Colours and rain[open]

Onderwerp: Re: Colours and rain[open] zo 11 jan 2015 - 9:11

Skinny Love was het niet helemaal met hem eens. Zij vond het bos toch wel mooier dan de stad. Oswald kon haar begrijpen. Hij was nooit echt buiten de stad geweest, maar hij had wel eens een klein wandelingetje gemaakt door eens stukje bos dat zo dichtbij de stad was, dat je de huizen nog tussen de bomen door kon zien. Het bos was best mooi geweest. Groen, levend, vol met vogelgeluiden. Maar Oswald had zich er niet op zijn gemak gevoeld. Het was geen veilige plek, zals zijn eigen huis. Achter iedere boom loerde gevaar. Het bos was mooi, maar het was wild.
"En opgezette hond? Ja, sommige tweebenen zetten graag opgezette dieren in hun huis. Beths man had een opgezette fazant in zijn werkkamer, maar ik vind een vogel een stuk minder verontrustend dan een hond", zei Oswald. De naaktkat zei dat zij inderdaad brokjes kreeg en ze vroeg hem wat Beth maakte. "Allerlei verschillende dingen. Vis, vers vlees, niet van muizen en eekhoorns, die zijn in tweebeenwinkels niet te krijgen, maar van bijvoorbeeld kippen en runderen. Kwartel, dat heeft ze ook wel eens voor me klaargemaakt. Het handige van die dingen is dat er al bij aankoop geen vacht of veren meer aanzitten. Het is erg makkelijk. Beth maakt er ook wel eens sauzen bij. Ze is een begaafd kokkin." Hij hoopte dat hij niet klonk alsof hij probeerde te pronken met zijn heerlijke maaltijden terwijl Skinny Love alleen brokjes kreeg.
“Je was dan waarschijnlijk net op het verkeerde moment op de verkeerde plek", zei de poes. "Tja, dat kan gebeuren. Ik ga het toch maar niet nog eens uitproberen. Ik heb geen behoefte aan avonturen." Daar was hij te oud voor. Toen hij jonger was had hij nog wel iets avontuurlijks in zich gehad, maar toen eigenlijk ook al weinig. Hij had over de daken geklommen, poezen versierd en de stad verkend, maar nooit was hij tussen de huizen vandaan gekomen om de bossen en velden daarachter te ontdekken.

Ze haalde haar schouders op toen hij vroeg of de hond was opgezet. “Ik heb geen idee of die was opgezet, het leefde in ieder geval niet. Ik vind ze vreselijk, ze lijken veel te echt. Ik vind dat katten pesten,” Er liep even een koude rilling over haar rug. Nee, ze vond die dingen echt maar niks. Ze spitste haar oren weer toen hij vertelde wat hij allemaal te eten kreeg. “Maar dat is vast niet zo vers als eigen gevangen prooi of wel?” Ze kon er nog steeds niet goed bij dat hij dat voer van de twolegs lekkerder vond. Het klonk niet zo vies als wat zij kreeg, maar ze werd er nog steeds niet echt warm van. Gaf haar maar haar zelfs gevangen prooi. “Ik snap alleen niet zo goed waarom ze er iets over heen zou doen, dat verpest de smaak toch?” Het was allemaal nieuw voor haar wat hij vertelde en daarom snapte ze er niets van. Toen ging het gesprek weer naar het bos en ze keek hem aan. “Nou als je een keer naar het bos wilt je mag altijd een keertje mee. Ik zal er voor zorgen dat je weer veilig terug komt.” Ze bood het hem aan, dan kon hij er mee doen wat hij zelf wilde. Ze was in ieder geval bereid om hem een keer mee te nemen.

Skinny Love hield duidelijk niet van opgezette honden en Oswald was het eigenlijk wel met haar eens. Ze zijn ook echt, wilde hij bijna zeggen, want opgezette honden waren natuurlijk gewoon echte honden, maar hij hield zijn mond. Hij dacht niet dat hij de poes er een plezier mee zou doen. "Nee", zei hij over het eten. "Maar het smaakt wel vrij vers. Het is wel iets minder bloederig, maar ik moet zeggen dat ik dat wel prettig vind." Hij vond het met echte prooien altijd zo'n zooitje worden en hij hield zijn poten graag schoon. "En die sausjes zijn juist erg lekker. Ze verpesten de smaak niet, ze versterken die, maken hem beter." Skinny Love stelde voor dat hij wel een keer mee kon gaan naar het bos en hij glimlachte. "Het lijkt me leuk om het bos weer eens te zien", zei hij met een knikje. Hij was er ook wel een beetje huiverig voor, maar dat kon hij als echte heer natuurlijk niet laten zien. Hij had zijn trots nog.

Ze vond het een beetje vreemd dat hij het eten op die manier lekker vond, maar ja waarschijnlijk omdat hij dat gewend was. Zijzelf vond het juist minder lekker als het vlees niet meer net gevangen was. Maar goed, iedereen zijn eigen smaak. Ze vond het alleen wel raar dat die sausjes dan de smaak versterkten. “Hoe kan dat dan, want je mengt toch iets door het vlees?” Ze kon het zich eigenlijk niet voorstellen. Ze vond het apart klinken. Ze geloofde hem wel, maar ze zag het nog niet bepaald voor zich. Toen hij zei dat hij het bos wel weer een keer wilde zien, glimlachte ze. “Je bent welkom om een keer meer te gaan. Je moet maar aangeven als je mee wilt.” Ze knikte hem even toe terwijl ze dat zei.

“Hoe kan dat dan, want je mengt toch iets door het vlees?” vroeg Skinny Love. "Het is moeilijk uit te leggen..." antwoordde Oswald. Hoe legde je de geweldige werking van sauzen uit aan een kat die enkel brokjes en zelfgevangen prooi at? “Je bent welkom om een keer meer te gaan. Je moet maar aangeven als je mee wilt", zei de poes over het bosplan. Oswald glimlachte. "Waar kan ik je vinden?" vroeg hij. Als hij ooit wilde voorstellen naar het bos te gaan, moest hij haar eerst weten te vinden, anders zou het een beetje lastig gaan.

Ze liet het er bij zitten toen hij zei dat het moeilijk was om uit te leggen. Dan had ze het er maar niet meer over, want ze kon het toch niet zo goed voorstellen. Dan zou ze het zelf moeten proeven om het te kunnen voorstellen, maar dan nog wist ze niet zeker of ze het überhaupt wel lekker vond. Ze had sowieso niet zo de behoefte om het te proeven. Er ontstond een glimlachje rond haar lippen toen hij vroeg waar hij haar kon vinden. Ze knikte achter het bankje en naar rechts. “Het is acht twolegnesten verder wanneer je het park uitloopt naar rechts.” Ze keek hem weer aan. “En als je het niet kunt vinden er zijn genoeg katten die weten waar ik woon.” Grinnikte ze daarna.

Oswald keek in de richting die Skinny Love aanwees. Het was een straat waar hij al vaak genoeg doorheen gelopen was op zijn wandelingetjes, maar hij had nooit geweten dat de poes daar woonde. Park uit, naar rechts, acht huizen verder. Dat was te onthouden. Hij knikte. “En als je het niet kunt vinden er zijn genoeg katten die weten waar ik woon”, voegde Skinny Love er nog aan toe. Oswald glimlachte. Ja, dat deze kat veel katten kende was wel duidelijk, gezien haar kennis over hem, en over waarschijnlijk de meeste katten uit de buurt. "Ik zal het onthouden", miauwde hij. nadat hij dit had gezegd, keek hij even naar de lucht. Hij merkte nu pas dat de regen een stuk minder erg was geworden, al was het nog steeds niet droog. Wel begon het donker te worden. De eerste straatlantaarns sprongen al aan. Hij was alnger buiten gebleven dan eerst zijn plan was geweest. "Ik denk dat ik maar weer eens terug moet naar Beth. Het is bijna etenstijd en ze zal ongerust worden als ik erg laat thuiskom." De oude vrouw maakte zich nogal eens zorgen als hij lang wegbleef. Dan was ze bang dat hij ergens 'een rustig plekje had gezocht', zoals ze dat zeiden. Niet dat dat er voor zijn eigen gevoel aan zat te komen. Hij was niet de jongste, maar hij voelde zich nog fit genoeg. Maar hij wilde Beth niet ongerust maken. Hij sprong van het bankje op de grond. "Nog een fijne avond, Skinny Love. Ik zal je binnenkort eens op komen zoeken voor het beloofde uitstapje", zei hij met een vriendelijke glimlach. Hij knikte een keer, draaide zich om en stapte weg. Park uit, naar rechts, acht huizen verder, dacht hij en zijn pas was fris en levendig bij het vooruitzicht aan de warmte van zijn huis, het heerlijke eten en de liefdevolle aanwezigheid van Beth.

[topic uit]

Onderwerp: Re: Colours and rain[open]