Moonpaw werd wakker van een vreemd geluid. Ze keek om zich heen. Het leerlingenhol was verlaten en ze zag bij de ingang dat de zon al hoog stond. Vlug rende ze naar buiten en botste tegen zijn mentor aan. Hij wankelde naar achter en plofte neer. 'Sorry.' miauwde hij snel. Hij ging rechtop zitten en fatsoeneerde zijn vacht met snelle likken. 'Het is al goed' antwoorde zijn mentor. 'Ik wou je juist komen halen om je het territorium te laten zien.' Moonpaw miauwde verrukt. Ze was pas gisteren leerling geworden en nu ging ze al het hele clangebied bekijken! 'Kom op dan!' en zijn mentor sprong weg over de open plek. Zo goed als het ging rende Moonpaw achter hem aan. De krijger was snel en tegen de tijd dat ze hem had ingehaalt zat hij op een grote rots over het gebied uit te kijken. 'Kijk,' miauwde hij 'vanaf hier kun je het Schaduwclanterritorium zien liggen. Toen Moonpaw wat dichter naar voren liep schoot hij uit om haar weg te duwen. 'Opletten!' blies hij 'kom nu stap voor stap naar voren!' Voorzichtig deed Moonpaw wat hij zei en keek over de rand naar beneden. Hij deinste terug. Als de krijger hem niet had tegengehouden was hij nu tientallen staartenlengtes naar beneden gevallen om daarna in een woeste stroomversnelling terecht te komen. 'het is al goed' miauwde zijn mentor bij het zien van trillende lijfje, 'Er is nu niets gebeurt, maar onthoud dit voor de volgende keer!' Moonpaw knikte braafjes.
(Ik heb nog geen clan of mentor dus sorry voor de onduidelijkheid!)
(is dit goed)