A brand new place{Open}

Opgerold lag Lady in haar reismandje,midden in een geheel nieuwe woonkamer. Ze had geen idee waarom ze hier was en waarom ze nog steeds in dat mandje zat. Meestal lieten haar baasjes haar er wel meteen uit na een reis. Maar meestal ging die trip ook weer terug naar huis. Nu liepen ze hier met vreemde en smerige mannen met spullen de sjouwen. Lady herkende de stoel waar ze altijd lekker in lag en nog veel meer meubels van haar huis. Waarom waren die hier? Met smalle ogen keek de poes boven haar poten uit naar de drukte om haar heen. Ze maakte geen aanstalten om te laten merken dat ze vrij wou,want het was vast overal smerig. Zeker met die mannen en hun vieze pakken. Nee,dank je de koekoek. Ze zat niet te wachten op een of andere enge ziekte. En ze had ooit gehoord van een wijze poes dat er overal ziektemakers waren,maar als je je goed verzorgde je ze kon bestrijden. Wel,die ziektemakers kwamen er niet in bij haar! Lady bleef dus veilig in haar mandje zitten en klaagde niet toen ze werd verplaatst. Met haar groene ogen bleef ze alles in de gaten houden en toen gingen de vreemde mannen weg. Lady stond op en keek wat beter door de tralies heen. Ze herkende nu maar een iemand. Haar mannelijk baasje die door de anderen altijd met Thomas of Pap of Vader werd aangesproken. Thomas,een man van in de vijftig met een plat gekamd kapsel stond met zijn voorpoten in zijn zij en keek zuchtend rond. Toen liet hij zijn blik op Lady vallen. Een glimlach verscheen en hij liep naar haar toe. "Kom,dan kan je even rondkijken" rondkijken? In een plaats vol ziektemakers? Nee dank u. Toen hij het deurtje van het reismandje open maakte bleef Lady ook zitten waar ze zat. Thomas strekte zijn kale en grote voorpoot naar haar uit. Lady keek er wantrouwig naar,wie weet waar hij allemaal geweest is. Toch liet ze zich aaien,ze gaf zichzelf zo dadelijk wel een wasbeurt. Thomas verdween weer en ging een deur door. Nu was ze dus helemaal alleen. Lady deed voorzichtig een stapje buiten haar veilige plek en keek rond. Het was een andere plek,maar met dezelfde meubels. Wat had dit allemaal te betekenen? Waar was de rest van haar gezin? Waarom was enkel Thomas hier? Lady besloot dat ze straks vast wel weer naar huis gingen. Ja,dat was het! Straks ging alles weer mee en was ze weer helemaal veilig thuis. Tevreden met haar eigen conclusie ging de cyperse poes weer terug in haar mandje,nadat ze gezien had dat er een raam openstond. Haar instinct vertelde haar om naar buiten te gaan en naar huis terug te keren,haar verstand vertelde haar om veilig binnen te blijven. Ze koos voor het laatste en trok haar kop terug in het mandje als een schildpad.

Avontuur. Het wat iets waar de rode kat naar hunkerde. Na vele manen opgesloten te hebben gezeten in het huis van de tweebenige, was hij voor het eerst ontsnapt. En sinds die ene keer kwam het veel vaker voor. Steeds opnieuw kreeg hij een preek bij thuiskomst, werden speeltjes afgepakt en hoorde hij de boze stemmen van de tweebenige. Dit ging vaak gepaard met het gekrijs van de miniatuur versie, waardoor de aandacht al snel van hem naar het miniatuur tweebeentje ging, waardoor hij de kans kreeg rustig zijn plek bij de verwarming op te zoeken en daar zijn rust te vinden. De volgende dag ging hij er dan weer op uit.
En vandaag zou zijn moed een nieuw level bereiken. Toen hij namelijk een open raam zag, viel zijn blik hier meteen op en zette hij zich eronder. “Hallo?” riep hij naar binnen. Wist hij veel. Hij was nog nooit in de buurt geweest van een ander huis, maar hij hoopte op een vriendelijke reactie. Of geen reactie, want dat zou genoeg zijn om tot de conclusie te komen dat de kust veilig was. Dan kon hij een poging doen tot naar binnen komen.

Lady hoorde een stem van een andere kat. Een kater om precies te zijn. Hij sprak een woord onder het open raam. Een woord wat veel gebruikt werd. Misschien wou hij weten of hier iemand was,zodat hij dan als ze zweeg naar binnen sloop,maar misschien wou hij juist een gesprek voeren. Wel,hij kwam van buiten en dat betekende dus dat hij door van alles was gelopen. Lady haatte buiten,helaas werd ze altijd naar buiten geschopt als iedereen wegging. Moest ze antwoorden? Of kon ze beter zwijgen en hopen dat hij wegging met al zijn ziektemakers. Ze verschoof wat en keek naar het raam. "Als je naar binnen wilt,veeg je poten!"riep ze naar binnen. Een uitnodiging,maar hij moest wel wat doen,anders kwam hij er niet in hoor! Ze wachtte af,misschien was hij al weg.

Een stem klonk. De stem was overduidelijk van een kattin, dus Stark was onmiddellijk geïnteresseerd. Toen haar woorden tot hem doordrongen, realiseerde hij zich onmiddellijk dat dit een vreemde vorm van een uitnodiging zou zijn. Vandaar dat hij enkele passen naar achteren zette en zijn poten even over de grond haalde, in de hoop dat dit genoeg zou zijn voor de dame binnen.
Eenmaal door het raam heen gewerkt, landde de rode kat met een plofje op de grond. Met een geïnteresseerde blik keek hij rond. Het zag er anders uit dan zijn thuis. Heel anders. Hij wist niet echt waarom dit hem verbaasde. Hij had wel kunnen raden dat niet elk thuis er hetzelfde uit zag.
Zodra zijn blik op de kattin viel, stapte hij op haar af en kwam hij op een kleine afstand tot stilstand. “Hey,” zei hij nogmaals. “Ik ben Stark.” Voorstellen was sociaal, toch? Hij was niet zo ervaren in het binnen treden van de thuisplaats van andere katten en met kattinnen had hij al helemaal weinig ervaring. Hij was dus benieuwd naar wat ze zeggen zou, maar erg onvriendelijk leek ze hem niet. Immers had ze hem niet weg geprobeerd te jagen toen hij naar binnen riep.