Give me all night

De bruine tabby rekte zich slaperig uit. De zon bevond zich nog niet boven de horizon en wolken bedekten de hemel boven hem. Mazepaw had besloten om vroeg op te staan, zodat hij meet tijd had om te jagen. Jagen was niet echt zijn sterkste kant, verre van, ijgenlijk. Hij keek op wanneer hij een kitten, Blackkit, als hij zich niet vergiste, het kamp uit zag lopen. Kittens mochten het kamp niet uit. "Hallo", miauwde de bruine tabby, eenmaal bij de kitten gekomen. "Blackkit, toch?",

"Jaaaa?", De bruine tabby voelde een grijns om zijn lippen groeien wanneer hij de onschuldige glimlach van de kitten zag. "What's up?", vroeg de jonge poes. "Je weet toch wel dat kittens het kamp niet uit mogen?", hij was niet van plan om haar te verklikken, of zo, hij wilde haar gewoon bewust maken van de gevaren die hier rond liepen.

"Nouuuu..", miauwde de bruine kitten. "Ach, shit, ja dat weet ik", bekende Blackkit. "Maar ik moet gewoon écht even weg uit dat stinkhol en ik wil even rondrennen, maar al die stomme warriors houden me steeds tegen.", Mazepaw knikte. "Ik ga je niet verklikken, hoor", grijnsde de gestreepte apprentice. "Maar als je verder het territorium in wil gaan, zal ik wel met je mee moeten komen", knipoogde Mazepaw, hij vond het afschuwelijk om kittens teleur te stellen.

"Nou, eigenlijk, dan heb je hierbij een taak voor vannacht: ik ga rondlopen, en jij zorgt ervoor dat mij niks overkomt.", de kitten grijnsde breed en knipoogde. "Je moet wel opletten, er lopen hier soms vossen en dassen rond", waarschuwde de gestreepte aprentice. "Hoe heet je trouwens?", vroeg Blackkit. "Mazepaw", ergens hoopte hij dat de kitten niet zou vragen waar 'Maze' van kwam, want zelf wist hij het absoluut ook niet.

"Nou, fijn je tegen te komen, Mazepaw", grinnikte de jonge poes. "Waar gaan we als eerste naartoe?", Mazepaw dacht even na. De carrionplace leek hem niet zo'n goed idee, het stonk daar verschrikkelijk. De Marshlands misschien? Nee, stel je voor dat Blackkit door een slang gebeten werd, of door het moeras zakte. "Heb je al eens van de burnt Sycamore gehoord?", vroeg de gestreepte apprentice uitijndelijk.

Ga je me naar een duivelsnest brengen ofzo? Zo klinkt het namelijk.", Mazepaw voelde een grijns om zijn lippen groeien bij die woorden. "Wat is dat voor een plaats?", vroeg Blackkit vervolgens. "Het is een oude boom die ooit door de bliksem geraakt is", legde de gestreepte kater uit, met een beetje geluk zou er nu niemand zijn. "Daar worden we wel eens getraind",

"Aaaah, okay", hoorde hij de kitten zeggen, ze klonk tevreden om te horen dat ze niet naar een duivelsnest gingen. "Klinkt tof! Laten we gaan.", miauwde Blackkit, waarna ze begon te lopen, maar regelmatig stopte zodat ze voor Mazepaw zichtbaar bleef. Na een tijdje versnelde de gestreepte warrior geruisloos zijn pas. "We moeten wel voorzichtig zijn, misschien is er iemand", fluisterde hij, waarbij hij stilletjes door de struiken naar de burt sycamore sloop en vaststelde dat ze alleen waren. "De kust is veilig", grijnde de kater, waarna hij uit de struiken trippelde.