River running free, you know how I feel

De grens tussen Riverclan en Windclan bestond grotendeels uit een grote kloof, met op de bodem een snelstromende rivier. Maar een kort stuk, vanaf Fourtrees tot de waterval, was een vrolijk kabbelende rivier. Ze sneed door het landschap en bepaalde niet alleen de grens tussen de clans, maar ook de grens tussen woud en hoogland. Daar zat de grijze poes, te wachten op Shademask. Ze kon niet ontkennen dat ze misschien wel iets meer voelde voor de knappe kater dan alleen vriendschap, maar die gedachte probeerde ze zoveel mogelijk te onderdrukken. De zon ging al bijna onder, dus ze hoopte dat hij snel zou komen; ze hield er niet van om helemaal alleen te zijn als het donker was.

~Eerste post Shademask

Blij was hij er niet mee. Hij was op patrouille, en zou aflossen met de avond patrouille, wat betekende dat hij wat later dan bedoeld bij Dovepath zou zijn. Éénmaal terug in het kamp begon de zon al onder te gaan, en als of dat nog niet genoeg was werd hij ook nog opgehouden. Hij verzon snel een goede smoes, en ging er vandoor. Geen tegen vragen, hij kon eindelijk naar Dovepath toe. Zo snel als hij was, kwam hij bij de rivier aan, waar de mooie poes zat, in haar ééntje. "Of, Dovepath, sorry dat ik zo laat ben. Ik was op patrouille gestuurd, en werd daarna nog opgehouden," verontschuldigde hij zichzelf.

Eindelijk kwam de knappe kater af. Hij leek alsof hij zich gehaast had. Dovepath glimlachte en liep naar hem toe. Ze waadde door het ondiepe water van de rivier, en ook al was ze nu op vijandig gebied, toch was ze op haar gemak. Ze vertrouwde erop dat ze snel genoeg weer terug zou kunnen, en dat Shademask haar zou helpen. "Of, Dovepath, sorry dat ik zo laat ben. Ik was op patrouille gestuurd, en werd daarna nog opgehouden," verontschuldigde hij zich. De slanke grijze poes schudde glimlachend haar hoofd. "Dat geeft niet", klonk haar zachte stem, waarna ze dichterbij stapte en haar hoofd tegen zijn zij wreef ter begroeting.

Gelukkig maakte het Dovepath niks uit. "Gelukkig, ik had het niet kunnen hebben dat jij kwaad op mij zou zijn geworden," miauwde hij met een flauw lachje op zijn gelaat. Het was al aardig donker, maar gelukkig verwachtte zijn clan genoten hem ook niet zo snel terug. Hij had als excuus gebruikt dat hij tijdens zijn patrouille een vos had gezien, en er zekr van wou zijn dat hij weg was. Hem was nog aangeboden om iemand mee te nemen, maar hij had gezegd dat dat niet nodig was.

"Gelukkig, ik had het niet kunnen hebben dat jij kwaad op mij zou zijn geworden," antwoordde de Riverclan kater. Ze glimlachte terug naar hem, haar groene ogen vrolijk twinkelend. Ze ging zitten, haar staart rond haar poten gekruld. "Hoe zou ik nou boos kunnen zijn op jou?", antwoordde ze, lichtjes blozend onder haar grijze vacht. Sinds de vorige dag had ze al haar moed bijeengeraapt voor deze ontmoeting, zodat ze niet opnieuw zoals ene idioot over zou komen met al haar gehakkel en gestamel.

"Niet, want ik ben een geweldige kater," hoog van zichzelf was hij niet, maar dat soort grapjes maken kon hij niet laten. Hij stak zijn tong uit en lachte. Vervolgens stond hij op en gaf hij Dovepath een kopje. "Zin om een stukje te wandelen langs de rivier?" stelde Shademask vervolgens voor met een warme glimlach. Ergens verbaasde het hem dat hij zo close had kunnen worden met een Windclan poes die hij nauwelijks kende, al voelde dat niet zo. Maar wat maakte het uit? Hij voelde zich op zijn gemak.

"Niet, want ik ben een geweldige kater," grapte Shademask. Dovepath grinnikte en sloeg ietwat verlegen met haar staart heen en weer. Ze was nooit goed geweest in gesprekken op gang houden. Gelukkig leek de altijd charmante kater -dat kon ze nu al opmaken uit zijn doen- altijd raad te weten. Hij gaf haar een zacht kopje en glimlachte. De grijze poes glimlachte hem stralend toe. "Zin om een stukje te wandelen langs de rivier?" Ze knikte, ietwat aarzelend. maar wat voor kwaad kon het? Het was niet dat ze iets verboden deden, right? "Aan wiens kant van de rivier?", vroeg ze, haar stem zacht maar met iets van humor in.

Oef, die glimlach van haar zou hij altijd in zijn kop houden. Shademask stelde voor om een stukje te gaan lopen, en daar kreeg hij een vraag op. "Gezien we nu toch al aan Riverclan's kant zijn, kunnen we beter hier blijven," stelde hij voor. Vervolgens deed hij al een paar stapjes naar voren. Het was een mooie heldere avond, dus perfect voor een wandeling.

"Gezien we nu toch al aan Riverclan's kant zijn, kunnen we beter hier blijven,", stelde de kater voor. Dovepath glimlachte en gaf hem een zacht kopje. "Dat is goed." Ze kwamen nog geen staartlengte vooruit voor iemand hun wandeling moest ruïneren. "Dove... Path!", klonk er vanaf de overkant van de rivier. Haar ogen verwijdden als ze angstig die richting op keek. Nog een jonge zwarte kater, jonger als ze zelf was, stond in het Windclan gebied. Raven.. breeze? Als ze zich niet vergiste. Ze keek even angstig naar de knappe kater naast haar. "Wat ben je aan het doen?", vroeg Ravenbreeze. De grijze poes aarzelde. Wat moest ze zeggen? Tuurlijk, vriendschappen waren technisch gezien niet verboden, maar het gaf je nu niet bepaald een goede reputatie. Ze aarzelde, niet wetend wat te doen.

Shademask glimlachte toen Dovepath met zijn voorstel instemde. Hij wou haar mee nemen naar het diepere gedeelte van de rivier waar hij kon vissen. Dan ziu hij haar vis laten proeven. Hij wist zeker dat ze het heerlijk zou vinden. Katten buitn Riverclan, of in ieder geval de andere clans aten geen vis. "Laten we gaan dan," klonk zijn stem, warm en vriendelijk. Helaas kregen ze daar de kans niet voor. Meteen zette hij een act op. "De volgende keer dat je bijna in de rivier beland..." hij grauwde, en keerde zijn rug naar de andere Windclan warrior, vervolgens knipoogde hij naar Dovepath. "Maak dat je terug gaat naar Windclan territorium," grauwde hij. Hij deed een stap naar voren, dreigend. "Morgen avond, de rivier, dieper in mijn terrtorium. Zorg dat je niet gespot word," fluisterde hij haastig, zijn lip opgetrokken als of hij haar bedreigde. Vervolgens deed hij een stap naar achteren en keek hij de kater Windclan kater met vurige ogen aan. Hij was stukken jonger, hij zou geen match zijn voor de ervaren Riverclan warrior.

Gelukkig wist Shademask raad. "De volgende keer dat je bijna in de rivier beland...", grauwde hij. Meteen speelde Dovepath het spelletje mee, en angstig kroop ze in elkaar. "Maak dat je terug gaat naar Windclan territorium,", ging de kater verder. De grijze poes knikte, zogenaamd gepanikeerd maar vooral gerustgesteld. Shademask zette een stap dichter naar haar toe. "Morgen avond, de rivier, dieper in mijn territorium. Zorg dat je niet gespot word," fluisterde hij. Opnieuw knikte ze, waarna ze zo snel ze kon terug naar haar eigen gebied rende. Ze ging naast de zwarte kater staan die hun onderonsje zo nodig moest verstoren. Ze beefde, en het zou kunnen lijken van angst, maar eigenlijk was het vooral van opluchting. Ze had gesnapt kunnen worden, en ook al zijn vriendschappen niet verboden, zou afspreken wel verboden kunnen zijn.. "Laten we maar terug gaan dan.. Everstar hoeft dit toch niet te weten?", zei ze zachtjes tegen de jonge kater. Haar blik was gepanikeerd, en hopelijk zou hij een hart hebben.

Dovepath knikte bij zijn woorden en draaide zich om, om vevolgens door de rivier terug te gaan naar haar clan genoot. Hi weerhield zich er van opgelucht te zuchten, nee, hij moest zijn rol nog even vast houden. "Everstar hier bij inlichten zou totaal nutteloos zijn, omdat jou lieve clangenoot zich op Riverclan territorium bevond," grauwde hij vijandig tegen de Windclan kater die hij vaag herkende van Gatherings. Hij deed een stap weg van de rivier. "Laat ik nog niet eens Windclan op Riverclan territorium treffen, of jullie zullen er spijt van krijgen," grauwde hij met een zwaai van zijn staart waarna hij zich omdraaide en weg ging, terug naar het kamp.

OOC; Topic uit.