A gentleman doesn't curse

Onderwerp: A gentleman doesn't curse za 27 dec 2014 - 20:55

De slanke crémekleurige kater liep door het camp. Hij had net een muisje kunnen vangen en wou het nu op de prooistapel leggen. Echter hadden zijn poten het daar niet op voorzien, want hij struikelde en liet zijn prooi op de zanderige grond vallen. Zelf viel hij ook met zijn neus op de aarde. Hij had bijna een vloek uit zijn muil laten ontsnappen, maar al sinds kleins af aan had zijn moeder hem gezegd dat het niet goed was om te vloeken, en dat was alles wat hij wou. Goed zijn. vriendelijk, en beleefd.

~Eerste post Fawnstep (a)

De zwarte kattin slenterde door het kamp heen, misschien moest ze maar wat gaan jagen. Het liefst wilde ze nu met niemand praten, gewoon om niemand tot last te zijn en weer ruzies te veroorzaken. Fawnstep liep daarom op een redelijk snel tempo door het kamp heen, in de richting van de uitgang. Vlak voor haar poten struikelde er echter een créme kleurige warrior. De zwarte kattin stopte en keek hem wat twijfelend aan, hier had ze toch niks mee te maken? Voorzichtig deed ze een stapje achteruit om de kater wat ruimte te geven. "Gaat het?" mauwde ze toen voorzichtig, niet goed wetend wat ze moest doen. Gewoon doorlopen was ook zo wat..

Snel krabbelde hij weer recht, maar het noodlot had al geschied. Een zwarte poes, ongeveer even oud als hem, stond bij hem. "Gaat het?", vroeg ze. Hij knikte, met een licht buiginkje, en antwoordde; "Natuurlijk, mejuffrouw", beleefd als altijd. Misschien ging hij er soms iets over, maar hij kon het niet helpen. "En hoe is uw dag?" Creamrose was ook een erg sociale kater, die altijd wel in was voor een praatje. Hij zag zich graag als de goedheid zelve, maar dat was een geheim van hem. Het zou opschepperig zijn om dat luidop te zeggen, en dat was dan weer onbeleefd, en als er iets is wat hij niet was was het wel onbeleefd.

~Ik ga er toch vanuit dat ze ongeveer even oud is als hem (a)

De kater kwam weer overeind, gelukkig was hij niet gewond. Nee, dat zou geen handigheid zijn nu ze zonder gezonde medicine cat zaten. De kater knikte toen, en maakte toen een buiginkje voor haar, wat haar nog meer onzeker liet voelen. "Natuurlijk, mejuffrouw," mauwde de kater toen op een beleefde toon, waarbij ze een ongemakkelijke glimlach op haar snuit toverde. "En hoe is uw dag?" vroeg de kater toen. Fawnstep was niet echt een prater, niet meer althans. "Redelijk.." mauwde de zwarte kattin toen en keek naar de licht rossige kater. "Die van.. jou?" Ze wist niet precies of ze nu ook met 'u' moest gaan spreken maar besloot het niet te doen. Beetje ongemakkelijk dit.

"Redelijk..", antwoordde de poes. Creamrose ging iets dichterbij staan en herkende haar nu als Fawnstep. "Die van.. jou?" Hij knikte met een glimlachje om zijn lippen. "Mijn dag was perfect, dankuwel dat je het vraagt.", antwoordde hij, zijn stem fluweelzacht. Maar hij was bijna zijn prooi vergeten! "Als u me even wilt excuseren.." Er lag een verontschuldigende blik in zijn ogen als hij zich omdraaide en het muisje op te pakken. Daarna liep hij soepel op de prooistapel af en legde het neer alvorens zich weer naar Fawnstap te keren. "Ik ben soms ook zo onhandig..", zei hij zachtjes met een vriendelijke glimlach.

"Mijn dag was perfect, dankuwel dat je het vraagt." De poes glimlachte nog altijd wat ongemakkelijk en luisterde hoe hij met zijn fluweelzachte stem tegen haar praatte. "Als u me even wilt excuseren.." De kater keek haar wat verontschuldigend aan, pakte zijn muisje op en bracht het toen naar de prooistapel. De zwarte kattin bleef staan en liet haar ogen door het kamp glijden. "Ik ben soms ook zo onhandig.." De kater was vriendelijk, maar de poes voelde zich ongemakkelijk. Niet dat dat vreemd was, want zo voelde ze zich altijd de laatste tijd. "Oh.. uhm.." murmelde ze toen wat ongemakkelijk en keek naar de kater. "Je kan me ook gewoon met 'je' aanspreken.."

"Je kan me ook gewoon met 'je' aanspreken..", zie Fawnstep, en ze klonk wat ongemakkelijk. Creamrose keek haar aan met een schuldbewuste uitdrukking in zijn amberen ogen. Hij wist dat sommigen zich ongemakkelijk voelden bij zijn eeuwige beleefdheid, maar meestal had hij dat niet door voor ze het zeiden. "Als je dat liever wil", antwoordde hij, een voorzichtige maar beleefde glimlach om zijn lippen.

~Kort

"Als je dat liever wil," mauwde de kater toen, met een voorzichtige glimlach rond zijn licht rossige snuit. De zwarte kattin glimlachte nog altijd wat ongemakkelijk. "Creamrose, toch?" vroeg ze toen voorzichtig. Vaak was de kattin wat afwezig geweest in haar leven, en had nooit veel vrienden gemaakt behalve Thrush in haar apprentice periode.

"Creamrose, toch?", vroeg de zwarte poes. Zijn glimlach werd ietsje groter toen hij knikte. "De enige echte!", antwoordde hij, een vleugje humor in zijn amberen ogen. "En jij bent Fawnstep, nietwaar?", voegde hij er nog aan toe, waarna hij voorzichtig een stapje dichterbij zette. Hij hield er niet van als hij zo ver van iemand stond dat ze naar elkaar moesten roepen om elkaar te verstaan.

Onderwerp: Re: A gentleman doesn't curse