The lost one {Mothflare}

Met een paniekerige blik keek de tabby rond. Niemand had hem verteld waar hij was, hij wist het zelf niet, hij wist niks... maar echt niks... Waar hij was, wie hij was... Wat moest hij doen? Hij was zo waardeloos he? Hij slikte even bang en kroop wat verder naar achter. Hij zat al aan de rand van het kamp en als hij kon zou hij zich zo uit de voeten maken... Hij was echt bang van alles hier. En het ergste was dat niemand hem iets wou uitleggen. Hij wist niet wie ze waren, die lange schaduwen die hem passeerden, hell, hij wist zelfs niet wie hij zelf was. Hoe konden ze dan verwachten dat hij in orde was. Hij haalde even beverig adem en sloot zijn gifgroene ogen.

Mothflare wou er op uit, echter wou ze niet alleen gaan. Er was maar één iemand waar ze echt aan denken kon om mee te vragen, en dat was Broken. Mothflare stond op en begon haar zoektocht. Hoe ze hem chter aantrof had ze niet geheel verwacht. "Broken? Broken! Rustig maar, ik ben het Mothflare," klonk haar stem. Ze legde haar staart over zijn schouders heen. Hij was echt de enige waar ze vriendelijk tegen kon doen.

"Broken? Broken! Rustig maar, ik ben het Mothflare," Geschrokken opende de kater zijn ogen en ontmoette hij de hemelsblauwe ogen van een kattin. Hij herkende haar helemaal niet. Hij slikte even, zette een pas achteruit, maar verstijfde toen de kat die zichzelf had voorgesteld als Mothflare, haar staart op zijn rug legde. Hij rilde even van angst en sperde zijn ogen open tot grote groene schijfjes. "Wat... wat moet je?" zei hij zwakjes.