A trip to there [Applenose]

Zijn witte poten gleden zo het binnenweggetje in, zachtejs klaterde het water van de daken en eindigden in grote plassen op de stenen van de straten. Al zijn zintuigen stonden op scherp, klaar voor het minste gevaar van een rechtloper of een hond. Of eventueel andere katten zoals Bloodclankatten of Rogues die hier wel eens ronddoolden, meestal zwierf de sterke zwart-witte kater hier alleen rond. Opzoek naar één of ander kittypetje om te pesten of opzoek naar een gevecht om het hoofd te bieden, maar deze keer was hij niet alleen.. er liep een Clancat met hem mee. Eentje die zo goed als nooit buiten eigen terriorium was gekomen, behalve deze keer om met haar nieuwe vriend -voor zover en Rogue een vriend kon hebben- het territorium en de kittens te komen bekijken. Gewoon om de tijd van de oneindiglang durende dag te doden. "Hou je zintuigen en neus scherp voor eventueel gevaar, alles kan hier gebeuren" fluisterde hij tegen haar. Zijn staart dominant omhoog om te laten zien dat hij niet bang was voor eventuele tegenstanders die hij wel eens op zijn pad zou kunnen tegenkomen.

-Eerste post voor Applenose, vrij voor Rogues en Bloodclanners

Cyber keek naar Applenose, zijn blik zei iets van *wat denk je zelf?* Maar in tegendeel toverde hij enkel een nogal gespeelde betweterige grijns tevoorschijn en antwoorde op haar vraag "Meer bloodclanners dan Rogues, maar vaak brengen wij Rogues ook wel eens een dagje hier door. Luierend of Kittypets pestend. Ook Bloodclan komt hier vaak naar voedsel zoeken uit de afvalbakken van die rechtlopers" Zijn poten liepen ondertussen gestaag door, hoe eerder ze uit dit twolegplace-ding waren hoe beter. Half zenuwachtig, half zelfverzekerd keek hij met zijn kilgroene ogen telkens heen en weer en checkte de buurt door met zijn zwarte oren elk geluidje te doorgronden.

Cyber keek achter zich, maar zag of hoorde niks. Die Clancat zou toch niet net als die Dot van de Bloodclan stemmen in haar hoofd horen toch? Met een neus in de lucht liep hij verder, hij rook hond en tweebeen. Maar kon niet achterhalen of ze oud waren of nieuw. "Kom mee, dan zijn we hier weg" Voorzichtig om zich heen kijkend versnelde de zwart-witte kater snel zijn pas en liep gestaag verder. Tot hij plots een natte snoet in zijn rug voelde, wacht wat?! Verschoten stak hij zijn neus nog eens in de lucht, en op dat moment begon vlak achter hem het geblaf. Hoe kon hij dat niet hebben gemerkt? Die rotgeur van die rechtlopers was veel te overheersend! "Hond!!!!! Rennen, schiet zo snel mogenlijk in de dichtsbijzijdne boom!" Met een sprint begon Cyber zwaar te rennen met zo veel mogenlijk bochten om die rothond kwijt te raken. In de verte kon hij een glimp opvangen van een boom, gingen ze het echt zo lang met die kwijler achter hun aan uithouden?

Met zijn vacht dik overeind en ontblote tanden wachte de sterke zwart-witte kater tot de hond eindenlijk weg was, lichtjes beschaamd keek hij naar de Clancat die de hond had weggejaagd. Hij was gegeneerd dat hij niet zelf de hond had weggejaagd.. zachtjes gleed de kater van de boom af die dichtbegroeid was met nat mos. "Ik ben hier" bromde hij lichtjes op zijn tenengetrapt waarna hij gegeneert zijn rug naar de poes richtte en terug oppad ging "Goedgedaan trouwens.. volg mij!" met een soepele sprong van zijn sterke achterhand sprong de zwart-witte kater op het dak van een rechtlopershuis. Langs hier konden ze een heel deel afsnijden en veel tijd winnen. Met zijn neus in de lucht begon Cyber balancerend op het dak over het dak naar een ander dak te lopen.

Cyber draaide zijn hoofd nog steeds licht gegeneerd en geïrriteerd van de poes af en murmelde "Tuurlijk zou ik dat doen, je bent een vriendin. Graag gedaan" maar het klonk wel zelfverzekerd om geen enkel teken van zwakte te tonen aan de Clanpoes. Zijn poten denderden ondertussen gestaag voort over het dak van het huis, zijn kilgroene ogen keken berekenend naar de afstand tussen het dak waar hij nu opstond en het dak waar hij heen wou. Met zelfzekere poten ging hij in de zilveren goot van het dak staan en zonk met zwaaiende staart tot zijn buik het koude metaal raakte "En hup" met een soepele sprong behaalde hij ruim het andere dak. Even keek Cyber met een geruststellende grijns om naar applenose.

Cyber keek even rond zich heen, de stank van paarden die bezeten werden door rechtlopers vloeide gestaag zijn rozige neusje binnen en met een wrang gromje knikte hij "Niet ver meer, let niet op de paarden. Dat stelletje rechtlopers probeert mijn territorium in te pikken" gromde hij laag, doelend op het feit dat er een paardenplaats (manege) op zijn territorium werd gebouwd, maar hij kon nog wel even blijven. Er was voorlopig nog plaats genoeg in zijn territorium waar de paarden en rechtlopers nog niet kwamen. "Je zult sebiet misschien verschieten.." zei hij met een ontwapenend lachje "maar volg mij maar gewoon" Met zijn staart in de lucht keek Cyber vanaf de dakgoot waar hij nu in stond naar de harde grond onder hem, nu nog wachten tot er nog zo'n ijzere kooi (auto) kwam en dan springen.. dan kon hij onvermoeid meerijden, een pak sneller maar niet bepaald een frisse geur.

Cyber keek nog even achter zich en zag de poes schrikken, dit wekte een geamuseerd glimlachje bij hem op en zijn kilgroene focusten weer op de harde grond onder hem. Een hard brommend geluid vloeide zijn gespiste oren in tot het geluid alle andere geluiden in de omgeving oversteeg. "Nu" mauwde hij hard om boven het gebrom uit te komen, uit ervaring wist hij dat het gebrom vanaf hier harder klonk dan wanneer je op de ijzere kooi zelf stond, al schrok het gebrom de meeste dieren wel enorm af. Zonder verder iets te zeggen sprong hij af de goot naar beneden, zijn witte poten landen na wat onhandinge bewegingen omdat het ijzere oppervlak vrij koud en glad was goed op het voertuig en zijn kilgroene ogen zochten gehaast de poes, als ze niet gesprongen had of te laat gesprongen had en al dan niet goed geland was op de weg dan mochten ze weer opnieuw beginnen en verloren ze kostbare tijd, Applenose mocht namenlijk niet te lang van haar kamp of territorium wegblijven.

Toen de poes eenmaal de harde weg had geraakt en niet meer op bleek te staan sprong Cyber snel en behendig van de ijzeren kooi. "Applenose!" Riep hij in haar oor om haar wakker te krijgen, maar dat leek niet de helpen. Dus zo snel als hij kon trok hij de poes ruw en hard mee aan haar nekvel naar de kant, maar op een klauwlengte of 5 (5cm) passeerde een luidruchtige kooi vlak nadat de zwart-witte kat en de clankat het wegdek verlaten hadden. Cyber gromde luid van inspanningen en gromde nog even kwaad na toen hij de poes losliet op veilige grond, hij was boos op de poes en op zichzelf dat hij een clankat zoiets liet doen wat ze nog nooit eerder had gedaan. Maarjah, voor alles moest een eerste keer komen toch? Als kitten leer je ook hoe je een klein muisje moet vangen, voordat je een hele haas vangt? Toen kwam er een idee bij hem op. "Vossen!!" Riep hij hard, alsof hij doodsbang was, in het oor van de poes.

OCC; Sorry, ik was dit topic wat vergeten

"Ik heb je hierheen gesleept" Zei hij droog, met een glimlachje dat de poes terug bij zinnen was. "Je moet eens wat minder vette muizen eten poesje." Grapte hij terwijl hij de poes een zachte por in haar zij gaf. Ze was terug bij zinnen, al zal ze wel veel koppijn hebben zo te zien aan de wond. "Die wond ziet er vrij pijnlijk uit, je moet rusten voor je teveel bloed verliest" Cyber keek ongerust, als de clankat maar geen blijvend hoofdletsel overhield. Maar Cyber dacht er net aan wat de poes kon denken en een geruststellend glimlachje plaatste zich op zijn lippen, "Je overleeft het wel, kun je opstaan? Ik ken een mooi plekje hier met veel prooi en een warm bed voor de nacht. Sorry maar vandaag terug naar de clan gaan is geen optie met die wond, en het territorium halen we ook niet zonder dat je weer flauwvalt.. overnacht jij hier maar in de buurt als je kunt stappen. Je dragen gaat wel, maar je moet echt wat afvallen! Pfoe ik dacht dat jullie clankats niet te veel aten." Cyber dacht aan de katten van haar clan, maar die zullen haar voor één nacht niet missen. En het begon al donker te worden aan de hemel, er waren zelfs al een paar heel lichte sterren te bespeuren.