◌Come on little one, I will learn you how to hunt in hard times◌

Haar twoleg haalde een zachte borstel over haar rug en ze had zich opgekruld op haar schoot. Er stond een droge blik in haar gifgele ogen toen ze haar kop ophief en haar twoleg aanstaarde. Ze vroeg zich af waarom ze een borstel gehaald had om haar te borstelen, aangezien ze geen vacht had. Ze moest toegeven dat het lekker voelde, maar erg nuttig leek het in haar ogen niet. De vrouw glimlachte naar haar en ze legde haar kop weer op haar voorpoten. Ze sloot haar ogen en luisterde naar het ritmische gestrijk van de borstel. Het was vroeg in de ochtend en de vrouw was huilend beneden gekomen, waarom ze huilde wist Skinny Love niet en het interesseerde haar ook niet. Het enige wat haar uitmaakte was dat de vrouw haar dan aandacht gaf die ze lekker vond. Toen de vrouw opstond en haar op de grond zette liet ze even een klagerig gemiauw horen. Haar twoleg aaide haar over haar kop en liep daarna weer naar boven en daar stond ze dan. Even aarzelde ze over wat ze zou gaan doen, weer in haar nest gaan liggen of naar buiten gaan. Ze besloot het tweede te gaan doen en Birdy te roepen. Ze kon de jonge kitten wel eens leren jagen, zeker in deze periode zal dat lastig zijn. Dat was alleen maar goed voor haar, dat zou haar gefocust houden. Het werd bijna leaf bare en dan werd de prooi steeds schaarser. Ze glipte door het kattenluik en sprong boven op de schutting. Een harde miauw verliet haar keel en ze wachtte totdat Birdy naar buiten kwam. Toen ze de jonge kitten zag zei ze verder geen woord. Ze sprong in de tuin van haar leerling en wenkte haar met haar staart toen liep ze in de richting van rogue gebied. “Volg mij.” Zei ze kalm.

[Birdy]

Slaperig knipperde het rood-witte poesje met mijn ogen toen het licht aanging in he deel van de den waar haar mandje lag, en de twolegs meestal zaten. Slaapdronken keek het poesje op naar de kitten twoleg, die breed lachend op haar af kwam lopen. Liefkozend tilde ze haar op, en aaide ze achter haar oortje. Birdy spon, maar toen de twoleg met haar op de bank ging zitten glipte het poesje snel onder haar armen vandaan. Ze was niet echt zo'n schootpoesje. Toen haar maag begon te rammelen trippelde Birdy richting het deel van de den waarin de twolegs aten, aangezien ook haar eten daar stond. Hongerig at ze een paar hapjes, toen ze een harde mauw vanuit de tuin hoorde. Enthousiast spitste ze haar oortjes. Skinny Love! Vrolijk spurtte ik naar buiten, terwijl de kitten twoleg verbaasd opkeek van de grote plaatjesdoos. Die kende Skinny Love natuurlijk niet. Jammer voor haar, want Skinny Love was de slimste, wijste kat die er bestond! Had Birdy even geluk dat de naaktpoes uitgerekend haar wilde trainen! Zodra het poesje de den uit glipte, zag ze de poes staan. "Goedemorgen mevrouw!" Mauwde ze vrolijk. Dat ze vrij energiek was voor dit tijdstip boeide haar vrij weinig. "Wat gaan we doen vandaag?" Voegde ze er nieuwsgierig aan toe. Skinny Love wenkte haar echter slechts, en gaf veder geen informatie prijs. Dat was Birdy wel gewend van haar mentor, dus stelde ze veder geen vragen, hoe nieuwsgierig ze ook was. Braaf volgde ze de poes. Waar zouden ze heen gaan?

Ze kromp iets in elkaar toen haar leerling als een wilde tornado het twolegnest uitstormde. Ooh, waarom waren die kittens toch altijd zo’n enorme bonk energie? Het was dat ze het prettig vond om haar kennis over te brengen, anders had ze het nooit in haar kop gehaald om jonge katten te gaan trainen. Ze had inmiddels al een standvastige tactiek ontwikkeld waardoor ze met ze om kon gaan en ze niet meteen met de grond gelijk te maken. Dat werkte voor haar en haar leerlingen moesten daar maar mee leren leven. Ze mochten van haar leren, maar dan wel op haar eigen manier. Ze gaf geen antwoord op de vraag van Birdy en liep kalm over de stoep. De kitten zou vanzelf wel zien wat ze van plan was, dus vond ze het nutteloos om haar stem te gebruiken voor iets wat vanzelf duidelijk zou worden. Ze liepen langs een boerderij zo snel ze twoleg place verlieten en het rogue gebied binnen kwamen. Vlak bij een weiland stond ze stil en liet ze zich door haar poten zakken, zodat ze in een liggende positie terecht kwam. Het weiland lag langs de bosrand en het gras stond hoog, dus ze hoopte dat er prooi te vinden zou zijn. “Doe je bek open Birdy.” Zei ze streng tegen haar leerling. Ze draaide haar kop en keek haar aan. “Ruik je iets?” Niets ontging haar, zo hield ze de reactie van Birdy strak in de gaten. “En als je iets ruikt, wat is dat dan?” Ging ze kalmpjes verder.