Walkin' with my brother

Onderwerp: Walkin' with my brother di 5 apr 2011 - 17:53

Vier paar wollige gemberkleurige pootjes liepen op de droge grond. De zon scheen goudachtige op het gingerkleurige vachtje van een kitten. Groene oogjes staarde vrolijk voor zich uit. Niks kon de dag van deze blije kitten kunnen verstoren. Ze was heerlijk aan de wandel. Bijtjes vlogen om het jonge poesje heen, opzoek naar hun honinggraat. En schattig melodietje weerklonk uit het mondje van het katje. Af en toe stnd ze stil, om even met haar ogen dicht de warme bosgeuren op te snuiven. Dan huppelde ze weer verder. Wanneer ze zich omdraaide zwiepte haar pluizige staartje vrolijk heen en weer. Vlinders vlogen van her naar der, van de ene naar de andere kleurrijke bloem. Het was een vrolijk tavereel, en ook deze kitten, Honeybee, vond dat.

------

Het was een heerlijke dag om eens lekker met je broer te gaan wandelen vond Honeybee. Ze was alweer volkomen gewend aan het leven op aarde, het was namelijk nog niet zo lang geleden dat ze geboren was. Vrolijk tierde ze wat rond, ondertussen opzoek naar Viper. De zon scheen veilig, niet te warm, niet te koud. Ze kwam na een tijdje dwalen weer bij haar moeder terecht, waar ze Viper aantrof. "Kom je mee? Ik ga weer even een eindje wandelen!" Honeybee ging wel vaker uit wandelen, zo ongeveer elke dag een paar keer. Heerlijk vond ze het om de zoete geuren van honing haar dag te verblijden. Ongeduldig zwaaide ze met haar staart. "Hè, kom je nog?" ze wou zo snel mogelijk vertrekken. Lekker praten, stoeien enz. Gewoon kittengedrag vertonen!

Viper werd wakker gemaakt door een kleine stem. Hij opende zijn ogen en zag zijn zusje Honeybee. Al snel had ze een vraag voor hem in petto. "Kom je mee? Ik ga weer even een eindje wandelen!" mauwde ze enthousiast. Viper was net wakker, nou eigenlijk wilde hij nog even slapen, en keek het kleine poesje aan met vermoeide ogen. *gaap* "Oke, als jij een plek vind waar ik wandelend kan slapen!" snorde Viper. Hij was van plan om eens lekker uit te slapen, maar hij wilde zijn zusje niet teleurstellen. Honeybee was al ver vooruit gaan lopen en werd wat ongeduldig. "Hè, kom je nog?" mauwde ze van een eindje verder. " Viper keek omhoog. In de heldere blauwe lucht was geen wolk te zien. Het zal een mooie dag worden vandaag dacht Viper. Toen gaf hij zichzelf een lik, maar het kwam nogal dom over. Viper was nog steeds niet helemaal wakker en viel achterover. Als Honeybee dit maar niet gezien heeft! Viper schaamde zich. Okal was hij nog een kitten, hij wilde niet dat andere hem voor gek zien staan. Hij krabbelde snel overeind en richtte zijn blik op Honeybee die naar de bijen zat te kijken. " Ik kom eraan!" mauwde Viper. Toen huppelde hij met opgeheven staart naar Honeybee. Klaar voor een lange wandeling.

Echt een opmerking voor de slaperige Viper! Bedacht Honeybee triomfantelijk. Ze moest lachen toen haar broertje na een duffe lik achterover viel. "Ik kom eraan!" miauwde Viper terwijl hij vrolijk op haar afkwam. "Sorry dat ik je heb wakker gemaakt!" zei ze met een vette knipoog en een speels duwtje. Ze had nog geen idee waar ze naartoe zouden gaan, dus zei ze maar: "We gaan naar waar onze zintuigen ons brengen!" ze had werkelijk geen idee wat het betekende, maar ze had het mamma welleens tegen pappa horen zeggen. Honeybees vetjes trippelde over de droge aardee. Ze liep weleenswaar wat stuntelig, maar dat hoorde nou eenmaal bij je kitten zijn! En, blij als altijd, liep ze door, met de warme van de zon op haar vacht en de weerspiegeling van de bomen in haar amberkleurige ogen. Na een tijdje had ze geen ideevmeer waar ze waren. Ze had ook niet opgeled en was zo met haar gedachtes bezig! Nouja, Viper zou het nog wel weten, dacht ze en liep weer stevig door, met opgeheven staart en hoofd. Make every day a beautiful day! Maak elke dag een mooie dag, dat was haar levensmotto! Je leeft, dus waarom zou je niet elke dag plezier maken? En dat opzicht was ze anders dan haar broers en zussen. Ochtendhumeur? Slecht opstaan? Ze kon het zich haast niet indenken!

Honeybee bleef even staan tot Viper bij haar was. Ze begon weer iets te mauwen. "Sorry dat ik je heb wakker gemaakt!" zei ze. Ach, ik ben nu al wakker laten we beginnen! "We gaan naar waar onze zintuigen ons brengen!" voegde ze eraan toe. Viper volgde Honeybee met klunselige stappen. Zijn poten waren duidelijk nog niet helemaal wakker. Morgen stuur ik papa om met Honeybee te gaan wandelen! dacht Viper stiekem. Natuurlijk vond hij het leuk om met zijn zusje te wandelen. Altijd in het hol liggen vond Viper ook saai worden. Viper sloeg met zijn staart de muggen van zijn rug af. Warm weer betekende zwermen van muggen! Viper begon een beetje achter te lopen. Honeybee was nog steeds met opgeheven staart verder aan het lopen. Ze was altijd zo blij elke dag. Viper zou dat ook willen. Hij nam zijn leven nogal serieus, en voelde zich nu al een krijger. Soms zou ik net als Honeybee willen zijn, je nergens druk over maken. Niet denken aan het feit dat je later misschien dood zou kunnen gaan in een strijd... Viper zette snel die gedachtes uit zijn hoofd, en liep verder. Opeens rook hij iets. Was het prooi ? Misschien zou hij zijn eerste muis wel kunnen vangen vandaag! Viper sprong een bosje in, en daar zat een dikke muis te knabbelen op een zaadje. Viper bukte laag om de muis te besluipen. Snel sprong Viper uit de struiken en legde zijn pootjes op de muis. Het diertje was bijna ontsnapt, maar Viper doodde het met een snelle beet. Viper voelde zich warm met trots, zijn eerste prooi zelfgevangen! Snel pakte hij de muis op om het aan Honeybee te laten zien. Ze was al verweg aan het lopen en misschien had ze al gemerkt dat Viper weg was. Viper hield zijn staartje hoog in de lucht en zag Honeybee dichterbij komen. Viper rende als een speer naar haar toe om zijn prooi te laten zien, hij hielt van opscheppen. " Honey...Honeybee!! Kijk wat ik heb gevangen! De dikste muis van het hele bos!! " Viper stopte recht voor Honeybee's snuit, met de muis. Hijgend legde hij de muis neer op de grond en wachtte af wat Honeybee ervan vond.

-Sorry voor de vreselijk late reactie broertje!-

Honeybee's ogen werden groot bij het zien van de vangst van haar broertje. 'Is dat niet zielig?,' vroeg ze half tegen zichzelf. Maar ze wist dat ze zonder prooi zou verhongeren. Dus ze had geen moeite aan de gedachte aan haar eerste prooi; een muisje? Ze zou als ze groter was een hele kudde konijnen vangen! Ze zou de sterkste en loyaalste kat van het hele woud worden. Ze zou een eigen Clan beginnen, en íedereen was welkom. Jammer dat ze Rogue was vond ze het niet; ze was heerlijk vrij; niemand zei wat ze moest doen. Ze gaf haar broertje een groot compliment me zijn eerste vangst. Na haar felicitatie liep ze weer door. Waar ze nu waren wist ze niet. Nou ja, ze zouden gewoon omkeren en teruglopen.. Toch? Ze stond abrubt stil, maar huppelde bijna net zo snel weer door. 'Is het geen heerlijk weer? Geen wolkje te zien,' dat laatste wist ze niet zeker, het bladerdak overdekte de blauwe lucht, maar het leek haar sterk dat het met wolken dit weer kon zijn. Ze kwamen langs een appelboom. Mooie rode appels hingen erin, van die grote. Eentje lag er op de grond en was prooi van het prooi geworden. Maarja, dat was de levensloop: Een kat eet prooi; prooi een fruit of insectjes; insecten eten... Wat eten insecten? Andere insecten? Algen? Eten ze wel? Eten ze bladeren? Maargoed, ook bladeren hebben voeding nodig, water. Iedereen heeft elkaar nodig om te overleven! Wat heb ik dat toch weer goed bedacht! dacht Honeybee trots. Waar zou Viper nu aan denken? Dat was de gedachte waarmee ze tot stilstand kwam. Ze draaide zich om.

Onderwerp: Re: Walkin' with my brother