Zo stil en zo verloren ging je weg... {Firework's rouwtopic}

Ze kon er niks aan doen, onderweg zakte ze een paar keer in elkaar, ze huilde. Waarom hij? Waarom hij? Het kamp kwam inmiddels al in zicht en ze keek naar de kater op haar rug. Haar vacht was ook roder geworden door het bloed van haar partner, haar liefde. Ze slikte even terwijl ze het kamp binnenstapte. Ze voelde de ogen branden in haar vacht. In het midden van het kamp legde ze het lichaam van Firework neer en stond ze op. Haar ogen en wangen helemaal nat van de tranen. Er waren inmiddels al wat katten die naar hen keken en ernaar toe waren gelopen. "Firework is het Thunderpath opgeduwd en is aangereden door een monster.." sprak ze zachtjes, waarna ze zich weer naar haar mate draaide. Ze viel letterlijk in elkaar en begon te huilen. Ze sloot zich af van de buitenwereld, ze wou dit niet meer. Ze kon niks anders dan huilen, haar Fire, haar lieve lieve Fire. Ze drukte haar kopje tegen de zijne aan, waarom? Dat was de enige vraag die door haar kopje ging. Waarom?

tag: Clan notes: Firework is vermoord door een monster, katten mogen joinen om Lionbeat te steunen of afscheid te nemen van Firework.

♥

Nu zijn ogen open waren en hij on lopen, Was Smoke het kamp gaan verkennen. Het was normaal best druk, maar veilig. Ondanks het koude weer hing er altijd een warme gloed omheen. Dus toen de kit vandaag opstond, had hij niks anders verwacht. Het katertje hing rond bij de nursery, toen er opeens een poes het kamp binnen kwam lopen. Maar niet alleen, met een kater die ze droeg. Verbaasd keek Smokekit hoe de kattin de warrior in het midden van het kamp legde. De kater bewoog niet meer. De ogen van Smoke verwijdde zich. Was hij... Dood? "Firework is het Thunderpath opgeduwd en is aangereden door een monster.." Met een klap veranderde de sfeer in het kamp. Van warm naar koud. Nog steeds geschokt keek hij toe hoe de arme poes tegen hem aanviel en begon te huilen. Hield deze poes van de kater? En die was nu dood? De kitten had enorme medelijden met de poes. Voorzichtig trippelde hij op Firework af. Heel even keek hij naar de huilende warrior, maar keek snel weg. Wat moest hij zeggen? Bij gebrek aan woorden duwde Smokekit heel even zijn neus in de oranje vacht van de kater, als respect. Vervolgens rende hij snel terug naar de nursery, beschaamd. Hij ging naar het uiterste hoekje van de kraamkamer en rolde zich op. Dood was niet leuk.

Met grote ogen keek hij toe hoe de poes het kamp binnenliep, met een kater op haar rug. De geur van dood stroomde de omgeving in en met een verloren blik keek hij Lionbeat aan. Toen ze de kater liet neerzakken, schrok hij nog erger. Het was Firework, de partner van Lionbeat! Wat moest dat een verlies zijn. Om haar te ondersteunen liep hij naar haar toe, maar hield halt toen ze begon te praten. "Firework is het Thunderpath opgeduwd en is aangereden door een monster.." Angst borrelde in Ravenbreeze op. Zou hij ook op het Thunderpath kunnen worden geduwd? Maar toen de zwarte kater zag hoe de andere poes inzakte, trippelde hij op haar af en gaf haar een ondersteunend kopje. "Hij is bij Starclan nu." Miauwde hij, zijn keel leek wel schuurpapier en zijn stem had een rare, hese klank. Waarom? Ze hadden al problemen in de clan, met die rogues die het leuk vonden hun territorium te teisteren. Moesten ze hier soms weg van Starclan? "Wie heeft dit gedaan?" Vroeg hij, zijn chocoladebruine ogen stonden meelevend terwijl hij Lionbeat aankeek.

+ WHAT HOE WAT NEE WAAR HOE WANNEER

Lion voelde een kopje tegen haar schouder aan en hoorde de woorden "Hij is bij Starclan nu." Dat mocht niet! Hij moest bij haar zijn! Haar Fire, haar lieve Fire... Fire.. Fiery... "Wie heeft dit gedaan?" hoorde ze vervolgens. "Ik... Ik.." bracht ze alleen maar snikkend uit. "Ik... weet..." Ze kon dit niet. Ze kon dit echt niet. Ze duwde haar kopje weer tegen het lichaam van Firework aan, snikkend, huilend. Ze hield zoveel van hem, zoveel. Als het kon had ze haar leven voor die van hem gegeven. "Ik ... weet het niet." bracht ze uiteindelijk zachtjes uit, en keek met haar ambere ogen naar de zwarte kater, maar door de waas in haar ogen en omdat ze zo overstuur was wist ze niet wie het was.

tag: Ravenbreeze / Clan notes: Thunderpath -> Holy Crepes :c

♥

De zwart-witte kater likte zijn voorpoot netjes en haalde zo het bloed er vanaf wat hij bij de jacht had opgelopen. Toen het konijnenbloed weg was en het geen plakkerig gevoel meer gaf op zijn vacht,vond Silhouetteheart het wel genoeg. Hij deed enkel het hoognodige aan zijn verzorging. De kat was flink opgeknapt na het gevecht,maar over zijn kop en in zijn nek liepen nog steeds twee littekens. Hij kon ze niet zien,enkel als hij het water in keek,maar de wetenschap van dat ze er waren was al genoeg om hem aan haar te kunnen laten denken. Wat had hij misdaan? Hij hield van haar en hoewel hij het nog steeds niet toegaf,nog steeds. Silhouetteheart fronste bij de geur van bloed. Te veel bloed en de lucht van een Monster. Hij draaide zich om. Er waren van die momenten waarop alles om je heen stil stond,er kwam dan geruis en alles leek te zwijgen. Dat had Silhouetteheart nu. Lionbeat liep het Camp in,met Firework's lichaam op haar rug. Silhouette staarde verbijsterd naar de dode Warrior. "Firework is het Thunderpath opgeduwd en is aangereden door een monster.."Opgeduwd. Wie?! Silhouette draaide zijn kop weg zodat hij het bloederige lichaam niet hoefde te zien. Nee,hij haatte Firework,waarom was hij dan zo geschrokken? Hij moest blij zijn dat hij van die bemoeial af is. Van een van de weinig katten die hem ooit had zien staan. Die hem had aangesproken. Silhouetteheart stond op en liep naar de verzamelde katten toe. Net op tijd om te horen dat Lionbeat niet de dader kende. Moest hij die haatte of juist dankbaar zijn. Silhouetteheart verschoof zijn twijfels aan de kant. Hij liep naar het lichaam toe en stopte zijn kop in de vacht. "Vaarwel Firework. Bedankt voor je raad die je ooit gaf,het spijt me dat ik hem nooit heb opgevolgd.", hij keek op naar de huilende Lionbeat. Ze had haar partner voor altijd verloren in het leven,ze zou hem enkel nog weerzin in de Starclan,maar wie weet hoe lang dat kon duren. Hij gaf haar een kopje. "Het spijt me,dat dit moest gebeuren"fluisterde hij in haar oor en liep toen weer weg. Achter in het Camp keek hij hoe de rest afscheid nam. Nog steeds in de war.

"Vaarwel Firework. Bedankt voor je raad die je ooit gaf,het spijt me dat ik hem nooit heb opgevolgd." hoorde ze, ze bleef er maar uit. "Het spijt me,dat dit moest gebeuren" Zij knikte alleen maar dankbaar, haar kittens -Flash en Faded- had ze nog niet gezien, misschien maar beter ook. Op dit moment wou ze niet dat haar kittens haar zouden zien, want ze zat onder het bloed van Firework en hun vader was dus nu ook dood.. Ooit zou Lion weer naar haar Fiery gaan. Ooit zouden zij weer samen zijn. Maar dat wou ze niet. Ze wou nú met hem zijn. Samen de kits opvoeden, hij had het beloofd! "Je had het beloofd.." mompelde ze onhoorbaar.

tag: Clan notes: :c

♥

De kit stak zijn hoofdje door de uitgang van de nursery en keek naar buiten. Er was wat commotie aan de gang, en ergens was hij wel nieuwsgierig naar wat er aan de hand was. Hij zag een vreselijk tafereel. Voorzichtig kwam de point naar voren, hij duwde zich tot de twee katten in het midden van het camp. Zijn vader, bebloed en levenloos, en zijn moeder, al even bebloed, ernaast. Hij vreesde het ergste toen hij het verdriet van zijn moeder zag. Voorzichtig duwde hij zijn neusje in haar vacht, proberend haar te troosten. "Papa?", piepte hij, tegen beter weten in hopend dat hij op zou staan en hem zou begroeten zoals hij altijd deed.

Dinleap

"Je had het beloofd.." Een geur prikte in haar neus. Ze knipperde met haar ogen en ging wat rechter zitten. De Nusery was schemer donker, maar toch voelde ze een paar kittens langs haar rennen. "Papa?" Dinleap tuurde naar de ingang, er was niets te zien. Ze checkte even of Mottlekit in orde was en stond dan op. Toen ze door de uitgang wandelde dreef de geur weer in haar neus. Bloed. Voor haar lag het lichaam van Firework. Din liep ernaartoe. Niet zo lang geleden had zij ook haar partner verloren. Ondertussen was die al teruggekomen in het lichaam van Whitelion. Ze liep met sierlijke passen naar Lionbeat. Ze ging zitten en duwde een moment haar grijze neus in de lange vacht van de warrior. Daarna keek ze naar de kitten aan de overkant. "Hij is een dappere kat." Voor haar was hij niet dood, nee hij zou verder leven in StarClan en misschien ook ooit terug komen.

_{© Isa}

Het katertje voelde dat er een bepaalde spanning in het kamp te voelen was. Zo wijs en verstandig als hij al was op deze leeftijd meldde zijn instinct hem dat er iets mis was, iets héél erg goed mis. "Firework is het Thunderpath opgeduwd en is aangereden door een monster.." Hij volgde zijn broertje de nursery uit en keek onder de katten die er al stonden door, om te zien wat er aan de kant was. Toen hij een wit met rode pels op de grond zag liggen stokte zijn kleine hartje in zijn keel. Het katertje drukte zijn oortjes in zijn nek en sloop voorzichtig naar voren, niet goed wetend wat er aan de hand was. "Pap?" mauwde hij zachtjes en keek naar het levenloze lichaam van zijn vader, die een onaangename geur van rubber in zich had. "Papa, wordt nou wakker.." murmelde hij zachtjes. Cuckookit was altijd de kitten van het nest die zich het meest terug had getrokken, die 's morgens nooit vrolijk reageerde om een spelletje te doen en het liefst alleen was. Voorzichtig kroop het kleine katertje half onder de kop van zijn vader en verborg hij zijn kopje in diens vacht. Hij wilde niet dat iemand nu tegen hem praatte, hij was oud genoeg om alleen te kunnen rouwen. Tenminste, dat vond hij zelf. "Ik houd van je, pap.."

Met grote sprongen haastte de pluizige kater zich naar het kamp. In zijn bek had hij twee, ja echt twee, hazen. Hij giechelde even. Oh die zou hij tonen aan mam en pap! Hehehe en Fadedpaw natuurlijk ook. Ha! Die zou vast opkijken! Hij grijnsde even zachtjes in zichzelf en toen hij eenmaal het kamp in zich kreeg, versnelde hij. Geen goed plan, want het duurde niet lang voordat hij struikelde, voorover viel en een paar mooie toeren overkop vloog. Met een harde plof kwam de kater in het kamp terecht. Zijn twee hazen zaten echter nog beide in zijn bek, er was geen sprake van dat hij zou ze zou loslaten! Hij schudde even zijn kop toen de duizeligheid voelbaar werd. Hij kwam langzaam overeind, wankelde wat op zijn benen en nogal stuntelig liep hij naar voren. Het duurde dan ook niet lang voordat hij weer viel, of eigenlijk struikelde. Met een harde plof kwam hij weer neer. Deze keer liet hij de hazen wel los. Met een ruk kwam de apprentice overeind, zijn oortjes rechtop toen hij zag dat er katten naar hem keken. Maar toen hij beter keek zag hij dat ze niet naar hem, maar naar iets achter hem keken. Met een ruk draaide de flame-point zich om. Hij verstijfde toen hij het levenloze lichaam van zijn vader zag... Het lichaam waar hij net over was gevallen. Met ogen zo groot staarde hij naar het lichaam. Maar hij kon niks uitbrengen, niet bewegen... Er kwam gewoon... Niks.

Niemand vertelde hem wat er gebeurde, er kwamen alleen maar meer dankbetuigingen aan zijn papa. Nog steeds bewoog de flame-point zich niet. Voorzichtig kwam de kitten overeind, en porde zijn neusje in de vacht van zijn vader. "Papa?", piepte hij opnieuw, luider nu. Zijn grote broer kwam aangestruikeld en keek verstijfd naar het lichaam. Dit kon gewoon niet goed zijn. Een traan gleed uit zijn ooghoek. "Word wakker!", gilde hij nu door het camp, zijn stem boos. Het was niet leuk meer, papa moest ophouden met dit spelletje!

Everstar legde haar oren in haar nek toen ze Lionbeat het kamp in zag komen met Firework op haar rug. Was hij dood? Ze had Firework meerdere keren gesproken, ze waren samen op patrouille geweest. Ze was nooit close met hem geweest, maar toch kwam dit als een schok. "Firework is het Thunderpath opgeduwd en is aangereden door een monster.." vertelde Lionbeat nadat ze het lichaam had neergelegd en ze begon te huilen. Everstar kwam dichterbij. Ook de rest van de clan stroomde toe. Everstar voelde een steek in haar hart toen ze de kittens van het koppel zag. Zoiets was altijd pijnlijk. Ze liep naar Lionbeat en knikte haar even kort toe met iets van medeleven. Daarna richtte ze zich tot de kittens. "Jullie vader gaat niet wakker worden, zijn ziel is naar StarClan gegaan. Hij was een goede warrior en jullie zullen hem op een dag weer terug zien in Zilverpels", zei ze. Misschien was het hard, misschien juist troostend, maar ze vond dat het gezegd moest worden. Ze raakte Fireworks schouder kort aan en nam daarna afstand. Zij was geen familie. Als clanleider moest ze haar respect tonen voor het leven van de kater, maar ze moest zich niet opdringen. May you find good hunting, swift running, and shelter when you sleep, zei ze in gedachten. De dood van een warrior was altijd tragisch, maar het ergste was misschien wel de aanblik van zijn partner en radeloze kinderen. En ook spookte één woord door haar kop: geduwd. Lionbeat wist niet wie, maar in gedachten beloofde Everstar aan haar en aan Firework dat als ze die kat zou vinden, ze ervoor zou zorgen dat die hier niet mee wegkwam.

"Hij is een dappere kat." Ze voelde even een snuit in haar vacht en ze knikte instemmend en dankbaar. Er kwamen meer en meer katten, waaronder ook haar kittens. Kittens die wouden dat Fire wakker werd. Ze was sprakeloos, totaal sprakeloos. Cuckookit ging onder zijn kopje zitten, terwijl Flashpaw over zijn lichaam struikelde, letterlijk, en Flashingkit schreeuwde dat hij wakker moest worden. Wat moest ze zeggen? Gelukkig hoefde ze niets te zeggen, dat deed Everstar al voor haar. Ze knikte even terug, met waterige ogen. Ze sloeg haar staart even om Flashingkit heen, het deed haar pijn. Niet alleen het verlies van haar partner, maar haar kittens hadden nu ook pijn. Ze hadden hun vader verloren. "Everstar heeft gelijk, het spijt me zo... Papa heeft StarClan gejoind. Ooit... Ooit zien we hem terug..." sprak ze zachtjes. "Het spijt me zo... Als ik alleen maar eerder was vertrokken van het kamp dan... dan.." miauwde ze snikkend.

tag: Clan // Flashingkit notes: derp ;n;

♥

Er klonken stemmen, die niet tot hem doordrongen. Bloed gonsde in zijn oren als hij ongelovig naar het lichaam keek. Levenloos. Nee, dat mocht niet. Papa zou gewoon wakker worden, ja toch? Hij keek op toen zijn moeder haar staart om hem heen sloeg. "Wanneer word papa wakker?", vroeg hij, te koppig om te geloven dat hij nooit meer wakker zou worden.

"Wanneer word papa wakker?" Lion slikte even en sloot haar ogen, om de tranen een beetje tegen te houden. "Flashing... Papa word niet meer wakker.." fluisterde ze zachtjes met een trillende stem. "Papa is al opweg... Opweg naar StarClan.." sprak ze zachtjes. Ze wist dat de Clan haar steunde, maar toch, er zou altijd leegte zijn in haar hart. Ze zou altijd een lege plek hebben aan haar kant. Firework... Ze kneep haar ogen dicht, ze moest nu niet heel hard gaan janken, ze moest er zijn voor haar kittens. Ze moest er gewoon honderd procent voor ze zijn...

tag: Clan // Flashingkit notes: :c

♥

"Flashing... Papa word niet meer wakker..", antwoordde zijn moeder. Flashingkit keek haar aan, zijn ogen groot. Nee. Dat mocht niet. "Nee.", zei hij luidop. "Papa is al opweg... Opweg naar StarClan.." Hij stapte naar zijn moeder, zijn ogen vastberaden. "Nee", herhaalde hij. "Papa zal wakker worden. Papa wordt altijd weer wakker!"

Lionbeat

▲ :c ▲ Clan // Flashingkit▲

"Nee." sprak de kitten hardop. "Nee", herhaalde hij, Lion kon haar tranen bijna niet binnen houden, ze werd gewoon verscheurd "Papa zal wakker worden. Papa wordt altijd weer wakker!" Lion's tranen vloeiden over haar wangen. "Flashing... Alsjeblieft.." murmelde ze tegen hem. "Hij komt niet meer terug, echt niet..." vervolgde ze zachtjes tegen hem. Ze was overduidelijk verdrietig, kon hij dat niet snappen?

"Flashing... Alsjeblieft.." Hij keek haar aan, de blik in zijn blauwe ogen werd even iets minder zeker. Ze was zo verdrietig.. Maar hij was er zeker van. "Hij komt niet meer terug, echt niet..." Hij slikte even, en langzaam vormde zich een brok in zijn keel. Maar.. "Maar hij komt altijd terug", fluisterde hij zachtjes. De jonge kitten keek naar zijn poten. "Heeft hij ons verlaten?", vroeg hij.

Lionbeat

▲ Lion tries :c ▲ Clan // Flashingkit ▲

"Maar hij komt altijd terug" fluisterde de kater zachtjes. Hij leek zo op hem... Hij leek zo op Firework.. Flashing keek naar zijn poten waarna ze hoorde; "Heeft hij ons verlaten?" Lionbeat keek met een lichte glimlach naar de kater. "Hij zal ons nooit verlaten, hij zal voor altijd naar ons kijken vanaf StarClan. En op een dag, als StarClan denkt dat het onze tijd is, zullen we hem weer zien. En dan zijn we voor altijd met hem..." sprak ze tegen hem, waarna ze met haar poot de kater naar haar toe trok. "En tot die tijd moeten we elkaar steunen, elkaar liefhebben..." murmelde ze tegen hem, ooit zou ze hem wel vertellen dat ook zij een keer zou sterven, maar nu nog niet.

"Hij zal ons nooit verlaten, hij zal voor altijd naar ons kijken vanaf StarClan. En op een dag, als StarClan denkt dat het onze tijd is, zullen we hem weer zien. En dan zijn we voor altijd met hem...", antwoordde zijn moeder. Verward keek hij op. Dus hij had hen niet verlaten, maar hij was hier ook niet meer? Maar.. Dat kon toch nooit? Oftewel was hij hier bij hen, oftewel had hij hen verlaten. Maar Flashingkit weigerde te geloven dat hij hen verlaten had, dus was hij hier. Punt. "En tot die tijd moeten we elkaar steunen, elkaar liefhebben..." Hij lag zacht in de warme vacht van zijn moeder, en hij kon zich niet inbeelden dat dat ooit anders zou zijn. "Papa heeft ons niet verlaten..", murmelde hij. "Dus is hij hier bij ons. Jij zal ons nooit verlaten, dus blijf je altijd hier bij ons"