{SPT - Open} Burnt

Nee, niet weer.. Een zucht verliet zijn bekje waarna hij zijn kopje terug naar beneden haalde. Hij had zonet de verse geur van Windclan opgevangen, en aangezien hij wist dat hij zich op Shadowclan gebied bevond, was er een belletje bij hem gaan rinkelen. Er moest toch werkelijk iets mis zijn met hun zintuigen? Serieus, kom op zeg. Konden ze zich dan echt niet aan de regels houden en de grenzen respecteren? Hij wou hun koppen wel eens zien als hij iedere dag enkele konijnen van hen ging stelen. Maar Wolftail was een kater van eer en trots, nooit zou hij zich laten zakken tot het niveau van zo'n konijnenvreter.
Met ruime pootstappen baande de breed gespierde kater zich een weg achter de markeringen. Hij wist na verloop van tijd ze altijd wel te vinden. Het was zo'n gewoonte geworden om katten van het gebied af te jagen, dat dit een routine voor hem was. Maar vaak was slechts één blik op hem al genoeg om de anderen schrik aan te jagen. Wolftail wist dan ook dat hij er alles behalve vredig uitzag. En anders dan de rest van Shadowclan, had hij meerdere vecht technieken geleerd. Vroeger als apprentice was hij een tijd getraind geweest door twee gevreesde rogue's. En hij moest toegeven dat deze ongekende vecht technieken vaak van pas kwamen.
Zodra de krijger gearriveerd was bij de plaats waar de rat zich bevond, snoof hij even diep. 'Waag het niet bij haar in de buurt te komen,' Hoorde hij plots iemand zeggen. Tallshadow? Wat deed die nou weer hier? Eigenlijk was dat best een stomme vraag, afgezien de nieuwe krijger zich gewoon in zijn eigen territorium bevond. Maar nadien gleed zijn blik naar een jongere poes, eentje die hij herkende als Slatepaw. Uiteindelijk richtte hij zich tot de zwart witte Windclan warrior. "De weg kwijt gespeeld?" Miauwde hij, toonloos maar met een zekere ingewortelde dreiging. Zijn felle blauwe blik priemde zich in die van de indringer, wetende dat hij geen schijn van kans maakte tegen zowel hij als Tallshadow.

Met snelle passen rende de gevlekte apprentice door het woud. hij had de windclan geur al opgepikt en hij was er meteen op af gegaan. Hij wist niet van wie het was, maar hij zou het uitvinden en de eigenaar afmaken. Zijn blik hard en koud, de druppels sloegen in zijn gezicht, maar eerlijk gezegd kon het hem niet zoveel schelen. De geur was langzaam aan het verdwijnen, maar dan opnieuw, deed het hem niet veel. Hij wist naar waar de Windclan kat was gegaan, Burnt Sycamore. Toen hij een geschreeuw hoorde, draaide hij wat en rende hij in de richting, de stem herkende hij als die van Slatepaw en zijn hart raasde even een paar slagen sterker, zijn klauwen kwamen uit zijn hulsel. Hij ontblootte zijn tanden. Hij mocht haar! Hij mocht haar echt graag! Want ze was een kat die hem leek te begrepen en die echt nadacht over hoe hij zich -niet- voelde. Hij voelde zich goed bij haar, gewoon als... Vriendin? En hij wilde niet dat er iets zou gebeuren met haar, een beetje hetzelfde als met Wind en Ivy. Misschien ook met Rough, maar het verschil met haar en de tabby grijze apprentice was dat Rough zich wel kon verdedigen en sterk was. Er zat veel verschil in.
Toen hij eenmaal een onbekende pels zag en Tallshadow die achter de kater schoot, twijfelde hij niet langer en schoot hij aan razendsnel tempo op de zwart-witte kater. Zijn klauw raasde langs diens kop en hij draaide zich razendsnel naar hem en reageerde immens snel door omhoog te springen en een klauw tegen diens kin te slaan, een klop tegen de onderkant van zijn kop. Hij won hoogte en besloot naar voren te leunen, op diens rug te springen en zijn klauwen erin te boren waarna hij zich afzette en naar voren sprong om zich naast Tall te voegen en even naar de warrior te kijken, zijn blik hard en koud. Hij had eerlijk gezegd gedacht dat dit de apprentice zou zijn die hij een keer had aangevallen, maar zo was het niet. Hij zette zich klaar, klaar om alles op te vangen.

Wat begonnen was als een gewone wandeling tussen de naaldbomen, leek een hele andere weg in te slaan toen Ghost bij een van de mijlpalen van het ShadowClan territorium aan kwam. Je had geen ogen nodig om te kunnen vertellen wat hier gaande was. De WindClan geur was vers, maar leek maar van één kat af te komen. Naast de buitenstaander rook hij twee apprentices en twee warriors van zijn eigen Clan. De situatie was hoorbaar in het dreigende gesis en gegrom dat van de katten af kwam. Zogenaamd niets vermoedend liep Ghost half tegen de WindClanner op, waarna hij een paar onhandige passen achteruit zette. "Enkel een dwaas zou toch zeggen dat je er verstandig aan doet het op te nemen tegen vier ShadowClan katten. Ben je een dwaas?" vroeg hij op nonchalante toon. Als de kat hem aan zou vliegen dan was dat maar zo, hij was niet bang voor het onbekende.

In het kamp was het rustig. Vele warriors waren of op een patrouille gstuurd, of indivivueel aan het jagen. Leafbare kwam er aan, dus genoeg jacht patrouilles konden er niet zijn. Nog een aantal warriors waren in het kamp om daar alles op orde te houden. Een zucht verliet haar bek toen haar ogen zich op de medicine cat den vestigde. Ja, alles liep dan misschien goed, dingen waren niet super goed. De zwarte poes stond op, rekte haar poten uit, voornamelijk haar linker achterpoot, gezien die nog steeds stijfjes voelde, vooral na het zitten, liggen en stilstaan. De poes melde bij Shrewstar even afwezig te zijn, en ging er vandoor.
Uit het kamp zette ze een sprintje, die zich al snel versnelde bij het reuken van Windclan geur, afkomstig in de richting van The Burnt Sycamore. Ze versnelde haar pas nog meer, waarbij haar achterpoot begon te protesteren. Ze negeerde het als of het een irritante strontvlieg was en hoorde al snel stemmen. Als eerste kwam Slatepaw in haar zicht, en vervolgens haar warriors, een elder, en Lurkingpaw. Innerghost liet een luide grom horen en kwam te voorschijn. Ze had een withekel aan Windclan. De Winclan kat had Wolftail aangevallen, en Innerghost aarzelde geen moment en wierp zich tegen de Windclan kat aan zodat hij van Wolftail af zou zijn. Geen gevecht nu, ze wou weten wat hier gaande was, en als het aan Innerghost lag, zouden ze de Windclan kat persoonlijk terug brengen naar het Windclan kamp, wou ze meteen een woordje met Everstar spreken. Geen slecht idee. "Wat is hier in Starclans naam gaande?!" Klonk haar stem, kwaad. Haar lontje was kort, en dat was te merken. Don't mess with Innerghost and what belongs to her.

Hoe makkelijk het was voor anderen om hem te onderschatten. De pogingen van de WindClan kater om hen af te leiden met woorden waren tervergeefs. Hij sprak zichzelf tegen. Alle sterke katten hier? Dat waren toch slechts twee apprentices een elder en twee warriors, waarvan één nog vreselijk jong. Ghosteyes hoorde vaag wat over de elder wegbrengen, maar was te gefocust op wat er gaande was met de WindClanner om zich daar nu zorgen over te maken. Als ze hem terug in het kamp wilde hebben tegen zijn wil in, dan zouden ze hem moeten slepen. Voor het verder uit de hand kon lopen verscheen Innerghost en liet de indringer dan eindelijk zijn ware toestand zien. De kat liet zich overspoelen door emotie en daar bracht hij zichzelf mee in gevaar. Ghost kon enkel hoofdschuddend luisteren naar zijn uitbarsting.

"Kan jij met Slate de elder in veiligheid brengen?" Hij keek even opzij naar de warrior en ontmoette diens goudgele ogen. Na enkele tellen knikte hij. "Ok, als jij me belooft hem af te maken," zei hij terwijl hij een stap terug pakte. O ja er was nog eens doodleuk een elder komen aflopen... Fijn echt fijn... Hij zuchtte even en sprong simpel aan de kanten toen de Windclan kater op hem af liep. Toen hij hem passerde scheerde hij even snel met zijn klauwen langs dien zij, waarna hij snel wegschoot naar Slate. Toen de windclan kat iets begon te ratelen, keek hij even naar de grijze kattin. "Kom, ik moest je wegbrengen van Tall," zei hij terwijl hij even omkeek om te kijken wat er gebeurde. Iets met praten en vechten, maar eerlijk gezegd, lette hij niet zoveel op. Hij zag ook hoe Inner erbij kwam en liep dus naar de elder. Hij had geen ogen. "Ik moest u mee terug nemen," zei hij met een knikje, waarna hij afwachtte op wat de kater zou doen.