Dead inside {Mary}

Ze liet haar blik over het territorium achter zich gaan. Een grom ontsnapte haar bek waarna ze haar kop draaide en voor zich uitkeek. Vast één of ander territorium van een rogue. De poes draaide haar kop een kwartslag waarbij haar kille blik in die van een kat bleef hangen. Aan de grootte schatte ze een jonge apprentice. Jammer genoeg voor het dier droeg het de geur van een rogue waardoor een nogal gemene grijns zich over haar gezicht heen trok. "Lost your parents, sweetheart?" De poes keek haar benauwd aan en stapte voorzichtig achteruit naarmate zij dichter kwam. Haar klauw schoot uit zodra ze zich vlakbij de poes bevond en greep haar daarna vast bij haar keel. "Shhh my dear. Don't cry. Sleep tight." Ze legde haar klauw over haar lip heen en wurgde de poes toen. Haar ogen inspecteerden haar lichaam. Licht gespierd, warrige, iets bevuilde vacht maar voor de rest net onderhouden. Het moest zijn dat deze poes al even niet gegeten had want ze herkende sporen van uithongering. Na wat maanden in het kamp door te brengen herkende je de symptomen al gauw. Voorzichtig tilde ze de poes over haar rug heen waarna ze richting het kleine 'bos' liep en de poes tussen twee takken opging. Het maakte haar niet zo veel uit wie hier nog zou langskomen. Zij had er geen probleem mee.

{Eerste post Mary. Daarna open}

Het werd zwaar, de laatste tijd. De dikke buik was ongelofelijk onpraktisch, Ze kon steeds minder. Hard rennen? Zat er niet bij. Jagen? Een beetje. Dat niet alleen, ze was ook kwetsbaar, zwak. Eieglijk was het haar plan om dus naar Jeff te gaan. Niet alleen om hem het nieuws te vertellen, maar ook om te vragen of ze even in zijn schuur mocht slapen. Normaal zwerfde ze rond, en dat was ze ook van plan te blijven doen als ze moeder was. Weinig slapen, snachts rondtrekken, dat was het plan. Maar eerst moest ze de kits bepaalde dingen leren, en ze moesten aansterken. Ze had dus een veilige plek nodig.
Dus liet ze zich leiden naar het territorium van Jeff. Mary stapte vermoeid door, tot een indringende geur haar neus binnen drong. Dood, en nog vers ook. Weinig bloed. Dit trok de aandacht van de poes, al bleef ze moorden, ze had het moeten minderen. Even keek ze omlaag. Ze verwachtte dat de kits ook sterk zouden zijn. Sadistische duivels, waarschijnlijk zou ze hen haten. En ja, zij zouden haar haten. Mooi zo. Maar des te verder ze liep, des te sterker de geur werd. Dit was op zich geen verrassing, Jeff moordde immers vaak. Maar het veranderde een beetje toen ze het lijk van een kat in de tallen zag hangen.
Hoewel normale katten verstijfden, over hun nek gingen, bleef Mary kalm. Ze inspecteerde het lichaam. Het was nog heel, bijna geen bloed. Dit moest verdrinking zijn of verwurging. Het lichaam was niet nat, dus was het verwurging.
Dit was apart, ze herkende de stijl van Jeff net als haar stijl; bloederig. Of haar broer had geswitched, of er was iemand anders...

Over de geur van verderf rook ze nog een andere geur. Clan. Een beetje vissig. Met een klap was Mary alert, klaar om haarzelf te verdedigen. Je kon goed merkend dat ze gebrek had aan moeder instinct, het kwam geen moment bij d'r op om haar kits te beschermen. Ze kon een grijze gedaante onderscheiden, waar de vislucht vandaan kwam. Al was deze zwakker dan normaal. Ze leek zelfs een vleugje Jeff te ruiken...
Mary stapte de schaduw uit, die haar verhuld had, en prikte haar rode blik in de kattin. "Mag ik vragen wie jij bent, en waarom je op het territorium bent van mijn broer?" Ze vroeg het op een kille toon, maar dat was standaard. Wat wist deze clanner van Jeff?

De kattin had de poes nog maar net achtergelaten toen opnieuw een Roguegeur haar neusgaten vulde. Een ietwat tevreden grijns kwam op haar snuit te staan toen de poes wie ze eerder had geroken uit de schaduwen stapte. 'Mag ik vragen wie jij bent, en waarom je op het territorium bent van mijn broer?' Haar ogen blonken van tevredenheid terwijl haar lach zich liet veranderen in een lieve, maar eerder ietwat sadistische lach. "Well well, you must be Mary I suppose." Ze ging voor de kattin zitten waarbij ze opzettelijk zo traag mogelijk het klein straaltjes bloed van haar klauwen likte. "I'm Silvergale by the way. I heard you were Jeff's 'cool' sister?" Ze liet nog opzettelijk het mierzoetje toontje achterwege. Ze keek de kattin aan als respond op haar vraag, maar mijde met opzet haar gezwollen buik. Bleek dat Jeff dus nonkel werd. Ze kon het niet laten om een klein lachje om haar mondhoeken te trekken.

Silvergale en Mary. Samen, bij elkaar zitten in Mary en zijn Territory. Dat ging niet goed aflopen, dat kon hij voelen. De stem van zij zuster had hem opgeschrokken toen hij bloed van zijn klauwen haalde, en hij wierp een laatste blik op de Kittypet voor hij naar de poezen ging. Hij hoorde de stem van de RiverClanner nog net iets zeggen over zijn coole zus. Hij voelde het vijandschap tussen hen, en Jeff beet op zijn lip. "Yeah she's my cool sister," zei hij, en keek van Silver naar Mary. "It's okay, Mary, she's a friend of mine," Hij keek naar Silver. "You really do hate boundaries, right?" Lachte hij vervolgens. "Please, try not to piss my sister off, because that'd also piss me off. And I don't want her to be mad at you," Hij keek opnieuw van de Clankat naar de Rogue, en grijnsde schaapachtig. "Do not kill each other okay." Grinnikend keek hij naar de grond.

Natuurlijk was het niet verwonderlijk dat hij ook nog eens kwam opdagen. Die twee waren echt wel aan elkaar gewaagd. Silver keek op van Mary naar Jeff waarbij ze ging rechtstaan. "No, I wouldn't even try it. Such a sweet sister you have," Antwoorde ze met een grote grijns op haar gezicht. "I was just meeting her." Ze liet haar blik weer van de ene Rogue op de andere gaan. "I was going to tell her that I wanted to take a walk. As you know, I'm not giving a f'ck, going anywhere." Ze glimlachte vriendelijk naar de poes, maar iedereen die haar kende wist dat ze niet zomaar lachte. Het maakte haar ook niet zoveel uit, wat één van hen van plan was. Maar ze wist goed genoeg dat ze op het verkeerde moment op de verkeerde plek was. Maar als ze daar verandering zou inbrengen zou aan hen liggen. Ze zou blijven totdat ze gevraagd werd om te vertrekken.

Hmm posten, opladen én comfortabel liggen gaat moeizaam.

"Well well, you must be Mary I suppose." De rogue versmalde haar rode ogen. Dit mormel wist haar naam? "I'm Silvergale by the way." Silvergale, clan name. Dat bevestigde haar idee en nu wist ze zeker dat de poes nog een warrior was. "I heard you were Jeff's 'cool' sister?" Heard? Wat had Jeff allemaal verteld? Ergens diep was ze gevleid dat zij de 'cool' sister was, maar dit onderdrukte ze snel. Geen tijd hiervoor. Nog steeds keek ze strak naar de grijze kattin, ze vertrouwde die voor geen meter. "Yeah she's my cool sister," De vertrouwde stem van haar oudere broer meldde dat hij dier was. "It's okay, Mary, she's a friend of mine," Friend? Sinds wanneer had Jeff contacten in clans? Hm. Raar. "You really do hate boundaries, right?" Oh, zo'n kattin. Rebeltje. Psh. "Please, try not to piss my sister off, because that'd also piss me off. And I don't want her to be mad at you," Goed, dan was dat duidelijk. de rogue grijnsde dom. Maar hier was Mary niet voor. Nee, niet haat het shit-chat, ze was hier om tijdelijk te verblijven. Vanwege haar ongeboren nabestaanden. Jeff leek het werkelijk nog niet opgevallen te zijn. Do not kill each other okay.""I'll try, but won't promise." Antwoordde de zwarte kattin scherp. "No, I wouldn't even try it. Such a sweet sister you have," Blech, gespeeld en misselijkmakend. "I was just meeting her." Ging de grijze clanner door. Wat hadden de twee voor een relatie? HEt stond haar niet aan. "I was going to tell her that I wanted to take a walk. As you know, I'm not giving a f'ck, going anywhere." Al lachte ze vriendelijk, Mary vertrouwde het niet. Ze wou weten wat de echte intuïties waren van de kattin. Uiteindelijk rolde ze enkel met haar ogen, en liep dichter naar Jeff toe. "I'm not here to chat, I'm here to stay." Maakte ze duidelijk aan haar broer en de vis poes. "I need shelter, cause I'm pregnant." Zo, geen doekjes om heen draaien. Mary was geen poes die bloosde, weg keek, of beleefd deed. Met een neutraal gezicht staarde ze in de ogen van haar sibling.

De zilveren poes liet haar blik op de zwarte Rogue hangen. Haatte zij haar nu al? En ze hadden elkaar amper ontmoet. Silver rolde met haar ogen en betrapte zich erop dat ze zojuist de poes had nageaapt. 'I'll try, but won't promise.' Silver draaide haar kop om naar de poes toen ze van hen weg stapte. Ze kon het niet opbrengen om een grijns te laten zien. Maar voor de verandering leek ze ook niet pissig op de poes. "You know, I'll leave you two behind. You know where to find me," Ze knipoogde naar Jeff waarna ze zich omdraaide en van de plek weg stapte. Het was gemakkelijk om haar te volgen aan het spoor die ze achterwege liet. Ze liet haar blik over de plek heen gaan. Als ze geluk had vandaag liep ze weer één of andere domme Rogue tegen het lijf. Maar daar leek het voorlopig niet op.

{Still here}

"No, I wouldn't even try it. Such a sweet sister you have," anwtoorde Silver. "I was just meeting her." Jeff knikte, maar voelde spanning in de lucht hangen. "I was going to tell her that I wanted to take a walk. As you know, I'm not giving a f'ck, going anywhere." De vriendelijke lachop het gezicht van Silver deed hem een scheve mond trekken, want hij wist dat de lach niet oprecht was. Dat zag hij zo. "I'll try, but won't promise." antwoorde zijn zuster, en een grijns verscheen op het gezicht van de Rogue kater. Dit soort antwoorden was hij gewoon, en dat vond hij goed, zo kende hij Mary. Na dat de poezen wat heen en weer gesproken hadden, liet Mary -met haar ogen rollend- op Jeff af. "I'm not here to chat, I'm here to stay." Jeff fronste zijn wenkbrauwen. "I need shelter, cause I'm pregnant." Jeff opende zijn mond, maar zweeg. Zwanger?! Werd hij een nonkel? Hij wou zijn familie niet uitbreiden! Maar eigelijk was het haar familie. Wat als hij geen nonkel wou zijn. "And who's the father?" vroeg hij, met een sarcastische toon in zijn stem. Daarna veranderde hij, en een gemaakte glimlach verscheen op zijn gezicht. "No, no, congratulations," zei hij, maar keek op toen de Clanpoes iets zei. "You know, I'll leave you two behind. You know where to find me," Hij kreeg een knipoog van haar, en ze stapte weg. Jeff keek van zijn zuster naar Silver, die weg aan het lopen was. "No, Slver, you can stay," zei hij, en keek naar zijn zus. "And ofcourse you may stay, too, but Silver can't, no you can't, no ah." Hij flipte innerlijk. "You can both stay. Sjeez!" Hij zette zich prompt neer en sloeg zijn staart tegen zijn neus. Argh, poezen!

Silver keek oogrollend om toen algauw de stem van de kater tot haar doordrong. 'No, Silver, you can stay, and ofcourse you may stay, too, but Silver can't, no you can't, no ah. You can both stay. Sjeez' Silver kon het niet laten om een plagerige grijns te vertonen. "You know, you look cute that way?" Ze grijnsde plagerig waarbij ze de kater een zachte por tegen zijn schouder gaf. "You don't have to be afraid of me, dear." Ze keek de kant van Mary op. "I wouldn't walk in your way," Vervolgens keek ze beide rogues aan en grinnikte. "Will you excuse me, I'm going on a hunt," Haar staart priemde de lucht in waarna ze zich wegdraaide en de richting van het bos uit rende. Er was vast wel een plaats waar ze prooien kon vangen. Desnoods moesten ze maar vissen eten.

Time skip -

Na een paar goede uren had ze eindelijk genoeg prooi weten te vangen. Met één of andere soort kraaiachtige in haar bek, een paar vissen, en een rat; die waarschijnlijk van de Shadowclan kwam, aan de geur te ruiken; keerde ze maar weer tevreden om. Ze begroef de dieren onder een laagje modder bij een plasje waarbij ze zorgvuldig haar dorst lesteaan het frisse water. Haar zintuigen hielden alles zo scherp mogelijk in de gaten, waardoor ze de verschillende geuren van rogues om hen heen opving. Silver snoof minachtend waarbij ze de prooien weer terug opgroef en deze naar de rogues bracht. Ze gooide de prooien in het midden van hun drieën en stapte weer weg. "If I was you, I shouldn't take that fish. You must get used to it," Ze keek van de kattin naar de kater. "I'm somewhere around," Met die woorden stapte ze weer weg en nam pas rust als de twee uit haar zicht verdwenen waren. De poes zuchtte waarbij ze haar blik over het gebied liet heen dwalen.

Hoezo geen inspi genoeg :p

"And who's the father?" Ai, dat klonk niet blij. Oh well, zij had hier ook niet om gevraagd. Mary zweeg nog even, ze wou niks zeggen met die vissenkop erbij. "No, no, congratulations," Jeff was misschien wel de minst geschikte kat om kleine haarballen om hem heen te hebben. "You know, I'll leave you two behind. You know where to find me," Eindelijk! Vissenkop wou bijna weglopen, als Jeff die woorden niet had gezegd. "No, Slver, you can stay," Mary richtte een woeste, rode blik op haar broer. Goddamnit! "And ofcourse you may stay, too, but Silver can't, no you can't, no ah." De rouge keek met een strak gezicht naar de tabby. "You can both stay. Sjeez!" Both? Hoe zou ze het ooit uithouden met de clanpoes? Dit was een recept voor drama. Was Jeff nou dom of blind? "You know, you look cute that way?" Oh Heeeeeeelll no. Geflirt met haar broer? Really? Ze was een clankat. Hoe was dit ooit gebeurt? Met een grijns ging de kattin aan de andere kant van de rouge zitten, en porde hem. nsde plagerig waarbij ze de kater een zachte por tegen zijn schouder gaf. "You don't have to be afraid of me, dear." Toen richtte ze zich op Mary. "I wouldn't walk in your way," "You better not." Siste ze. Ja, Silvergale had de kans om ooit nog aardig gevonden te worden, compleet verpest. "Will you excuse me, I'm going on a hunt," Als blikken konden doden lag Vissekop nu kermend op de grond. Mary zag de poes verdwijnen. Het liefst wilde ze even een op een met haar broer praten. Jeff leek de poes bijna leuk te vinden. Daar moesten ze het ook even over hebben, hm? Maar niet nu.
Demonstratief wendde ze zich van Jeff af, als een duidelijk teken. Vervolgens rolde ze zich op, en viel de zwarte poes in slaap.

Haar slaap was vredig en wel tot ze gewekt werd door een stem, gepaard met een verschrikkelijke lucht. Drie keer raden, Vissekop. "If I was you, I shouldn't take that fishes. You must get used to it," De rouge snoof. Was ze toch niet van plan. "I'm somewhere around," Ging ze nu eindelijk weg? Beter.
Mary richtte zich nu naar Jeff, en trok haar mond open. The father is Demon, a... Ze aarzelde, zou ze vertellen dat het een bloodclanner was? Maar hij ging immers ook om met Vissekop. "He's a bloodclanner. I didn't want this, but it happend." Even keek ze naar de grond. "I even thought of killing them, you know. I can't raise kittens." Nu keek ze krachtig omhoog, recht in de ogen van de kater. "Your turn. Who the hell is this Fishface, and why do you flirt with her?" Misschien was ze het jongere zusje, maar ze zou de vriendjes en vriendinnetjes van Jeff keuren. En deze, deze was afgekeurd.

"You know, you look cute that way?" Hij grijnsde, en schudde zijn hoofd. "I'm not, shut up," lachte hij, ongemakkelijk. "You don't have to be afraid of me, dear." zei de zilveren poes tegen zijn zuster. "I wouldn't walk in your way," Voor hij Mary hoorde spreken, wist hij dat Silver en snibbig antwoord ging krijgen. "You better not." Een grijns vormde zich op Jeff's gezicht, maar hij keek naar zijn poten en probeerde het te verbergen. "Will you excuse me, I'm going on a hunt," Jeff knikte, en wou iets zeggen tegen zijn zuste,r maar die rolde zich op, en ging slapen. Oh. Dat was een duidelijk 'leave me alone' teken. Hij haalde een schouder op, en ging zitten, waarna hij in de verte staarde. Dit was echt stom. Mary had niet geantwoord op zijn vragen, en zelf merkte hij dat Silver Mary niet mocht, en omgekeerd. Dat deed pijn, want hij mocht beide poezen. Maar dat was normaal toch? Clankatten en Rogue's gingen niet samen. Simpelweg niet.

Hij werd wakker bij de stem van een poes. "If I was you, I shouldn't take that fish. You must get used to it," Jeff keek naar Silvergale, en hees zich op. Hij nam de vis, en staarde de RiverClan poes even aan, niet op haat te treiteren, ofzo, maar om te laten zien dat hij echt wel wat vis lustte. "I'm somewhere around," De Rogue kater knikte, en keek naar zijn zus. "The father is Demon, a... " Demon. Dat klonk al goed. Kuch. "He's a bloodclanner. I didn't want this, but it happend." Een uitleg was er altijd. Maar het maakte hem niet uit. Zolang ze veilig was. Toch had hij nu zin op die Demon naar de keel te vliegen. "I even thought of killing them, you know. I can't raise kittens." De poes keke in zijn ogen. "Your turn. Who the hell is this Fishface, and why do you flirt with her?" Jeff ging zitten, en keek haar puberaal aan. "This 'Fishface' is called Silvergale, and she's a friend of mine, like I already told you, Mary. I like her, a bit, and it hurts her ex partner. But I do like her, you know. You wouldn't understand, you have kits with a BloodClanner."

"This 'Fishface' is called Silvergale, and she's a friend of mine, like I already told you, Mary. I like her, a bit, and it hurts her ex partner. But I do like her, you know. You wouldn't understand, you have kits with a BloodClanner."
Mary snoof kwaad. "Like hell do I know! It's not like I want it!" Ze was zo boos, op dat moment had ze hem echt wel over zijn gezicht kunnen klauwen. Maar ze had het tegen Jeff. Haar broer. Het vuur in haar ogen doofde. "I'm sorry." Zei ze een beetje mokkend. "I will try my best to be nice to her. And I do understand, dummy." Ze gaf hem een speelse por. Ze hield van haar broer, no matter what. Mary mocht deze Silvergale misschien wel niet, maar ze zou proberen om gewoon met haar overweg te kunnen. De ogen van de kattin gingen naar de tabby. Haar rode blik was vol dankbaarheid. I love you, bro.

De grijze poes keek verveeld op naar de donkere lucht toen één of andere vogel luid kwetterend in de verte het bos uit vloog. Geïrriteerd gromde ze waarbij ze haar blik de vogel liet volgen. Het dier kwam haar kant uit, en het zat nog eens mee dat de wind haar kant op waaide. Zonder dat het dier het doorhad voerden de luchtstromen hem haar kant uit waardoor ze in een mum van tijd het dier uit de lucht had weten te halen en hem met een slag van haar poot op de grond sloeg. De poes begon het dier levend te pluimen waardoor het een oorverdovend gekrijs uitte, maar dat boeide haar niets. Haar poot drukte zich op de strotholte van het dier zodat het gekrijs wat minderde van volume en ze hem de genadeslag kon toedienen. Het bloed dat uit zijn keel spoot bevlekte haar zicht waardoor ze gedwongen werd het dier los te laten om haar ogen weer vrij te maken. Het arme dier uitte een laag, langgerekte gehijg wat aangaf dat zijn einde naderde. De poes lachte wreed om er vervolgens zijn kop af te rukken. Het gras onder hen kleurde rood van het bloed. Uiteindelijk nam ze het dier in haar bek en wierp hem zo ver mogelijk. Er was haast niets meer over wat ervan eetbaar was. Daarbij had ze haar portie al gehad. Het dier diende niet meer dan een spelletje voor haar.

De poes draaide zich terug om om naar de andere kant van het territorium te wandelen toen het gesprek tussen de twee rogues haar oren bereikte. 'I'm sorry.' Ze kon duidelijk de stem van de poes onderscheiden. Silver rolde met haar ogen. 'I will try my best to be nice to her. And I do understand, dummy.' De poes trok haar wenkbrauw op. Had ze zojuist nou gezegd dat ze zou proberen aardig te zijn? De zilveren poes grinnikte en stapte toen op de twee af. "Insgelijks," Lachte ze nog wat licht geïrriteerd maar toch serieus. Ze keek de zwarte poes weer aan. "Het spijt me dat ik zo stom was." Ze kon het niet laten om haar kop af te wenden en te grommen. De kwellingen van die twee Windclanners kwamen weer naar boven. "I'm gonna do my best, so you can trust me, fair enough?" Haar klauwen schoten gefrustreerd in en uit hun hulzen. Waarom moesten die herinneringen haar toch blijven treiteren.

"Like hell do I know! It's not like I want it!" De grote kater zette zijn haren overeind, en staarde Mary met een kille, kwade blik in zijn ogen aan. De poes leek te kalmeren, maar zelf bleef hij met opgezette vacht naar haar kijken. "I'm sorry." De tegenzin klonk door in haar stem. "I will try my best to be nice to her. And I do understand, dummy." Mary gaf hem een por, maar Jeff was niet overtuigd. Hij vond het te vreselijk dat ze zo irritant reageerde op wat hij zei. De tabby zuchte, en kneep zijn ogen dicht, terwijl hij zijn gezicht even naar de hemel hield. "It's okay. I guess." De stem van een andere poes bereikte zijn oren. "Insgelijks," Hoorde hij haar lachen. Hij kon horen dat ze het ergens ook meende. "Het spijt me dat ik zo stom was." Jeff keerde zich tot Silvergale, en zag dat ze haar hoofd afgewend had, en zacht gromde. Hij trok een scheve mond. "I'm gonna do my best, so you can trust me, fair enough?" Jeff liep naar haar toe, en tikte tegen haar oor. "Thank you," mompelde hij, en glimlachte kort naar haar. De kater bewoog weer naar zijn zus toe, en glimlachte even naar haar. "I'll try to be a good uncle," zei hij uiteindelijk, om haar gerust te stellen.

'It's okay. I guess.' Hoorde ze de kater nog antwoorden op de poes voordat ze naar binnen stapte. "Het spijt me dat ik zo stom was." Ze keek van de poes naar de kater en toen naar de grond. Ze haatte het om haar te moeten excuseren. Maar deze keer meende ze het wel. 'Thank you,' Silver keek wat geïrriteerd op maar lachte toen flauw. Het bloed aan haar poten oplikkend. 'I'll try to be a good uncle,' De poes keek weer op en gromde licht maar draaide zich toen om. "I'm sorry, I got to go," Haar staart stak hoog de lucht in waarna ze de plek verliet en een eind door het territorium draafde. De kille wind door haar vacht geheel negerend. Haar kop stak woedend de lucht in waarna ze haar ogen sloot en gromde. Hoe kon het nou dat bij het minste dat ze deed, de herinneringen aan HEM weer terug opkwamen. Haar klauwen sloegen zich uit waarbij ze ze tegen de bast van een boom aansloeg tot bloedens toe.

"Insgelijks," Deed deze poes.... Aardig? Wat was dit? Mary wist nog steeds niet zeker of he spel of echt was. "Het spijt me dat ik zo stom was." Mary was te verbaasd om iets te zeggen. "I'm gonna do my best, so you can trust me, fair enough?" Maar terwijl de Riverclanner dit zei, schoten haar klauwen uit hun hulzen. Eh... De rogue keek Silver aan alsof ze getikt was. "Thank you," Dat was Jeff. De kattin was ergens wel blij voor haar broer. "I'll try to be a good uncle," Mary lachte. "A good uncle? You? You'll teach them to kill before they can walk!" Grapte ze, en gaf haar oudere sibling een speelse por. "Not that that's a bad thing," Voegde ze er aan toe. Al leek de grijze poes alsmaar slechter en slechter te worden. "I'm sorry, I got to go," Met deze woorden rende ze weg, en verdween uit het zicht. Oh well. Iedereen had tijd alleen nodig niet? Mary's buik voelde dik en opgezwollen, en ze liet een kleine kerm uit. Toen ging ze zitten. Oh, de rogue haatte dit. Ze kon haast niks meer.

Jeff zei dat hij een goede nonkel ging proberen te zijn. "A good uncle? You? You'll teach them to kill before they can walk!" Hij kreeg een por van haar, en de kater grijnsde. "Not that that's a bad thing," Jeff porde haar terug. "Don't worry, you'll be proud of them. You can teach them all the bad tricks you know," knipoogde hij, maar hoorde plots de stem van de grijze RiverClan poes. "I'm sorry, I got to go," De poes rende weg, en Jeff knipperde verbaasd met zijn ogen. "Wai-" Het had tocg geen zin dat hij riep, ze liep al weg. Zijn aandacht werd echter weer naar zijn zus getrokken toen ze kermde. "Are you okay?" vroeg hij, lichtelijk bezorgd.

+Kort, flut, meh.

De poes was nog steeds niet beter gezind, maar verliet de plek toch. De wind die door haar haren waaide tijdens het rennen kon haar kop enigszins op andere gedachten brengen. En tot het beste nog aan toe begon het nog te regenen. De poes stak licht haar kop de lucht in waarbij ze de regen over haar gezicht liet heen sijpelen. Zo had ze tenminste een reden om niet betrapt te worden dat ze huilde. Met een veeg van haar poot haalde ze de bittere tranen van haar gezicht af. Haar ogen sloten zich een moment lang, en nadat ze terug openden leken ze bloeddoorlopen. De poes sjokte nog een stuk door het donkere gebied heen waarna ze na een tijd toch terug keerde. De regen zorgde dat haar vacht in plukken naast haar lichaam viel maar het deerde haar niet zo. De poes ademde diep in waarna ze de laatste tranen uit haar ogen haalde en naar binnen liep. Haar blik kruiste onmiddellijk die van de twee rogues waarna ze zich opzettelijk uitschudde waardoor ook zij van de druppels konden genieten. "Am sorry, guys," Lachte ze wat. Ze baande zich een weg naar de achterkant van de schuur zonder nog aandacht aan hen te besteden waarna ze het zichzelf gemakkelijk maakte en haar kop op haar poten legde en haar ogen sloot terwijl haar zintuigen de rest van het gesprek in de gaten hielden.

"Don't worry, you'll be proud of them. You can teach them all the bad tricks you know," Knipoogde haar broer. Maar met Silver leek het steeds slechter te gaan. "I'm sorry, I got to go," MEt deze woorden was ze weg, ergens in de velden. Jeff deed nog een poging om haar te stoppen, maar Mary haalde enkel haar schouders op. Toen kermde ze, en steek schoot door haar buik. "Are you okay?" Haar grote broer leek bezorgd. Ergens vond Mary het heel grappig, maar voor nu knikte ze enkel. "No, just a kick." Zei ze met een bittere lach. "Or they're eating me from inside" Het lugubere idee liet haar lachen. Plots begon het te regenen. Eerst zacht, maar later al grote, dikke druppels. De boom boven haar bood enigszins bescherming, maar ze werd alsnog nat. Plots kwam de Riverclanner weer terug, met een natte vacht, en de ijzere geur van bloed hing om haar heen. Mary keek haar stark aan, maar zij er niks over. Silvergale schudde zich, zodat de druppels in het rond spatte. "Am sorry, guys," Lachte ze, maar verdween daarna in de schuur. Mary besloot dat het vermoeiend genoeg was geweest voor candaag, en volgde haar voorbeeld. De rogeu zocht een knus plekje uit, en nestelde zich daar neer. Al snel vielen haar oogleden dicht, en verzonk ze in een diepe, welverdiende slaap.

-Mary topic uit

Het was niet alsof ze er om vroeg maar opeens werd het stil. De poes trok een ooglid open waarbij ze de zwarte kattin volgde die net als haar een eigen plek uitzocht. De poes richtte haar kop op en keek de tabby kater vragend aan. Haar poten tilden haar lichaam van de grond af. Voorzichtig op haar passen lettend stapte de poes op de kater af waarbij ze zo stil mogelijk langs de kattin heen liep. "You're okay?" Haar snuit duwde ze in zijn hals. Het was niet de meest logische zin om te gebruiken, maar ze moest het van hem horen. Ze moest het weten hoe hij zich erbij voelde. "If you want me to leave, you just have to ask. I perfectly understands why," Bij wijze daarvan keek ze de zwarte rogue haar kant uit. Ze kon nog steeds niet aan de gedachtes wennen om die kleine duivels hier zien rond te rennen. De poes draaide haar kop waarbij ze gromde.