A lot of evil cats...

Rustig lag de rode tabby zijn lange vacht te wassen in het parkje van zijn clan. Voorzichtig haalde hij de plukken bruine vacht uit de zijne vandaan. Hij had een hekel aan kittypets die zichzelf helemaal geweldig vonden en dachten dat ze hem zo één, twee, drie wel aankonden. Dat ging dus mooi niet gebeuren. 'Hey, is dit een kattenbijeenkomst?' Hoorde hij ineens voor zich, een kleine bruin witte kitten. Snel snoof hij de geur van de kitten op. Het was een bekende Rogue geur, maar van wie? Al snel schoot het hem te binnen. "Snake," siste de kater terwijl hij recht op ging staan. Snel pakte hij de kitten bij zijn nekvel en liep zonder ook maar een ander aan te kijken het park uit. Het was geen goed plan om met een kitten naar de Twolegplace te gaan. Die dingen werden helemaal gek als ze een kitten zagen. Dan was het Rogue Territory nog het veiligst. Eenmaal daar aangekomen zette hij het katertje op de grond. "Snake ben je nou helemaal gek geworden?"

OOC: Hope you don't mind the little power play?

'Nee!' Blijkbaar was Snake het niet helemaal met hem eens. 'Jij bent gek,' mompelde de kitten. Hij zou later wel iets zelfverzekerder mogen gaan praten en minder gaan mompelen. 'Bovendien lijk je op een eekhoorn.' Hellhound hield zijn kop hier een beetje scheef bij, een eekhoorn? Ja hij had ook een rode vacht, echter had ze zijne strepen en was minder pluizig. Rustig ging hij voor Snake liggen zodat hij niet meer een heel stuk boven de kitten uit stak. "Luister eens Snake, ik wil dat je daar niet meer komt tenzij ik er bij ben," zei hij op een strenge toon. Het was belangrijk dat de kitten door had dat het daar niet een plaats was waar hij voor de lol heen kon. Vele katten van de Bloodclan zouden een kleine rogue kitten, indringer, zonder ook maar een probleem er mee te hebben doden. Snake bleef zijn kleine neefje, het was ook zijn taak om hem veilig te houden.

'Ik kies zelf wat ik doe!' Zei Snake met zijn vacht opgezet. Het was duidelijk dat hij indruk op hem wilde maken, dit lukte echter nog niet heel goed. Hellhound vond het eerder grappig dan bedreigend. De rode kater zwaaide een keer met zijn staart over de grond. Snake draaide zich om en begon weer richting het kamp te lopen. Luid zuchtte de kater waarna hij langzaam overeind kwam. Binnen een paar lange passen liep hij naast de kitten. Een tijdje bleef hij naast hem lopen, kijkend hoe de kitten zich trots verplaatste. Na een tijdje pakte hij hem toch weer aan zijn nekvel op. In een drafje liep hij weer terug naar het Roguegebied, na een heel eind het gebied in te zijn gegaan zette hij Snake weer weg. "Vertel jij eens wat je weet over de Bloodclan?"

Het duurde even voor er een antwoord kwam van de kitten. Of hij zo lang moest nadenken of omdat hij hem op de proef wilde stellen. Een van de twee moest het zijn geweest, niet dat het de kater ook maar iets uitmaakte welke het zou zijn. 'Het is een groep katten en ze zijn... niet zo aardig.' Kwam er uiteindelijk zelfverzekerd uit. Op zich was het waar, al waren de meeste wel meer dan alleen niet aardig. Behalve de young-ones en kittens hadden alle katten wel een of meerdere moorden gepleegd. Vele hielden van het moorden, andere wat minder. Toch zouden de meeste er hun poot niet voor omdraaien om een kitten te vermoorden. Niet dat hij zelf zo'n lieverdje was maar kittens vermoordde hij niet. 'Maar ik ben niet bang voor ze.' Hellhound schudde zijn kop, dat was een van de grootste fouten die je als kat kon maken. Er waren genoeg clankatten die sterker waren dan Bloodclan katten, al vreesde deze hun vaak ook nog. "Luister eens Snake, de meeste zullen je best binnen enkele seconden willen doden. Daar heen gaan zonder begeleiding is regelrechte zelfmoord."

Het was wel duidelijk dat de kitten het niet met hem eens was. 'Ze kunnen mij niet vermoorden. Ik ben de wereldheerser. Ze zullen voor me buigen, of ik vermoord hun.' Hellhound schudde bijna onzichtbaar met zijn kop. Zelfoverschatting was gevaarlijk, helemaal als het met vechten te maken had. Rustig stond de rode kater weer op en keek Snake strak aan. Well then, attack me." Sprak hij met een wat uitdagende toon in zijn stem. Stevig zette de kater zijn poten op de grond en sloeg zijn klauwen uit in de grond onder zich. Wat het bruin witte katje dan ook in peto zou hebben, hij was er wel klaar voor. Het was simpelweg onmogelijk voor een kitten om hem meer schade aan te brengen dan dat een hond kon doen. Het was alleen zijn bedoeling om Snake duidelijk te maken dat hij nu nog niet zo veel kon doen. Hoogstwaarschijnlijk zou dat later wel anders zijn, echter zou hij dit nu wel moeten snappen als hij later nog in leven wilde zijn.

De rode kater keek lichtelijk geamuseerd toe hoe Snake zijn klauwtjes uit sloeg, zijn tandjes liet zien en zijn oogjes tot speetjes kneep. De kitten kwam op hem af gerend en sloeg wat onhandig met zijn voorpoten. De klauwen kwamen met een vrolijk kreetje in de grond terecht. Hellhound moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten. Net zo enthousiast als hij begon ging Snake weer verder met zijn aanval. Voor de kater het door had hing er een kleine kitten aan zijn pluizig rode staart. Teleurgesteld zuchtte hij, Hellhound had wel wat beters verwacht van zijn eigen neefje. "Say I thought I said that you should attack me, not play with my tail? I don't feel so much of my tail anyway, it's been under stonger attack quite often."