Let's take a walk [+ Smoke- Mossy- Fire- en Radiantkit]

De poes keek op en rekte zich lang en uitgerekt uit. Ze duwde elk van de kittens met haar neus aan. Wake up sillyheads!' zei de poes vrolijk kompleet haar twijfelende gedachtes aan haar mate vergetend wanneer ze de vier kopjes zag. 'Mossykit wake up or are you going to lay in the moss all day?' vroeg ze grinnikend terwijl ze de créme vacht likte. 'Firekit wake up be a energetic little fire!' zei ze dacht terwijl ze de poes zachtjes wakker maakte met haar neusje. 'Smoke come on dont be like this its like im pinching a flock of smoke Ze hield er van haar kittens aan te spreken met de redenen van hun namen. Ze hield van de kittens ze keek naar haar zorgenkindje. 'Radiant come one i'll show you four the camp!' zei ze vrolijk en tolde een rondje rond haar as.

Het was best vroeg toen jonge Smokekit wakker werd gemaakt door een warme stem. 'Smoke come on dont be like this its like im pinching a flock of smoke' Een tikkeltje angstig opende hij zijn groene ogen, en keek zijn moeder recht aan. Hij moest meekomen? Niet helemaal zeker van de zaak stond het grijze katertje op, en knipperde een paar keer tegen het felle licht. De kit zette een stap in de richting van zijn moeder, maar struikelde over zijn poten. De dingen waren absurt lang voor die van een kits. Onhandig stond hij op, en wachtte op zijn siblings en moeder.

Hij kneep zijn ogen stevig dicht voor hij deze weer open deed, de stem was warm maar toch hard, blij. Hij rolde even om en keek haar aan, zijn moeder, zoals hij gehoord had. Hij wou soepel opspring maar ging vervolgens vol op zijn smoel, waardoor hij een onschuldig lachje schonk naar zijn ma.

De kleine kitten had zich omgekruld tot een hoopje vacht. Genietend lag ze te slapen in de warmte die ze kreeg van haar sibs. 'Firekit wake up be a energetic little fire!' Klonk de zachte stem van haar moeder. Ze opende haar ene oog en dan het andere en keek haar moeder aan. Ze sprong meteen op en keek haar vragend aan. Ze zag Mossykit en Smokekit haar broertjes ook wakker waren.

Het kleine poesje lag opgekruld waardoor ze een witte bol leek te zijn. Het enige waardoor het leek dat ze eigenlijk nog leefde waren het zachte rijzen en dalen van haar lichaam. Haar moeders stem liet haar echter langzaam wakker worden en ze keek gapend op. Ze zag haar moeder niet helemaal scherp door haar stralende maar bleke oogjes en kwam langzaam omhoog. "Waar gaan we heen mama?' fluisterde ze zachtjes en smakte even met haar mondje.