Long time ago.. (Open)

Onderwerp: Long time ago.. (Open) za 6 dec 2014 - 8:12

Numbpaw stond op het gras van de fourtrees, het was nog donker. Hij was vroeg wakker geworden om hier naar toe te komen, hij keek in het rond. Er was weinig te verkennen, hij zuchtte kort. Hoe donker het was, hoe minder katten. Hij was er blij mee dat er zo weinig nu waren en dat hij kon genieten van de duisternis, dat hij kon genieten van de rust. Hij hoorde kort een vogel fluiten, deze vogel zat in een boom. Alleen deze vogel vloog vlug weg toen hij hem had opgemerkt, vlak daarna ging Numb liggen. Hij wist dat hij hier niet zomaar zijn ogen dicht kon doen, hij sloeg zijn zachte staart tegen zijn lijfje aan. Zijn lijfje voelde koud, zoals altijd. Hij had wel graag gewild dat het niet zo leeg was hier, het was namelijk te leeg. Hij keek naar zijn poten, Starclan had waarschijnlijk wel iets tegen hem. Hij leefde in de Thunderclan, zonder ouders en zonder vrienden. Hij had een heel eenzaam leven maar daar was niks ergs aan, hopelijk. Hij staarde naar de maan, hadden ze hem geen moonpaw kunnen noemen of zo. Hij heten namelijk nu Numbpaw, al zijn hele leven. Hij wist dat het niet nodig was om daar aan zijn tijd te verspillen, hij voelde de koude wind langs zijn pels gaan die ook gelijk op en neer wapperde. Het voelde koud aan, alleen leek het voor hem moeilijk te zijn om dat te begrijpen.
{Open}

Onderwerp: Re: Long time ago.. (Open) za 6 dec 2014 - 21:18

Met werkelijke majestueuze stappen liep een jonge Apprentice door de stille ochtend heen,onder het licht van een heldere maan. Een trotse houding miste niet en een staart wat met zekerheid in de lucht stak,niemand die deze kat ook maar een strobreed in de weg kon leggen. Ze deed wat ze zelf wilde en dat liet ze wel merken. Peakpaw,blij dat ze niet zelf die naam bedacht had,was in enkele woorden een prinsesje,een dame,elegant en ook een vrijster die van alle katers hun kop op hol bracht. Ze hield ervan om met katers te dollen,te zien hoe ze reageerden,maar echt verliefd was ze nooit. Soms brak ze dan wel eens een hartje,maar ja,daar kon zij niks aan doen,toch? Die kat had dan geleerd dat niet iedereen te vertrouwen viel en dat liefde soms een grote leugen kon zijn. Peakpaw was echt een poes waar de andere vrouwelijke Apprentices met een bochtje om heen liepen en waar de katers naar keken als ze voorbij kwam lopen. Peakpaw hield ervan om mooi en netjes te zijn,maar ze was ook niet bang om wat vuil te worden,zolang het er maar weer afging. Indien niet,dan was het een drama. Modder was vreselijk bijvoorbeeld,dat ging er zo lastig af altijd. Wel,ze had maar een keer modder gehad,maar dat was geen prettige ervaring. Nu keek ze dus goed uit naar modderplassen,nu dus ook. Ze liep misschien wel parmantig te stappen,ze bleef alert op haar omgeving. Peakpaw was niet weg gegaan voor een vroege jacht,ze was gewoon weggegaan omdat ze dat wou. Halverwege de reis besloot ze om eens bij de Fourtrees te gaan kijken,een leuk uitje ging dat vast wel worden. Peakpaw liep stevig door,natuurlijk niet haar waardigheid verliezend en het duurde dan ook niet lang voordat ze het territorium uit was. Vlak daarna kwam ze ook bij de vier eiken aan,die moeilijk te zien waren in het donker. Peakpaw liep ernaar toe en wou net de open plek oprennen toen ze zag dat ze niet de enige was. Een kleine kater lag op de grond naar de maan te staren. Peakpaw rook de Thunderclan geur die ze wel eens bij de grenzen rook en ze besloot om de kat tot die clan te berekenen. Even bleef ze stilstaan en toen kwam ze in actie. Met sierlijkste stappen kwam ze tevoorschijn en ze klakte even met haar tong. "Wat doe jij hier zo alleen'''zei ze als een bezorgde Queen. Ze wist dat katertjes dat vaak haatte en dan gingen ze stoer doen. Zo leuk altijd. Peakpaw was al van jong af aan gaan flirten met anderen. Eerst was het gewoon voor de lol geweest,maar inmiddels had het veel vorm gekregen.

Onderwerp: Re: Long time ago.. (Open) ma 8 dec 2014 - 20:13

Numbpaw lag bij de fourtrees, hij was hier lang niet meer geweest en had ook een angst gekregen voor de Starclan. Hij kon er niet tegen dat ze gewoon dood gingen en eindigte als sterren in de lucht zoals nu, de laaste tijd waren er al genoeg dingen gebeurd. Hij voelde zich steeds.. Hoe moest je dat zeggen, steeds meer gevoelloos. Steeds als iemand hem vroeg hoe het met hem ging zei hij niks meer, hij leek leeg. Hij ademde dioep in, hij rook een geur die prikte in zijn neus gaten. Zijn groene ogen straalde even en hij wilde zich omdraaide tot er een stem van een poes verscheen, hij spitste zijn oren en hoorde haar ademen. Hij hoorde dat ze bewoog, net zo als elke kat. Net zo als elk levende wezen, alleen niet zoals hem. Hij zag zijn ouders dood gaan en voelde er niks van, zelfs zijn leider ging dood en hij had geen gevoel. Hij draaide zich om en staarde de poes in haar glinsterende blauwe ogen aan, hij stond op en zwiepte vijandig met zijn staart. "Wat doe jij hier zo alleen'' Sprak de poes als of ze een bezorgde Queen was. Hij zei niks en staarde haar aan, niet kalmpjes maar ook niet vijandig meer een neutrale blik. Zijn strakte blik bekeek deze poes goed, ze had een lange vacht en had een iets donkere kop dan haar vacht. Haar oren waren zwart kleurig, haar stem klonk moedig. Hij was dat zelf niet, eerder angstig. Hij voelde het gras tussen zijn pootkussentjes en zijn oren mee wapperen met de koude wind, "dat kan ik ook jouw vragen." Sprak hij beleefd maar ook kil tegen de poes. Hij was maar 6 maanden, het boeide hem niet wie voor hem stond maar het was een windclan poes en die dingen kon je nooit vertrouwen.

Onderwerp: Re: Long time ago.. (Open)