dacht net nog aan haar! "Oh.. um.. Hey Starling." miauwde hij terwijl hij rustig opstond. "Hoe.. Gaat het met je?" vroeg hij rustig aan haar. Ja, ze was fiks gewond na het gevecht met WindClan, arme zij. "Ik bedoel, na het gevecht met WindClan.." murmelde hij tegen haar.

Beledigd draaide ze haar oren naar achteren toen de apprentice vroeg of het wel met haar ging. Of het wel met haar ging? Waar zag hij haar wel voor aan? Een zwak poesje dat niet voor zichzelf kon opkomen? De neiging om haar lip op te trekken en hem een klap op zijn oor te verkopen weerstond ze echter, maar de vijandigheid in haar fel groene ogen was niet te missen. "Ja." Snauwde ze chagrijnig naar hem.

Auwtch, had hij dat beter niet kunnen vragen? Hij zag de blik in haar ogen, die voorspelde niet veel goeds. "Ja." snauwde ze naar hem. Dapple beet even op zijn lip, niet wetend wat hij zou moeten zeggen nu. "Starling..?" vroeg hij toch maar vervolgens. "I-ik weet niet hoe het k-komt.. Maar.." vervolgde hij, helemaal niet uit zijn woorden komend. "Wat ik wil zeggen is... Nee wacht uhm.." sprak hij totaal onhandig. Want dat was hij zeker, zeer onhandig. "Wat ik je probeer uit te leggen.." argh, het lukte hem niet! "Oke, ik ga het gewoon zeggen. Je kan me erom gaan haten, dat snap ik volkomen. Je mag me voor altijd negeren ofzo en dit is totaal niet het goede moment." ratelde hij maar. "Maar ik denk veel aan je, ik kan er niks aan doen en ik krijg je niet uit mijn hoofd." miauwde hij uiteindelijk. "Ik denk... dat ik je leuk vind.." vervolgde hij zachtjes. Jup, awkward.

OOC: Laat, maar hij heeft t gezegd :'D