The theories catch fire | Starlingpaw

Nou, het was hem gelukt. De tabby kitten van ongeveer tweeënhalve moon zat bij de grens. Hij had niks in het kamp, geen vrienden, geen siblings die hem tegenhielden. Mocht Chillykit dat willen proberen, dan zou het dat waardeloze ding toch niet lukken. Zijn moeder zou hij misschien gehoorzamen, maar die had eigenlijk ook lak aan de regels. Dus deed hij lekker wat hij wilde. In deze clan leken ze nooit op te letten. Hij had Coyotekit en een vriendje al lang het kamp meerdere malen uit zien glippen, en hijzelf was natuurlijk de kitten die het meeste wegging. De warriors waren ook nog eens slecht opgevoed. Ze hielden hem nooit tegen. Of misschien waren ze bang van hem? Geweldig. Volwassen katten die bang waren voor een kitten. Riverclan bang voor kittens. Hij was nu verscheidene manieren aan het verzinnen hoe hij bij een gathering kon komen om het te vertellen aan de andere Clanleiders. Misschien waren Thunderclan, Windclan en Shadowclan ook wel bang voor kittens! Van Thunderclankatten zou hij het nog verwachten. Hun leider was immers een kittypet. Oh nee, die was dood. Maar hun nieuwe leuder was een Skyclanner. Hij lachte gnuivend. Wat een onzin allemaal in Thunderclan!

Ze voelde het. Bijna was het zover. Haar grootte matchte die van de meeste warriors nu wel en niet zoveel prooien wisten nog aan haar klauwen te ontkomen. Helaas had ze nooit echt kunnen oefenen met vechten, wat haar toch wel redelijk deed teleurstellen. Misschien ooit nog wel.
Wat verveeld sjokte ze langs de brede grens met RiverClan, de Clan die ervoor had gezorgd dat ze nu een groot stuk grond waren kwijtgeraakt. De grijze poes snoof en gooide haar neus in de lucht en rook toen meteen die walgelijke vislucht en ja hoor, verderop stond de dader. Bij het zicht alleen kropen haar mondhoeken wat omhoog. "Wat moet zo'n kleintje daar?" Lachte ze hardop. Dat was zeker een kitten ja.

Oh, getver. Er kwam zo'n Thunderclanding aan. Nog op meer dan vijf vossenlengtes afstand kon Joltkit de kittypetgeur al ruiken. In ieder geval, zo beeldde hij zich dat in. De effen grijze poes kreeg hem in de gaten. Ze glimlachte. Grijnsde, eerder. "Wat moet zo'n kleintje daar?" vroeg ze lachend. Kleintje? Had ze dat gezegd? Hij grijnsde op dezelfde wijze als zij dat had gedaan. "Kijken. Of is dat verboden?" Dat hij weinig sprak hoefde zeker niet te betekenen dat hij het niet kon. "En wat doet een kittypet als jij op Thunderclanterritorium?" kaatste hij tussen neus en lippen door terug, alsof hij haar echt verwarde met een kittypet. Hij keek haar niet eens uitdagend aan. Wel voldaan. Hij wachtte af tot ze misschien boos zou worden ofzo. Hij zou naar achter springen, en daarmee zou zij zich op Riverclanterritorium bevinden. Het enige wat hij niet wist was dat dat niet zou gebeuren.