The A Doc
3682
Afwezig
"Whatever"
| |
|  Onderwerp: Surprise  do 18 dec 2014 - 13:37 | |
| Met trage passen wandelde de gevlekte kater verder. Zijn groene ogen gloeiden zachtjes, hij was iets van plan, maar niemand wist echt wat. Hij stapte op de boom af, zijn spieren rolden onder zijn gevlekte pels en zijn haren glansden in het licht van de waterige zon. Met een rustige pas ging hij zitten en keek hij rond, alsof hij op iets wachtte.
{OPEN} |
|
Bunny
2607
Actief
"They say there are two really loud noises in the world - a bang when you expected a click, and a click when you needed a bang"
| |
| | Onderwerp: Re: Surprise do 18 dec 2014 - 13:39 | |
| Hier was ze aangevallen, door een vreemde zwarte kat. het was de eerste keer dat ze hier was sinds de aanval, en nog steeds stonden al haar haren overeind als ze eraan terugdacht. een zwart-witte kat zat tussen de vier bomen. Ze ging naast hem zitten, haar gelittekende gezicht een herinnering aan wat er gebeurd is.
|
|
Yanthe
802
Actief
I'm thє king of my own land. Facing tєmpєst of dust, I'll fight until thє єnd. Crєatures of my drєams raisє up and dancє with mє! Now and forєvєr, I'm your king!
| |
| | Onderwerp: Re: Surprise do 18 dec 2014 - 13:49 | |
| De jonge apprentice was al vroeg uit zijn nest gekropen en had het kamp al snel verlaten. Nu zat hij hoog in een boom en bestudeerde de omgeving. Toen Lurkingpaw in zijn blikveld verscheen, krop hij wat naar achteren. Hij had geen zin in een discussie. Hij had de afgelopen dagen discussies genoeg gehad, die hij vaak had gewonnen, maar nu werd het gewoon even te veel. Hazel was gewoon de beste, maar niemand wilde dat toegeven. Hij legde zijn oortjes plat en bleef zitten waar hij zat. Een tweede stem kwam hem tegemoet. Lurkingpaw en Windpaw. Misschien kwam hij nog wel eens iets te weten over die twee siblings. |
|
The A Doc
3682
Afwezig
"Whatever"
| |
| | Onderwerp: Re: Surprise vr 19 dec 2014 - 14:09 | |
| Hij keek even op toen hij iemand hoorde naderen. Haar geur was hem zo bekend, dat hij zich omdraaide en haar droog aankeek. Hij keek even naar het litteken dat over haar gezicht liep en knipperde even traag met zijn groene ogen. Hij gaf haar even een zacht kopje, maar zei verder niks. Soms hadden ze gewoon geen woorden nodig. Ze kenden elkaar al zo lang, ze konden elkaar zo verstaan. Hij keek even naar haar. Was hij er maar geweest voor haar. |
|
