Could you think about it with your stupid rabbitbrain?

Sierlijk liep de poes over terrein waarvan ze wist dat het verboden voor haar was om over te lopen. Toch wilde ze iets bereiken, en daarvoor had ze de slapste clan van alle clans nodig. Windclan, domme konijnenvreters die altijd het hazenpad namen als het erop aankwam. Ze waren eigenlijk net zoals hun eigen prooi, hoe ironisch. Zira wilde een sterke apprentice uit de Windclan overhalen, en die een Young One maken voor de Bloodclan. Met een grijns keek ze om zich heen, opzoek naar haar slachtoffer. De grijns vervaagde een beetje toen ze niemand zag, maar eigenwijs stak ze haar neus in de lucht en snoof de koude lucht binnen. Het was maar goed dat ze dat gedaan had, want de geuren zorgde ervoor dat de bruine poes doorhad dat er inderdaad een jonge Windclanner was. Ze liep de geur achterna, en toen ze dacht dicht genoeg bij haar slachtoffer was, miauwde ze een zoete hallo.

+ 1e post Floodpaw en dan open.

Ze sloop door haar tunnel. De tunnel in het territorium, die ze had gevonden als kitten, maar nog steeds gebruikte. Ze had er één enkele keer catmint gevonden. Een klein beetje maar. Ze had het naar Brindlepool gebracht. De oude medicine cat was er erg tevreden mee geweest. Zo was haar tunnel toch nog goed voor gebruik. Ook waren er hele rotsen met mos te vinden, waarvan ze nu twee bollen meedroeg; een bol tussen haar kaken, en een bol onder de kin. Zo droeg ze extra veel mee. Ze zocht nu naar de uitgang. Daar? Of die kant op? Ze liep even een rondje om haar eigen as. Oh ja, daar. Het pad begon nu omhoog te lopen. Binnen de kortste keren stond ze weer boven, waar de wind om haar oren suisde. Ze verstijfde toen ze een kat zag aanlopen. De bollen mos liet ze vallen. Ze herkende de geur wel. Bloodclan. Die waren slecht, dat wist ze. Die katten vermoordden kittypets enzo, voor de lol! De kleinere tabby grauwde en sprong op de veel oudere Bloodclanner. Ze kon best winnen, als ze gebruik maakte van haar snelheid en lenigheid. Met een mierzoete stem miauwde de poes; "Hallo," Maar Floodpaw siste in haar gezicht. "Rot op, vuile Bloodclanner!"

"Rot op, vuile Bloodclanner!" Ah, wat een eigenwijze apprentice! Met een grijns keek de kattin de ander aan. "Zo praat je toch niet tegen je meerdere?" De lange staart van de bruine poes streek langs de kin van de ander. Ze ging rustig zitten en nam de ander schaamteloos op. Ze zag er niet heel gespierd uit, maar wel snel, en daar ging het ook om. "Waarom vuil? Ik heb toch niks verkeerds gedaan?" Miauwde ze, terwijl haar blik naar haar halsband flikkerde, die al met zeker meer dan zeven tanden gesierd werd.

De poes grijnsde alleen maar. Was ze zo dom? "Zo praat je toch niet tegen je meerdere?" vroeg ze. Floodpaw spoog in haar gezicht. "Jij bent geen meerdere van mij," siste ze. De Bloodclanner ging overeind zitten. De tabby werd plots opgelicht. "Waarom vuil? Ik heb toch niks verkeerd gedaan?" Een spottende grijns verscheen op Floodpaws snuit terwijl ze zijdelings naar de halsband om de poes haar nek keek. "Ohja? Oh wacht, ik zie het al. Je bent geen vuile Bloodclanner, gewoon een vuile kittypet!" Het laatste woord kotste ze haast uit. Kittypet. Toen zette ze snel haar achterpoten tegen de borst van de sterkere poes. Met een achterwaartse salto landde ze op vier poten, voorpoten eerst. Toen rende ze recht op de poes af, klauwen uit haar vel gegleden. Ze zou het voelen, deze kittypet. Ze zou het afleren om op Windclan territorium te verschijnen.

De apprentice haar toon stond de Bloodclanner totaal niet aan. "Jij bent geen meerdere van mij," de poes grinnikte en schudde haar kop. Domme apprentice. "Ohja? Oh wacht, ik zie het al. Je bent geen vuile Bloodclanner, gewoon een vuile kittypet!" Een grijns doorbrak het gezicht van Zira, toen de Windclanner op haar afstormde met haar nagels uit haar hulzen. Rustig wachtte ze de ander op, ging niet aan de kant, niks. Maar toen de apprentice bij haar was, schoot ze naar links, sprong omhoog en belandde op het jonge ding d'r rug. Ze duwde haar op de grond en boorde haar nagels in de schouders, zodat ze laag bleef liggen. "Och, je zou toch beter moeten weten dan het aanvallen van een Bloodclan kat?" Fluisterde ze in het oor van de ander en ze vervolgde "Je hebt pit, dame. Daar houden wij wel van in de Bloodclan. Waarom kom je niet is een kijkje nemen?" Hierbij liet ze de ander los en haar nagels gleden met gemak weer uit het vel van de ander. Zira zag dat ze een niet erg pijnlijke wond gegeven had, dat was ook niet haar bedoeling geweest, maar er kwam wel wat bloed uit. Ze bekeek haar nagels, die niet terug konden in hun hulzen, en likte ze toen één voor één af.

Floodpaw had niet gerekend op de onverwachte beweging naar links die de kittypet maakte. Opeens zat de poes met de halsband bovenop haar. Klauwen werden in haar schouders geduwd. Ze moest laag blijven. Maar de tabby was niet dom. Ze drukte haar kop tegen de grond en rolde voorover. "Och, je zou toch beter moeten weten dan het aanvallen van een Bloodclan kat?" spotte de poes nog. "Ik zou zeker twee keer nadenken over het aanvallen van een Bloodclan kat, maar kittypets zoals jij mogen gewoon oprotten." grauwde Floodpaw. "Je hebt pit, dame. Daar houden wij wel van in de Bloodclan. Waarom kom je niet is een kijkje nemen?" vroeg de bruingrijze poes toen plots, waarbij deze het tabby lichaampje lostliet. Haar nagels lieten wonden achter op de schouders. De kittypet likte het bloed van haar klauwen. Floodpaw keek er walgend naar. Ze walgde überhaupt van deze kat. Toen ze afgelikt waren keek de blauwogige kattin de ander aan. "Ben je klaar?" vroeg ze droogjes. "Trouwens, ik kom graag eens kijken in jullie rattenhol hoor, maar kittypetvoer hoef ik niet. Dat mag je lekker zelf houden." Ze grijnsde. Sarcasme ontbrak niet.