The Unfairness Prevails

Lalala. Ze wandelde, beter, dwaalde, langs de grens tussen WindClan en ShadowClan rond en deed helemaal niets. Uit haar bek, daar bungelde een klein konijntje. Ze was er echt heel trots op; ze wilde eigenlijk naar het kamp om het te laten zien, maar ze wilde nog iets vangen. Verveeld keek ze wat om zich heen, maar haar houding en ogen verscherpten meteen toen ze iets weg zag schieten over het veld. Een bruin konijn, groter dan hetgeen welke uit haar kaken bungelde. Ze nam een sprint om het te volgen, maar een andere kat was haar voor. Een mooie calico poes, op grootte van warrior. Dat was ze vast. Maar iets klopte niet. De kleine tabby kende die pels en die vlekken niet. Dit was een onbekend iemand! Ze rende van over de grens hun prooi achterna. Floodpaw gromde en rende er achter aan. Ze had inmiddels het konijn te pakken en beet het dood. Snel legde de jonge apprentice haar konijn neer en schopte er wat graspollen overheen. Toen racete ze de ShadowClan poes achterna. In een naïeve opwelling sprong ze erbovenop en begon haar met haar achterpoten te schoppen in haar rechterzij en rug.

De witte kater wandelde rustig naar de grens, als een soort eenmanspatrouille. Hij had niet veel speciaals gezien, maar de kat was in een opvallend goed humeur vandaag. Hij glimlachte en keek over het territorium heen. Opeens hoorde hij pootstappen, en net toen hij zijn kopje omdraaide sprintte er een konijn de grens over. Whitelion keek het na, zijn blik teleurgesteld. Dat had een goeie prooi voor Windclan geweest kunnen zijn, maar hij wist dat het nutteloos was om het over de grens na te jagen. Als hij in een slechter humeur was geweest had hij dat anders gezien, maar vandaag had hij geen zin in problemen. Een grijze apprentice dacht daar blijkbaar anders over, want ze schoot achter de prooi de grens over. De grote kater kreunde en sprintte haar maar achterna. Haar geur en haar spoor was makkelijk te volgen, en hij zag nog net hij ze een Shadowclan poes, een al wat oudere apprentice of een jonge warrior, aanviel. De poes schudde haar er echter met gemak af, en de grijze apprentice vloog een eindje verder. Hij herkende haar als Floodpaw, een van de nieuwere apprentices. "Wat bezielt een kitty zoals jij om mij op Shadowterretoria aan te vallen." Even hield de grote kater zich nog in de schaduwen, maar niet gewend als hij was aan de ritselende blaadjes op de grond kon hij dat niet zonder geluid. Dat was natuurlijk een voordeel van zijn clan. "Jij zal voor mijn leader gesleept worden," ging ze verder. Haar woorden waren zachtjes, amper hoorbaar. Nu besloot hij tevoorschijn te komen. de sneeuwwitte kater stapte naar voren, tussen de twee apprentices in. "Windclan leert haar apprentices om moedig te zijn, om lef te hebben.", zei hij doodkalm. "En zoals je ziet hebben de jongsten dat ook al door." Hij glimlachte een kleine, humorloze glimlach. Zijn verschillend gekleurde ogen stonden dreigend. "Al zal ik niet zeggen dat Floodpaw geen fout gemaakt heeft, maar dat hebben we allemaal. Ik zal haar terug meenemen naar ons camp, en ze zal gestraft worden. Maar Shrewstar hoeft hierbij niet betrokken te worden, het is niet alsof ze zich aangevallen zou voelen door een jonge apprentice, right?" Ergens klonken zijn laatste woorden sarcastisch, maar daar lette hij niet op. Zijn blauw en zijn groen oog waren samengeknepen, en zijn oren gespitst. Hij lette op elke beweging, wetend dat hij in vijandig gebied was. En ook dat deze poes het misschien niet zo makkelijk zou laten vallen.

Ze herkende de stem vaag die tegen de Shadowclan apprentice begon te spreken. Ergens uit haar kittentijd. Waar en wie, dat wist ze niet. Tot hij in haar blikveld reikte. Een grote witte kater. Lion. Whitelion. Dat was de naam die haar bijkwam toen ze hem zag. Ze was dankbaar naar de kater. Hij verdedigde haar met sluwe argumenten, waardoor ze niet bij Shrewstar zou geraken. De calico kattin, echter, werd boos. "Elke individuele kat zal moeten gemeld worden, vanaf dat hij het camp uit mag. Dít is dus wel een probleem. En nu dat jíj op het territoria bent. Is dat dus zeker van toepassing. Ja, we maken hier een probleem van." klonk het gegrom. Nu werd Floodpaw ook redelijk kwaad. 'Wacht eens!" grauwde ze. "Ik ben op jouw territorium, dat is waar, maar alleen omdat jij prooi stal! Dat konijn is van ons!" Hoe durfde deze oudere kattin? Een beetje jonge katten lopen beschuldigen en zelf prooi stelen? Dat was immers ook tegen de code! De tabby vond, dat als zij naar Shrewstar werd gestuurd, dat de calico aan Everstar mocht gaan uitleggen wat er was gebeurd. Zij had immers ook regels overtreden.