Kitty Christmas~{Familie Cyber, open voor vrienden en bekenden (moeten niet vrienden zijn, ook vijanden mogen)}

Voor het eerst in tijden lachte Iggy. Ze was niet het persoon om te grijzen of om te schaterlachen, maar een voorzichtige, warme glimlach. "Natuurlijk~" Sprak ze, met een knipoog. Buzzard glimlachtte tevreden terug en ging langzaam naast Iggy zitten."Ik zorg graag voor ze als ze op bezoek zijn! Ik ben dol op kits." Buzzard knikte goedkeurend. Ze kon zich goed voorstellen dat ze zich verraden voelde door haar en Cyber. Hun hadden nu eenmaal kittens samen maar dat betekende niet dat Buzzard geen vriendschap met de kattin wenste. Ze had niks misdaan nouja Buzzard was onvoorzichtig en onervaren geweest. Dat was haar fout, maar ze had er van geleerd. Daarbij had ze een groot moederhart en zo te zien had Iggy dat ook. Ze keek Iggy bezorgd aan zodra het haar opviel dat ze tranen weg drukte. Ze zij niks en keek haar nog een keek vragend aan voordat ze haar blik afwende en naar de kittens keek. Trotse moeder als altijd glimlachtte ze. "Iggy kunnen we even apart praten."Vroeg Buzzard voorzichtig aan de oudere kattin. Ze had de brommige opmerking van Cyber genegeerd. Daarbij reageerde ze ook niet op Silvergale.

"Iggy kunnen we even apart praten." Verbaasd wiebelde Iggy met haar oren. "Eh, natuurlijk?" Oh nee, had ze de tranen gezien? De poes had niks tegen Buzzard, eerlijk niet. Het arme ding was gewoon te onvoorzichtig geweest. Maar om echt te gaan praten? Nee, liever niet. Iggy was bang dat de emoties dan te veel zouden worden. Even wierp ze wanhopig een blik op Cyber, met keek toen snel weer naar Buz. De creme poes liep een eindje weg van de groep, van het hele gedoe. Iggy slikte, en zette al haar emoties uit. "Ja?"

De cremèkleurige kattin wiebelde met haar oren toen ze dat vroeg. Buzzard wist dat de kattin waarschijnlijk verbaasd was en glimlachte weer."Eh, natuurlijk?" Was het voorzichtige antwoord. Buzzard volgde soepeltjes en lichtelijk vermoeid de kattin."Ja?" Buzzard wierp een blik terug op de andere katten en keek toen naar Iggy. "Ik heb een fout gemaakt en ben nog jong Iggy, daarom wil ik je vragen alsjeblieft een soort tweede moederfiguur voor ze te zijn. Ik ben bang dat..dat ik ze niet voldoende kan leren." Ze was nog onervaren net alle seizoenen meegemaakt. Dit was niet goed als ze haar kittens alle kans van overleven wou geven. Ze wist niet of de kittens dit zouden accepteren maar nu ze toch bij Cyber langs mochten komen..had ze liever dat de cremèkleurige poes erbij was. Ze had niks tegen Cyber maar wist gewoon dat hun nu even niet altijd goed naast elkaar konden staan. Het was nu anders. Maar wie zei dat het later niet zo was? "Ik weet niet of de kittens het zullen accepteren maar zorg alsjeblieft goed voor ze. Je verdient kittens van jezelf.."Mompelde de rosse kattin erachteraan. Voordat ze weer haar kittens met trotse en bezorgde blik aan keek. Ze wou niets anders dan haar kleintjes een goede kans te geven.

"Heey kleintje. Wat is jou naam?" hoorde Lola een stem achter haar. Ze draaide zich om. "Ik ben Lola." Zei ze. De grijze poes boog zodat ze op ongeveer dezelfde ooghoogte kwam. "En wat is jouw naam?" Vroeg de kitten. "Je hoeft niet te proberen om op dezelfde ooghoogte te komen, ik weet dat ik klein ben." Er zat een licht geïrriteerde toon in haar stem. Dat kwam omdat Lola het haatte dat iedereen altijd dacht, dat, omdat ze klein was ze niets kon. Maar dat kon ze juist wel. "Hoe ken jij papa eigenlijk?" vroeg ze uit het niets.

Cyber siste enkel nog eens even snel naar Silvergale toen hij zag dat de twee poezen Iggy en Buzzard even privacy nodig hadden. Hij kon met een half oor de helft verstaan van wat ze zijden, dat Buzz een fout had gedaan enzo maar ook dat Iggy voor de kits een tweede moederfiguur moest zijn en iets over dat ze kits verdiende. Cyber moest hier toch hard over nadenken, nee nee nee kreeg hij nou weer kits erbij? Nee dat kon niet, tussen hem en Iggy was er nog niet zoiets gebeurt. Daar was hij nog niet aantoe, niet dat hij niet hield van kits of Iggy geen mooie fenomentale poes vond maar gewoon met zijn problemen met het territorium enzovoorts. Cyber draaide zich weg van de twee poezen om verder gesprek niet meer te kunnen horen. Toen viel zijn oog op Silvergale die naar zijn kitten Lola was gebogen, even kwam in hem op dat Silvergale de kitten in de nek ging bijten, maar het leek erop dat ze een gewoon gesprek hadden. Of toch wat bij Silvergale als gewoon mogenlijk was hah.

Cyber hield de twee scherp in het oog en keek even naar esca die even alleen was nu de twee poezen in gesprek waren. "Wil je leren hoe je prooi kunt vangen? Of toch vinden?" vroeg hij nog wat afstandelijk aan de kitten, niet zeker wetend of hij wel de moed had zelfs zonder te schreeuwen een dode muis te zien. Dat ze een prooi zouden vangen op deze leeftijd? Geen spraken van, ze zouden het nog niet dood kunnen bijten, maar ze konden de geuren al leren en leren sluipen. Zodat ze Cyber konden vertellen waar er welk prooi was. Cyber keek vervolgens naar de kits "Andere kits zijn ook welkom" zei hij half grijnzend half lachend. Maar hij siste er nog iets achteraan, gericht naar Silvergale en Jeff, "Enkel kits". Jeff en zijn vriendinnetje mochten wel jagen, maar niet met de kits erbij. Stel je voor dat ze de kits nog als voedsel zouden zien of om te spelen perongeluk eentje doodpletten. Nee bedankt, niet vandaag.

"Ik heb een fout gemaakt en ben nog jong Iggy, daarom wil ik je vragen alsjeblieft een soort tweede moederfiguur voor ze te zijn. Ik ben bang dat..dat ik ze niet voldoende kan leren." Even knipperde de oudere poes. Dit was een van de laatste dingen die ze had verwacht. Ze wou antwoord geven, maar liet Buzzard uitpraten. "Ik weet niet of de kittens het zullen accepteren maar zorg alsjeblieft goed voor ze. Je verdient kittens van jezelf.." Dit was een van de mooiste dingen die ze had gehoord, in een lange tijd. "M-maar natuurlijk!" Ze stond op het unt van volschieten, maar hield zich in. Ze drukte haar neus tegen die van Buzzard. "Het is prima, ik geef jou nergens de schud van. Ik zal mijn best doen, als de kits mij ook accepteren." Iggy hief haar kop, en keek Buzzard recht aan. "Als de kits hier zijn, zal ik voor ze zorgen, no worries." Mauwde ze vriendelijk. Dit kon helemaal goed komen. Dit ging werken. Ze wierp een blik op de pluizebollen, wat een lieverds. Ook al had zij ze niet gebaard, ze zou voor hen zorgen, alsof het haar eigen waren. Nu maar hopen dat ze haar zouden accepteren als peettante, of moederfiguur.

Tag; Buzzard, eventueel kits die willen binnen vallen

Buzzard had vaag door dat de oudere poes met haar ogen knipperde. "M-maar natuurlijk!" Zei de andere kattin toen Buzzard uitgesproken was. Buzzard wiebelde even met haar oortjes op een kalme manier toen Iggy haar neus tegen die van haar drukte."Het is prima, ik geef jou nergens de schud van. Ik zal mijn best doen, als de kits mij ook accepteren." Iggy hief haar kop, en keek Buzzard recht aan. "Als de kits hier zijn, zal ik voor ze zorgen, no worries." Mauwde ze vriendelijk. Buzzard glimlachte oprecht naar de oudere kattin en strekte haar voorpoten even. Ze waren een beetje stijf geworden van het lange zitten op de koude grond. "Mooi, ik zal het de kittens zo wel vertellen. Laat ze eerst maar even met hun vader dollen." Mauwde ze vriendelijk en keek naar Iggy met opgewekte blik.

Esca's oortjes lagen nog steeds in zijn nek. Het enige verschil met daarnet was dat er geen angst op zijn gezicht stond, maar eerder een emotieloos gezicht. "Wil je leren hoe je prooi kunt vangen? Of toch vinden?" De kitten wenkte twijfelend met z'n oortjes bij wat de oudere kater zei, maar verder antwoordde hij er niet op. "Andere kits zijn ook welkom" Dat hij maar met zijn siblings ging spelen. Hij zou het niet wagen om met zijn vader te gaan trainen. Nee, hij was zijn vader niet eens. Sid was hun echte vader. "Mam, ik wil naar huis." mompelde de kitten plots tegen Buzzard, luid genoeg zodat Cyber het ook kon horen.

Tag: Buzzard & Cyber

Oh nee, nu was hij in zijn kont gestoken hoor. Had die kit nou echt geen respect voor hem? Wat een misvormde garnaal! Maarjah, anderzijds had deze Esca toch nooit het vermogen gehad om een prooi te kunnen ruiken. Laat staan dat hij later zelfs maar een eigen prooi kon vangen! Kittypet-braaksel ja! Dat ging die kit later eten! Dat mormel had het niet in zich, Cyber gromde boos naar de kit en hief een poot op om hem te slaan. Maar hij herdacht zich, een kitten sloeg je niet op kerstmis. Het was enkel een domme kitten, kon hij eraan doen dat zijn hersenen niet groter waren dan een regendruppel. Wat is er snotwolkje?" vroeg hij, neutraal naar het vriendelijk neigend. Het was voor hem onmogenlijk enige genegenheid naar dit beest te voelen ofwat ook, maar hij kon zijn best doen.

Esca draaide zich zijdelings om naar Cyber toen deze dichter naar hem toe liep en kort gromde. Hij zette een klein stapje naar achteren toen hij zijn poot hief en neigde om naar hem uit te halen. "Wat is er snotwolkje?" Hij kneep zijn ogen even tot spleetjes, maar zei verder niets over de manier dat hij hem aansprak. "Ik wil gewoon naar huis." beantwoorde hij de vraag van de rogue. "Niet iedereen heeft de behoefte aan gezelschap." zei hij er nog achter en zwiepte kort met zijn staart. Esca stond nu vlak naast Buzzard, al leek het alsof hij weer achter haar schuilde. Dat was dan wel niet, maar hij zou elk moment achter haar kunnen springen.

Cyber liet nog geen snauwende grom horen en na kort dreigend zijn tanden te ontbloten hield hij zich in om de nek van dit stom schepsel met zijn tanden te ontbloten. Na nog enkele tergend trage seconden op de dreigende manier naar de kit te kijken draaide hij zich om en stapte resoluut weg, naar waar hij de haas op de grond had gelegd. Hij keek naar Carlita, die geen woord had gezegd voor zover hij had gehoord met al dat rumoer en zijn gedachten die tegen hem schreeuwden dat hij Esca moest vermoorden omdat hij schande was voor de Rogues als zo'n slap mormel dat hij was. "Wat je wilt, het is kerstmis. Je bent vrij te gaan en staan waar je wilt" Zei hij, nu enkel maar wat geïrriteerd brommend en zachtjes met zijn staart zwiepend. Na een korte zucht pakte hij de haas tussen zijn tanden en begon naar het hol verder te strompelen, als hij onderweg nog een geur opving kon hij nog iets vangen.

Buzzard wiep zijdelings een blik op haar kitten Esca, de kleinste van het nest. Ze keek naar Cyber die eerder reageerde dan zijzelf deed. Ze bewoog haar oranje oren langzaam waarschuwend naar haar nek toen Cyber zijn bloedeigen kit beledigde. Ze keek bezorgd naar Iggy niet wetende wat te doen. Waarom was ze dan ook zo onervaren toen ze aan kittens begon?! Ze luisterde naar wat Esca zei met maar een half oor en keek Iggy aan. "Iggy kun jij op de andere kittens passen. Ik breng Esca naar huis toe." Zei de moederkat zachtjes, niet willende dat er weer een ruzie onstond tussen de oudere katten en de kittens. De andere wouden waarschijnlijk wel leren en dat mochten ze dan ook van haar. Toch hoopte ze dat Iggy de kittens naar haar toe kon brengen zodra ze klaar waren. Buzzard ging voorzichtig en beschermend voor haar jongste kitten staan. "Cyber het is wel je vlees en bloed waartegen je zo te keer gaat." Zei ze kalm. Esca was misschien niet de dapperste maar dat hoefde ook niet. De kitten zou op zijn eigen tempo wel ontwikkelen. En ze had door dat hij best nog wel slim was ook. "Iggy kun je dan ook de kittens brengen als ze klaar zijn. Ik denk dat het beter is als ik samen met Esca terug ga." Herhaalde ze haar vraag gedeeltelijk. Ze vertrouwde Cyber wel alleen wist dat haar kittens meer nodig hadden dan alleen een goede trainer.

Tag: Esca, Iggy en Cyber

De jonge kater legde zijn oortjes in zijn nek toen Cyber nog even dreigend en half grommend voor hem bleef staan. Hij was groter en met die dreigende houding kwam hij zeker en vast intimiderend over in Esca's ogen. Zijn oortjes cshoten naar voren toen Buzzard plots voor hem ging staan. "Cyber het is wel je vlees en bloed waartegen je zo te keer gaat." Ze zei het zachtjes, zodat enkel hij en Cyber het zouden horen. Haar toon was kalm, een beetje te kalm naar zijn goesting. "Iggy kun je dan ook de kittens brengen als ze klaar zijn. Ik denk dat het beter is als ik samen met Esca terug ga." Hij vond het goed dat ze hem beschermde, al werd hij langs de andere kant ook weer gezien als een moederskindje. Niet voor lang meer, niet voor lang.