Silence

Onderwerp: Silence di 16 dec 2014 - 12:03

Het was koud, regenachtig en stormachtig. Stom weer dus. De flamepoint kater snoof eventjes en zette een nieuwe stap in het drassige gebied. Er was amper iets te ruiken hier, behalve de zure geur van regen. Gelukkig had de kater wel een beetje zijn dag, het was niet zo dat hij verschrikkelijk geïrriteerd was, maar sommige dingen - BloodClanners, zeikende katten, irritante katten ect.. - dat gevoel weer konden aanwakkeren. Hij had gewoon geen behoeften aan nadenken. Hij dacht niet al te graag na. Hij deed gewoon altijd alles. Nou ja, bijna alles. Hij dacht er wel even over na om in zijn eentje een of ander clankamp in te gaan, al was er een kans dat hij dat zelfs deed. Hij was niet dom, maar nadenken deed hij niet. Zoals hij zelf altijd zei; Ik moet mijn hersenen sparen voor later, als ik oud ben en wijs moet zijn. Als hij nu al de wijze elder uit moest hangen, was er niets meer over voor laten, dus dat was niet het perfecte plan. Hij vond het prima opgelost zo, dus deed hij gewoon alles wat hem kon doden. En als hij zo kansloos bleef, was de kans groot dat hij het oude, wijze elder-tijdperk niet eens meemaakte. Ja ach.

+ Jeff. *Sorry voor de flutpost :'D*

Onderwerp: Re: Silence di 16 dec 2014 - 20:56

Een klauw raakte zijn gezicht, en kort viel Jeff achterover. De klauw had het vel op zijn neusbrug opengereten, en hij voelde hoe bloed opwelde in de wonde. Het gleed via zijn neus naar zijn modnhoeken, en hij likte het op, maar het bleef stromen, en drupte van zijn kin op zijn borstkas, naar zijn poten. Hij schudde zich uit, en bloed vloog tegen zijn vijand aan, die hem honend aankeek. Jeff gromde, en vloog zijn vijand naar de keel. Zijn eigen klauw haalde de hals van de kat open, en die begon ook instant te bloeden, en de vijand hoestte bloed. Jeff wist dat de kater in een paar uur dood zou zijn, tenzij hij geholpen werd door die Twoleg persoon die katten genas door draadjes door wondes te stoppen. Hij had twee Kittypets erover horen praten. De tabby grimaste, en liep weg, met de hevig hoestende kat achter zich.

Jeff liep wat verder, tot hij in de verte een kat zag. Een rossige kat, dacht hij te zien van de afstand. De Rogue bleef meteen stilstaan, en keek verbaasd, maar daarna snel weer serieus en kalm. Voorzichtig ging hij zitten, en bleef kijken naar de kat.