Ice tastes like... Help?

Onderwerp: Ice tastes like... Help? do 1 jan 2015 - 18:28

Vrolijk liep Squirrel het kamp uit. De zon was al lang boven de horizon en haar training was al afgelopen voor vandaag. Sneeuw lag overal en het was ijskoud, maar prachtig. Ze hobbelde door de sneeuw, springend van het ene naar het andere stukje sneeuw waar nog geen pootstappen stonden. Dit was geweldig! Voor een kort stukje zette ze aan, versnelde ze tot ze over het landschap scheurde. Na een tijdje wou ze afremmen, maar haar poten gleden gewoon verder over de sneeuw. Het was vreemde sneeuw. Hard en heel erg vlak. Pas toen de poes tegen een sneeuwhoop aanbotste besefte ze zich dat ze op het ijs aan het schuiven was. Grijnzend keek ze naar haar eigen spiegelbeeld. Dus dit was water? Eigenlijk had ze wel dorst... Zou het drinkbaar zijn? Nieuwgierig liet ze haar tong over het ijs glijden of dat was toch het idee. Zat ze vast? De apprentice kreeg haar tong niet meer verder. Vast, muurvast. Ze probeerde hem er af te trekken, maar ze kreeg hem niet los, als ze harder zou trekken, zou het pijn doen! Squirrel keek snel van links naar rechts. Ze was niet zeker of ze nu wou dat er iemand kwam opdagen of niet...

[& Glowpaw]

Wat verdrietig liep hij door de sneeuw, hij had hier zoveel lol gehad in zijn kittentijd maar ook in apprentice tijd met Snowpaw, de liefde van zijn leven die hij bijna nooit meer zag. Verward keek hij naar een grijze, jonge poes die wat op het... Ijs deed. Hoewel het er niet helemaal goed uitzag. Bezorgd rende hij op haar af, en toen hij zag wat er aan de hand was moest hij toch wel een beetje grinniken. "Hoe krijg je dat nou weer voor elkaar!"

Plots kwam er een kater aangesprind, welke daarna een beetje moest grinniken. "Hoe krijg je dat nou weer voor elkaar!" Klonk het toen boven haar. Ze richtte haar ogen even omhoog naar de kater, maar keek toen weer naar haar tong. "Wel," probeerde ze met haar mond half open te miauwen, "iwk wou eews pwoeven hoe ijws wou pwoeven, maaw toen waakte mijwn tong wast." Voorzichtig richtte ze haar ogen terug op de kater. "Pwobeewr alsjeblief nie de lachen. Wa moet ik nu doewn?" Ze spitste haar oren en richtte haar ogen weer omhoog. "Helwp?" Probeerde ze. "Dit iws koud"

[Wat ze zegt; Ik wou eens proeven hoe ijs zou proeven, maar toen raakte mijn tong vast (En ik denk dat de rest makkelijk te lezen is)]

Het was een aandoenlijk gezicht, één die hem eigenlijk best blij maakte. Hij moest even nadenken over wat ze zei, waarna hij diep aan het denken ging om te kijken hoe hij haar los zou krijgen. "Ik ga je helpen. Ik weet alleen nog niet hoe." Hij glimlachte onschuldig, waarna hij omhoog keek om verder te denken. Hij kreeg een idee, hoewel deze best vies was. "Uhhm... Ik weet hoe ik je los krijg, maar... Het is niet al te lekker?"

-- Als je tong vast zit moet je er warm water over gooien... Maar we hebben dat nu niet dus uhm...

De kater dacht even diep na. "Ik ga je helpen. Ik weet alleen nog niet hoe." Een onschuldige glimlach verscheen op zijn gezicht. "Uhhm... Ik weet hoe ik je los krijg, maar... Het is niet al te lekker?" Ze keek hem een beetje vragend aan. "Eehm, wel als er geen andere oplowssing iws," grinnikte ze half, "Waw ben je eiwenlijk wan plan?" Opnieuw spitste ze haar oren. Zelf had ze eigenlijk geen enkel flauw idee wat hij in godsnaam kon doen. Het enige waar ze nu aan kon denken, was dat hij haar tong van het ijs zou rukken. Dat zou inderdaad niet fijn zijn. Helemaal niet zelfs. Ze moest er eigenlijk niet aan denken. Maar hier staan verhongeren hopend dat het ijs snel genoeg zou ontdooien was ook niks. Help?

- Weet je dat ik hier niet over heb nagedacht toen ik die opdracht kreeg? xD

Hij zuchtte toen ze het goed vond maar voelde zich blozen op de vraag wat hij van plan was. Hij liep, tenminste probeerde te lopen naar haar en ging kort voor haar zitten. "Wat is er warm genoeg om ijs te laten smelten hier in de buurt?" Vroeg hij met een kleine frons op zijn gezicht.

HAHA

De kater kwam voor haar te zitten en ze probeerde hem aan te kijken. "Wat is er warm genoeg om ijs te laten smelten hier in de buurt?" Vroeg de kater. Er was een kleine frons op zijn gezicht ontstaan. Squirrel keek even van links naar rechts, proberend iets te vinden wat warm genoeg was. "Eehwm" Begon ze, "Siwnds alles bevwowen is, iwk heb geen idee." Wat was die kater in godsnaam van plan? Wel op zijn minst begon hij over warm, dus hij zou haar tong niet van het ijs rukken. Dat was een geruststelling. Ze zou nog kunnen proeven en geen ijs meer likken. Nee, dat zou ze in geen honderd jaar meer doen. Een keer was leuk, maar een ezel stootte zich geen twee keer aan dezelfde steen! Volgende keer duurde het misschien wel dagen voordat iemand haar gevonden had en verhongerde ze! Nee, niet nog een keer.

Het werd erg ongemakkelijk toen ze niet wist wat het was, hoe moest hij dit nou netjes in woorden zien te brengen? "Plassen." Sprak hij zacht met zijn tanden op elkaar, hij zou verbaasd zijn als ze het zou horen. Het was natuurlijk vies, maar er was geen andere manier. Wat? Moest hij op het ijs liggen en wachten tot het warm genoeg zou zijn? Hij zou erin kunnen vallen en dan hadden ze een groter probleem!

De kater leek wat ongemakkelijk te worden. Nu ze er over nadacht, ze wist zijn naam nog niet eens. Nou ja, maakte niet uit. Dat kwam straks wel, als ze was verlost van dit ijs. "Plassen" Fluisterde de kater met zijn tanden op elkaar. Voor een tijdje keek de poes hem heel rustig aan. Het woord drong maar traag door. Toen het dat echter deed, ging er een golf van walging door haar heen en wou ze eerst terug deinzen, tot haar tong niet mee wou. Had ze dat goed gehoord? Haar gezicht vertoonde een mengeling van verwarring en afkeer. Had ze echter keus? Ze kon hier vast blijven zitten aan het ijs of... dit. Ze staarde weer een beetje rustig voor zich uit en keek toen naar haar mede-apprentice. "Volwgens mij hewb ik geen keus, doe maaw." Zuchtte ze toen. Hierna wou ze wel water en geen bevroren water deze keer! Een laatste rilling gleed over haar ruggegraat, waarna ze een oog sloot en haar kopje een beetje wegdraaide. Nooit had ze gedacht dat ze ooit zou toestemmen in het plassen op haar tong.

Hij snapte dat ze zat te twijfelen, hijzelf zou niet anders doen. Wie wil er nou dat er iemand over zijn tong urineert? Toen ze er mee instemde werden zijn ogen groot, hij? Moest hij? Wat? Hoe? Maar? "Uhm..." Sprak hij, zijn ogen nog groot. Een beetje ongemakkelijk keek hij om zich heen, waarna hij zag dat er geen kat in zicht was. "Well, you gotta do what you gotta do..." Sprak hij, waarna hij even een zuur gezicht trok. "Sorry..." Fluisterde hij, waarna hij... Ging urineren. Hij probeerde haar tong niet te raken en alleen het ijs, maar prettig zou het niet moeten zijn...

Het duurde een tijdje voordat de kater wel degelijk iets deed. "Uhm..." Was hij begonnen. "Well, you gotta do what you gotta do..." Sprak hij. Waarna hij er een sorry achteraan fluisterde. Ze kon het horen en een heel klein beetje proeven. Hoewel hij misschien probeerde om de straal niet op haar tong te richten, het helemaal voorkomen was onmogelijk. De hele tijd was ze een beetje aan haar tong aan het hangen. Het moment dat het ijs dan ook genoeg gesmolten was, viel ze achteruit en maakte een achterwaartse koprol. Een beetje versuft kwam ze op haar kont terecht en schudde even met haar kopje. Daarna trok ze een vies gezicht en een beetje smakkend probeerde ze de smaak weg te halen. "Eehm..." mompelde ze toen, "Bedankt?" Ze keek de kater even met een licht beschaamd glimlachje aan. "Weet jij toevallig waar er hier water is? En ehh oh, Squirrelpaw is de naam." Opnieuw glimlachtte ze voorzichtig en keek naar de grond. Dit was awkward...

Toen ze wegviel werd hij nog roder dan ooit, waarna hij zich omdraaide naar de nieuwe apprentice. "Geen dank?" Sprak hij terug. Squirrelpaw? Ergens kende hij het van. Eerder gehoord? Dat was iets wat hij niet zeker wist. Hoewel er ineens een lichtje ging branden. "Hallo... Squirrelpaw. Mijn naam is Glowpaw... Ben jij misschien een kitten van Silverstar?" Vroeg hij, nieuwsgierig maar tegelijkertijd klonk zijn stem niet als zichzelf. Het was nog steeds raar, hij heeft over haar tong geplast en ze praatte nu alsof er niets gebeurd was?

Ze konden dit maar best zo snel mogelijk vergeten. Ze moesten dit ver weg stoppen, heel ver weg, helemaal achteraan in haar brein. De herinnering zou worden opgesloten en worden vastgeketend met op zijn minst drie sloten. "Geen dank?" Sprak hij terug. "Hallo... Squirrelpaw. Mijn naam is Glowpaw... Ben jij misschien een kitten van Silverstar?" Glowpaw dus. Goed om te weten. "Dat... eehm... ben ik ja." Opnieuw een schuchter glimlachje, nog steeds niet helemaal op haar gemak voelend. "Dogdance en Silverstar." Een beetje ongemakkelijk verzette ze zich. "Wie zijn jouw ouders als ik vragen mag?" Probeerde ze haar gedachten en het gesprek een andere kant op te duwen. Het zou waarschijnlijk lang duren voordat ze deze kater normaal in de ogen kon kijken.

Hij knikte, hij had dus gelijk. Hij keek even weg na haar vraag, die ene vraag... Eentje die zoveel met hem deed. "Uhm... Icestorm en... Firestar." Zijn stem brak, dit onderwerp lag nog gevoelig bij hem, het liefst stopte hij het weg maar het kon niet. Het was deel van ieders leven. Hij keek even naar zijn poten, niet wetend wat hij moest vertellen.

Glowpaw keek even weg na haar vraag. "Uhm... Icestorm en... Firestar," Zei hij met brekende stem. Het poesje beet even op haar lip. Firestar... Dat was de leader geweest voor haar vader. "S...Sorry," stotterde ze, "D..Dat wist ik niet. Het spijt me voor je" Ze richtte haar blik weer naar de grond. Een stilte viel en snel probeerde ze die te verbreken, maar hoe? Ze zou niet verder vragen over zijn ouders, dat kon ze niet maken. "Eehm..." Begon de apprentice, "Hoe ver sta jij al met je trainingen?" Ander onderwerp.

Hij wou zeggen dat het niet erg was, maar het lukte hem niet. Een stilte viel al snel, waardoor er een frons op zijn gezicht ontstond. Wat moest hij doen? Hoe moest hij de stilte verbre- Squirrelpaw was hem voor, hoewel dit onderwerp het niet veel beter maakte. Hij keek weer op, zocht oogcontact. Hij probeerde te glimlachen, hoewel een kleine traan wel in zijn ooghoek verscheen. "Mijn va- Firestar. Firestar was mijn mentor, en door de drukte van leiderschap kreeg ik al niet al te veel training. Maar toen... Kwam dat gevecht... En ik uhm," Hij slikte even, dit was moeilijk. "Ik heb sinds kort weer een nieuwe mentor gekregen. Softvoice... Ken je haar? Ik niet..."

Ze keek op na haar vraag en zag een kleine traan in zijn ooghoek. Zacht beet ze op haar lip. Verkeerde vraag dus. Het was ook gewoon zo moeilijk, zij had de oud-leider niet zo goed gekend en had dus maar amper een idee van wie hij was. Ze had een aantal verhaaltjes gehoord, maar dat was het. "Mijn va- Firestar. Firestar was mijn mentor, en door de drukte van leiderschap kreeg ik al niet al te veel training. Maar toen... Kwam dat gevecht... En ik uhm," Hij slikte even, "Ik heb sinds kort weer een nieuwe mentor gekregen. Softvoice... Ken je haar? Ik niet..." Ze schudde haar hoofd. "Nee, geen idee, sorry," mompelde ze, opnieuw keek ze naar haar poten. "Heb je haar niet gezien bij de ceremonie?" Vroeg ze toen en hield haar kopje scheef, "Normaal is iedereen daar toch aanwezig?"

Hij wou geen medelijden, hij wou niet dat anderen hem zielig vonden. Maar wat moest hij dan doen? Zijn gevoelens allemaal opproppen en nooit eruit laten? "Ik heb haar gezien. Maar alles wat ze ze is wanneer we zouden trainen... Ik heb nog geen idee wie het is..."

Onderwerp: Re: Ice tastes like... Help?