Quinty 1869 Afwezig
| |
| Onderwerp: Look me in the eye and say me you don't see what you did to me [Whitelion] ma 29 dec 2014 - 14:49 | |
| De jacht was moeizaam, de prooi bleef weg. Leaffall was niet goed gekomen en het leek alsof de moorlands nog stiller waren dan normaal. De kleine calico kattin liep over deze moorlands heen. Haar gedachten waren niet zo zeer bij de jacht, dan wel bij de drie kittens die ze bij een andere queen had achtergelaten. Ze wilde een frisse neus halen, maar het kamp had verstikkend gewerkt. Daardoor had ze met een beetje geslijm de guard katten zo ver gekregen dat ze het territorium in mocht, zolang het niet al te ver was. Ze had erom gesnoven en zich bedacht dat ze dat vast zelf wel kon bepalen. Haar blauwe ogen stond fel, terwijl ze niet probeerde te letten op de leegte die ze aan haar linkerkant zag. Het wennen aan het blinde oog ging langzaam, maar voordat ze weer Warrior kon worden moest ze ermee om leren gaan. De kattin wilde niet nu al de Elderden in, niet door iets wat híj had gedaan. Ze snoof zachtjes en ging zitten, terwijl een felle wind haar in de rug stak en haar lange vacht over d'r oren waaide.
|
|
Bunny 2041 Actief
| |
| Onderwerp: Re: Look me in the eye and say me you don't see what you did to me [Whitelion] ma 29 dec 2014 - 15:41 | |
| In gedachten verzonken liep hij over de moorlands. Het was alsof hij door een onzichtbare macht naar hier getrokken werkt, hoewel het in werkelijkheid de bekende zoete geur van Icyrose was die hem onbewust naar hier leidde. Hij zag de calico poes zitten, maar het zag er niet naar uit dat ze hem opgemerkt had. Ondanks wat hij haar aangedaan had, hield hij nog steeds van haar. Zoals hij van Dinfur hield. hij had het eerst niet willen toegeven, maar na de ruzie had hij veel tijd gehad om na te denken. Voorzichtig kwam de witte kater dichterbij. Hij wist dat hij met zijn woede-uitbarsting zijn laatste kans verspeeld had, maar wat kon hij eraan doen. Hij had dat deel van zichzelf niet in de hand. Hij wou de verwonding niet zien die hij had toegebracht, wou de woede of het verraad in het ijzig blauwe oog dat overgebleven was niet zien. Hij wou dat alles was zoals het ooit geweest was, dat hij weer gelukkig kon zijn. Daarom ging hij een eindje achter haar zitten, de wind in zijn rug.
|
|