Soft kitty, warm kitty, little ball of fur

A good heart these days is hard to find,

so please be gentle with this heart of mine.

De dagen verliepen zeer snel voor de pasgeboren kitten. De grootste tijd lag hij te slapen en als hij wakker was, dan was het meestal om zijn buikje vol te eten en daarna weer in slaap te vallen. Het was nog niet duidelijk wat de kitten zijn uiteindelijke kleuren zouden worden, hij was namelijk nog wit van kleur, al leek er rond zijn neusje wat roodachtigs te verschijnen, maar dit was zo minimaal dat een kat het alleen zou opmerken als die er echt naar zou zoeken. Voor nu leek hij dus een witte kitten te worden, al was de vraag of hij wit bleef. Cherrypelt droeg weinig wit met haar mee en Maskheart was een pointed kat, dus de ouders konden alweer bijna raden welke kleur de kitten uiteindelijk zou aannemen. Pointed katten waren namelijk zeer langzaam met het ontwikkelen van hun kleur, het duurde namelijk drie jaar lang voordat hun patroon helemaal klaar was en ze niet meer veranderden en vooral voor flame point katten zoals Runningkit, zag je bij de geboorte er weinig van. Vandaag was weer een doodnormale dag. Deze morgen had hij nog wat beweging gehad, geprobeerd om wat te kruipen, en was hij over zijn broertjes en zusjes heen gekropen naar de andere kant van de vacht. Op het moment lag hij ook daar niet meer lekker en nam hij zijn plaats tussen twee van de kittens in, wie het waren wist hij zelf niet - hij kon ze immers niet zien. De afgelopen paar dagen was er echter wel iets veranderd. Er kwam steeds meer licht in zijn blikveld en daar was hij zelf ook een beetje verbaasd over. Hij wist niet wat ging gebeuren en eigenlijk was hij best bang dat het een slecht teken was - want dat was Running nou eenmaal. Hij was namelijk niet de stoerste, schrok wel eens van een abrupte beweging van zijn moeders buik of van een van zijn siblings. Gelukkig voor hem was het niets ernstigs, want het betekende juist iets heel moois - dat hij binnenkort de kans zou krijgen om zijn oogjes te openen. En die binnenkort zou niet heel lang meer duren, nee, die zou vandaag nog plaatsvinden. Langzaam had hij eigenlijk zin om iets te doen en omdat hij zich verveelde begon hij eigenlijk een beetje onrustig te bewegen, zijn siblings en moeder misschien wekkend.

Het liefst een van de ouders/siblings. Running zal in de volgende post waarschijnlijk zijn oogjes openen.

» RUNNINGSHADE «

De kleine kitten had in de afgelopen dagen niet veel productiefs uit gevoerd. Ze had geslapen, gedronken, haar siblings gepord en klagend gepiept voor entertainment. Maar voor degene die wel konden zien was de kleine kitten veel verandert. Ze was zeker nog steeds klein en zag er kwetsbaar uit. Toch had ze haar pelsje in de afgelopen tijd mooi verandert. Het bleke, bijna wit had zich ingeruild voor een prachtig duidelijk oranje, bruin en zwart. Natuurlijk met nog wat overgebleven wit aan haar kopje, buikje en pootjes. Iedere dag leken de kleuren feller te worden en hoewel ze nu nog niet op hun best waren was het verschil zeker noemingswaardig. Haar naam leek nu onredelijk te zijn en bijna een belediging. De kitten was zichtbaar niet de gezondste van het stel, ze was mini en leek soms weinig kracht te hebben. Het bleke van haar naam kon al bijna op haar gezondheid doelen, al was dat onredelijk gemeen om te opperen. Nu lag de kleine kitten tegen de vacht van haar moeder aan, haar gezicht in het pluis verstopt. Ze wou het lekker donker hebben als ze ging slapen. Straks had ze wat doelloos rondgekropen tot ze weer terug werd gezet. Toen had ze wat gedronken en nu was het weer tijd om te slapen. Dat was ongeveer de dagelijkse dagplanning. Zelf had ze weinig gelet op verandering van de hoeveelheid licht in haar oogjes. Zeker, ze waren lichter geworden en ze merkte een verschil tussen donker en licht. Echter had ze er nog niet over nagedacht dat je dit fenoneem kon besturen. Het deerde haar ook alles behalve. De kitten voelde iets naast haar kruipen en piepte klagelijk. De koude pels van haar sibling had alle slaap uit haar verdrongen. Of in ieder geval voor de komende vijf minuten. Ze draaide haar kopje opzij naar de boosdoener en begon met haar nieuwste ontdekking; bijten voor fun. Ze had natuurlijk al begrepen dat als je moeder beet ze voedsel gaf maar nu had ze door gekregen dat ze ook haar omgeving kon bijten. Palekit nomde dus ook tevreden op het oor van haar sibling, dat kreeg je ervan als je haar wakker maakte.

A good heart these days is hard to find,

so please be gentle with this heart of mine.

Voordat hij weer lekker in slaap kon vallen tussen de twee warme lijfjes, begon een van zijn siblings opeens op zijn oor te sabbelen, want op bijten leek het namelijk niet echt. Zachtjes mompelde hij iets, terwijl hij zijn kopje wat verder naar achteren probeerde te trekken en een verontwaardigde piep liet horen. Wat was dit nou weer? Wie was dat? Hij ging wat meer tegen de andere kitten aan leggen en legde zijn pootje op het andere lichaampje. Veel meer deed hij niet, hopelijk zou hij zijn aanvallen zo tegen kunnen houden. Hij had namelijk geen zin in het verliezen van een zijn oren, hij hield veel te veel van alle geluiden om hem heen. Ter versteviging zette hij nog een extra pootje tegen haar aan en om duidelijk te zijn maakte hij een piepend geluidje, maar plots toen hij nog een beweging erbij maakte, schoot één van zijn ogen wijd open. Hij werd meteen overvallen door een flits licht en meteen sloot hij deze weer, deze fel dichtknijpend. Natuurlijk was hij hierdoor weer op zijn buikje gerold en had hij zijn zusje losgelaten. Hij hield zijn ogen dichtgeknepen, bang voor wat er was als hij ze verder zou openen. De flits licht was raar, die wilde hij niet nog eens meemaken.

» RUNNINGSHADE «

Er waren al een aantal dagen voorbij gegaan sinds hij vader was geworden en het gaf hem ergens wel een apart gevoel. Sowieso door wat er allemaal gebeurd was voor de kittens überhaupt geboren waren en vooral door het feit dat hij nu geen medicine cat meer was. Hij moest waarschijnlijk gewoon wennen aan de warriortaken, maar toch voelde hij zich er nog niet echt gemakkelijk bij. Dat was dan ook de reden dat hij vandaag weer naar de nursery onderweg was. Op deze manier kon hij even ontsnappen aan wat hij allemaal zou moeten doen als hij op patrouille moest of wat dan ook. Hij stak zijn kop even door de ingang van de den en liep kort erna naar binnen. Eenmaal binnen zocht hij met zijn ogen het bekende gestalte van Cherrypelt op met de kittens naast haar. Hij liep naar het nest toe en keek even naar de kittens toen hij daar wat beweging zag. Daar zag hij dat Runningkit en Palekit met elkaar aan het worstelen waren of althans daar leek het op. Palekit had het oortje van haar broer in haar mond genomen en Runningkit probeerde daarvan los te komen. Even glimlachte hij zachtjes, maar boog toen toch naar beneden met zijn kop om de twee kittens zachtjes van elkaar af te duwen.

Stilletjes lag ze daar, op de rand van het nest. Ze verstopte zich half en keek wat rond. Haar oogjes waren ook nog maar net open gegaan, op het moment dat ze wakker geworden was. Twee nu nog kitten blauwe ogen staarden nieuwsgierig rond. Voor haar stoeiden haar broer en haar zusje. De één beet in de oor van de ander, en zo ging dat door. Maplekit wiebelde met haar oortjes, en had ergens de neiging om er tussen te springen. Echter durfde ze dat niet, dus bleef ze op de rand van het mos nest rustig toekijken, terwijl haar staartje heen en weer zwaaide. Misschien kon ze iets gooien, zodat ze toch nog een beetje mee deed. Nee, dit was eerst wel goed. Een groot gestalte van wie de geur maar al te bekend was kwam de nursery binnen gelopen. Het beeld van het grote gestalte kende ze niet, maar de geur zeker wel. Haar instinct vertelde haar ook dat dit dus haar vader was. Een luid enthousiast piepje veliet haar bek, maar meteen liet ze haar kopje weer verlegen zakken.

Hij had lekker liggen slapen en toen ineens hadden twee van die personen naast hem besloten druk te doen. Cold zuchtte eens, en schoof wat op naar de zijkant, het was te druk hier. Al die irritante geluiden en al die bewegingen kon hij er dan echt niet bij hebben want wisten ze wel hoe waanzinnig irritant dat was. Nogmaals schoof hij wat op en legde uit frustratie zijn pootjes over de oren. Waarom was het hier zo druk, snapte dan niemand dat hij zijn rust nodig had? Al die stemmen en voetstappen, niet normaal gewoon. Een bekende geur kon er dan ook nog wel bij, en natuurlijk, waarom niet meteen een van die irritante mormels tegen hem aanduwen als de geur er toch al was? Zodra het lichaampje van de ander hem raakte piepte hij dan ook luid verontwaardigd, en zijn ogen schoten open in een boze blik. Hallo! Hij lag hier! Het felle licht negeerde hij, de kater deed toch meteen weer zijn ogen dicht. Toch dacht hij er wel even over na, wat was dat nou weer geweest?

A good heart these days is hard to find,

so please be gentle with this heart of mine.

Terwijl hij zijn oogjes stevig op elkaar had geklemd, bang voor het felle licht dat hem had overvallen, werd hij opeens weg geduwd van een van zijn siblings, degene die aan zijn oor aan het zuigen was. Een verontwaardigde miauw verliet zijn mondje, toen hij zijn kopje naar de geur draaide en deze kort schuin hield. Alsof hij wilde vragen wie dat was, maar door de beweging van zijn oren, die opeens van zenuwachtig draaiend omhoog gingen, leek het wel alsof hij de geur van de kater had herkend. Dat was de kat die altijd bij zijn moeder zat, zijn vader dus! Voorzichtig opende hij één van zijn oogjes in een kiertje. Dit keer was er niet zoveel licht en hij kon zelfs de poten van zijn vader zien, het andere oog volgde en voordat hij het wist had hij ze allebei wagenwijd openstaan. Met een grote, vragende blik naar zijn vader starend. De kater zag er groot uit, voor de kleine kitten en het leek net alsof één poot al Running's hele lichaam was. Dan was hij zelf nog niet zo oud, maar hij was ook nog eens redelijk klein. Het hele nest was niet zo heel groot, om eerlijk te zijn, waarschijnlijk kwam dat door de grootte van zijn eigen moeder. Zijn blik ging uiteindelijk ook over zijn zusjes en broertjes heen. De een had een andere kleur dan de andere en uiteindelijk zag hij een wit pootje onder hem liggen. Dat pootje hoorde toe bij hem en hij bewoog het, zodat hij het zeker wist. Hij keek er gefascineerd naar, alsof het een wonder van de wereld was.

» RUNNINGSHADE «

Pale piepte verrast en klagelijk toen ze van haar vurige strijd met haar broers oor werd gescheiden. Kom aan, ze had bijna gewonnen.. Toch liet ze de strijdbijl niet liggen. Met felle 'stapjes' waggelde en kroop ze terug naar haar broer Running. Echt een naam had hij nog niet voor haar maar ze wist wel het verschil. Aangezien ze toch niet wist dat hij zijn oogjes aan het testen was klom ze maar over de kater heen. Eenmaal daar kwam ze bij haar zusje. Deze beet ze even in haar oor. En nu ze had geleerd dat deze aanval niet zo goed werkte gaf ze er ook een rukje aan. Triomfanlijk piepte ze en klom weer verder naar broer twee. Die met het slechte humeur. Bij deze duwde ze even haar neus in zijn pels om er zeker van te zijn dat dit de goede pluizebal was. Zodra dit bevestigt was klom ze op het ding en bleef er comfertabel op liggen. Ze gaf even een trek aan zijn oortje en begon er toen op te sabbelen. Langzaam weer in slaap vallend.

Zodra hij de kittens uit elkaar probeerde te duwen kwam er een reactie van Runningkit, die een verontwaardigd geluid liet horen. Even glimlachte hij en draaide zijn kop in de richting van Maplekit toen deze ook een geluid liet horen. Hij zag daardoor dat zij al haar ogen had geopend en even keek hij licht verbaasd. Hij had wel gedacht dat de kittens rond deze tijd hun ogen zouden openen, maar toch was het nog steeds wel speciaal om dat nu zo mee te maken. Hij liet zijn blik dan ook langs de andere kittens glijden en daar merkte hij dat nu ook Runningkit zijn ogen had geopend en aan het rondkijken was. Hij kon een nieuwe glimlach weer niet onderdrukken en keek toe hoe deze keer Palekit weer over haar broer heen klom om bij haar zusje uit te komen en daarna uiteindelijk bij Coldkit uitgekomen was. Als hij eerlijk was, was het allemaal nog best lastig te volgen. Hoe zou dat wel niet worden als de kittens wat ouder waren? Dan zouden ze waarschijnlijk alleen nog maar drukker zijn. Hij ging zitten en keek ondertussen naar de kittens voor wat ze nog meer zouden gaan doen.

Ze bleef zitten waar ze zat, en zag dat ze haar vaders aandacht gekregen had door haar piep. Ze wiebelde nerveus met haar oortjes, maar een glimlach op haar gelaat was niet te missen. Haar ogen stonden verlegen, wat ook te zien was aan de rest van haar houding. Zo bleef ze daar zitten, starend naar het grote gestalte van haar vader. Hier door had ze dus niet door dat haar zusje, Palekit, aan haar klim begonnen was om bij haar te komen. Een plotse pijnscheut ging door haar oor heen, en een klagelijke, geschrokken piep verliet haar bekje. Dat deed pijn. Met haar pootje probeerde ze Palekit weg te drukken, waardoor ze haar evenwicht verloor en uit het nest viel. Ze kwam naast Runningkit terecht en staarde verward om zich heen. Oh nee, ze had haar veilige haven verlaten.

Hij had zichzelf net weer goed neergelegd, dat was mooi. Met zijn rug naar het lawaai toe en met zijn hoofd op de grond. Als het geen kitten was geweest had hij ongetwijfeld nors gekeken. Helaas voor hem echter was hij wel een kitten, en was hij ook op dit plekje niet veilig voor de eeuwige irritatie aan zijn siblings. Ze maakten het hem er dan ook niet makkelijk op hoor! Op dit moment bijvoorbeeld, lag er een van hen op zijn rug, en had ze zijn oor. Cold zuchtte, en rolde om waardoor de ander eraf viel. Hij wilde zijn oor graag houden danku. Een luide piep verliet zijn mond, die als hij had kunnen praten iets zou betekenen in de trand van 'scheer je weg!' Helaas moest hij zich voor de tweede maal verbijten want hij was nu eenmaal een kitten, en dat zou alleen veranderen door tijd.

De kitten naast hem, die eerder nog op zijn oor had gesabbeld, kwam in beweging en besloot met felle pasjes over hem heen te stappen. Geschrokken keek hij ervan op en nadat de kitten van hem af was knipperde hij verontwaardigd met zijn ogen. Waaraan had hij dat nu weer te danken? Zijn zusje kreeg echter een pijnlijke trek aan haar oor en de kitten besloot zich weg te wenden van zijn siblings. Stelletje ongeregeld, bedacht hij zich, terwijl hij zijn kopje op zijn pootje legde en zijn oogjes weer sloot. Alle prikkels waren even teveel voor de jonge kitten, er waren dan ook zoveel bewegingen om hem heen. Iedereen bewoog, sprak of deed ook maar iets wat hem opviel en eigenlijk had hij geen zin om er nieuwsgierig naar te kijken - hij had tenslotte nog zoveel dagen om dat te doen. Zijn poging tot slapen werd echter weer verpest door een kitten die tegen zijn rug aankwam en geschrokken draaide hij zich om, deze kitten met zijn helderblauwe oogjes recht aanstarend. Door de klap was hij samen met haar van het zachte mos afgevallen. Moeizaam probeerde hij zich dan weer op zijn buikje te draaien en terug het nest op te klimmen, echter waren zijn pootjes te kort en te slap om zich omhoog te trekken. Starclan nog aan toe!

Onderwerp: Re: Soft kitty, warm kitty, little ball of fur