De wind schuurde door de Dunne vacht van de rossige poes heen en liet de dikke sneeuwvlokken voor haar ogen dansen. Fairypaws poten lieten grote afdrukken achter op het witte sneeuwtapijd dat de grond bedekte. Ze kneep haar ogen samen in de hoop dat ze door de honderden sneeuwvlokken heen zou kunnen kijken, wat dus niet het geval was. De windclan apprentice schudde haar vacht heen en weer om de sneeuw eruit te krijgen, wat een hopeloze zaak was, aangezien de dikke laag sneeuw alsmaar terug kwam. Een koude rilling kroop over haar rug. Ze haate sneeuw, ze haate het om het heel de tijd koud te hebben, ze haate het als de wind recht door haar vacht heen sneed. Fairypaw voelde iets onbekend in haar keel kriebelen, en begon luid te hoesten, waarna ze heel even stopte en daarna nog veel luider dan voorheen begon te hoesten. Hopeloos keek de kattin om zich heen,Tot er een afschuwelijke haar neus gaten binnen drong,Bloodclan' hevig begon Fairypaw te hoesten, Ze moest weg hier en snel!waarna ze hoestend door haar poten zakte en onbeweegelijk op de ijskoude grond bleef liggen.
Tag:eerste post voor Sunset c:
Onderwerp: Just Walking {Sunset} 
za 10 jan 2015 - 20:43